محل تبلیغات شما

شبکه و کامپیوتر



  
کاشان یکی از شهرستان های مهم اقتصادی کشور می باشد که به واسطه وجود مراکز اصلی خدماتی و اقتصادی، بازار پر رونق فرش و محصولات نساجی و گلاب ، صنایع و کارگاه های متوسط و صنایع بزرگ و کارخانه های صنعتی در حوزه های مختلف مانند تولید خودرو، فولاد و صنایع تبدیلی آن ، نفت و فرش ماشینی و سایر موارد ؛ از اهمیت ویژه ای برای فعالان اقتصادی برخوردار است .


توجه به این نکته برای کلیه صاحبان مشاغل ضروری است که امروزه جهت انجام هر گونه فعالیت اقتصادی موفق به ثبت برند تجاری نیاز داریم و عدم ثبت برند، اشخاص را در معرض خسارت های بسیار سنگینی قرار خواهد داد. از این رو موضوع ثبت برند در کاشان بسیار حائز اهمیت می باشد.
در این مقاله، ضمن بررسی فواید ثبت علامت تجاری در کاشان، به مدارک و مراحل ثبت برند می پردازیم. علاقه مندان جهت کسب اطلاعات بیشتر در این رابطه می توانند مقالات ذیل را نیز مطالعه نمایند :
- هزینه ثبت برند
- زمان ثبت برند
- ثبت شرکت و ثبت تغییرات شرکت در کاشان

فواید ثبت علامت تجاری در کاشان
1) ثبت علامت تجاری به مالک آن علامت اعم از شخص حقیقی یا حقوقی حق انحصاری می دهد . در صورتی که افراد برند خود را به ثبت نرسانند امکان سوء استفاده از آن افزایش پیدا می کند .
2) تضمین می کند که متقاضیان بتوانند محصول ها و کالاها را از هم تشخیص دهند.
3) این اجازه را به مالکین شرکت ها می دهد که اجناسشان را با دیگر کالاها متمایز کنند.
4) از طریق ثبت برند بازاریابی و کسب شهرت در شرکت ها ممکن می شود.
5) اعتماد مشتری را به خود جلب می کند.
6) به شخص سوم این امکان را می دهد که با استفاده از علامت تجاری از محل حق امتیازها کسب درآمد کنند.
7) جزء مومات توافقنامه های اعطای نمایندگی است.
8) این نام از لحاظ قانونی قابل شناسایی می شود.
9) تبلیغات کاری گسترش می یابد.
10) جلوگیری از فله فروشی محصول
11) امکان حضور در بازارهای بین المللی و صادرات کالا به سایر کشورها
12) بسته بندی محصولات با نام و علامت تجاری مشخص
13) اخذ وام به اعتبار برند ثبت شده

طبقه بندی علامت تجاری
- فات و مصنوعات فی
- صنایع و محصولات شیمیایی
- دستگاه و لوازم و آلات فنی و علمی و صنعتی
- مواد غذایی و محصولات کشاورزی
- اسباب بازی و لوازم ورزش
- مصنوعات و اشیاء ساخته شده از مواد مختلف
- مصنوعات نساجی
- و .

مدارک ثبت علامت تجاری
برای ثبت علامت تجاری ، مدارکی را باید فراهم نمایید. قبل از تهیه مدارک ، لازم است بدانید بین مدارک لازم برای ثبت علامت تجاری حقیقی و حقوقی تفاوت وجود دارد. در علامت تجاری حقیقی، ثبت علامت تجاری به نام شخص می باشد اما در علامت تجاری حقوقی ، ثبت برند به نام شرکت است.
مدارک ثبت برند اشخاص حقیقی :
- فتوکپی از شناسنامه متقاضی
- کپی کارت ملی متقاضی
- کپی از کارت بازرگانی متقاضی
- ارائه تصویری از علامت تجاری انتخابی در ابعاد ده در ده
- ارائه وکالت نامه متقاضی در صورت پیگیری فرآیند ثبت برند توسط وکیل
مدارک ثبت برند اشخاص حقوقی :
- فتوکپی از شناسنامه مدیرعامل شرکت
- کپی کارت ملی مدیرعامل شرکت
- کپی نسخه ای از آگهی تاسیس به همراه تغییرات آدرس، مدیر عامل ، نام و رومه تاسیس
- فتوکپی جوازهای شرکت ( جواز تاسیس و پروانه بهره برداری ) در یک نسخه
- کپی از کارت بازرگانی به نام مدیر عامل شرکت یا به نام شرکت
- نمونه تصویری از علامت تجاری در ابعاد ده در ده
- ارائه وکالت نامه متقاضی در صورت پیگیری
- مهر شرکت

مراحل ثبت علامت تجاری / برند در کاشان
پس از فراهم نمودن مدارک لازم ، برای ثبت علامت تجاری می بایست در مرحله اول اقدام به استعلام برند نمایید. شما با استعلام برند متوجه این موضوع می شوید که آیا برندی با عنوان و عناصر گرافیکی شما به ثبت رسیده است یا خیر . در صورت عدم ثبت باید مطابق مراحل ذیل پیش بروید تا برند خود را به ثبت برسانید :
- مراجعه به سایت اداره مالکیت معنوی به نشانی   ثبت اطلاعات مشخصات فردی و برند
- اخذ کد پیگیری و رمز عبور
- بررسی کارشناسان اداره و درج یکی از موارد ذیل در سامانه
1) اخطار نقص : در این صورت شما می بایست نسبت به رفع نقص مطرح شده اقدام نمایید .
2) رد پرونده ثبت برند : ممکن است کارشناسان مربوطه بنا به دلایل متعددی نظیر مشابهت زیاد با برند ثبت شده دیگری ، انتخاب واژه های عام یا توصیف کننده و یا علائم گمراه کننده و خلاف نظم عمومی و اخلاق حسنه ، پرونده شما را رد نمایند.
3) آگهی نوبت اول : این پیغام زمانی درج می گردد که مدارک و اطلاعات وارد شده درست باشد .
چنانچه ثبت برند مورد نظر شما از نظر کارشناسان بلامانع تشخیص داده شود، این موضوع در سامانه به اطلاع شما خواهد رسید که پس از این باید با مراجعه حضوری به اداره مالکیت معنوی و تشکیل پرونده فیزیکی برند مورد نظرتان ، اقدام به پرداخت هزینه 2 نوبت رومه رسمی ثبت علامت ( مرحله دوم پرداخت هزینه رومه رسمی 30 روز پس از انتشار رومه رسمی مرحله اول است ) و همچنین پرداخت هزینه حق الثبت علامت تجاری اقدام نمایید.
آخرین مرحله ثبت برند ، مراجعه حضوری مجدد به اداره مالکیت معنوی و اخذ سند علامت مورد نظر می باشد.

 


 
به موجب ماده 20 قانون تجارت شرکت های تجاری بر هفت قسم هستند :
1) شرکت سهامی ؛ 2) شرکت با مسئولیت محدود ؛ 3) شرکت تضامنی ؛ 4) شرکت مختلط غیرسهامی؛ 5) شرکت مختلط سهامی ؛ 6) شرکت نسبی ؛ 7) شرکت تعاونی تولید و مصرف .
اگرچه تقسیم بندی این شرکت ها به طرق مختلف ممکن است اما معمولاَ ، بر اساس یک طبقه بندی سنتی ، شرکت ها را به دو دسته تقسیم می کنند : شرکت های اشخاص و شرکت های سرمایه . در شرکت های نوع اول، شرکا با توجه به شخصیت یکدیگر شرکت را تشکیل می دهند و در آن ها انتقال سهم الشرکه هر شریک به اشخاص ثالث، نیازمند موافقت دیگر شرکاست. در شرکت های نوع دوم، سهم هر شریک در شرکت ، قابل انتقال به دیگری است ، بدون آنکه به رضایت دیگر شرکا نیازباشد ؛ ضمن اینکه مسئولیت شرکا، برخلاف شرکای شرکت های نوع اول ، محدود به آورده آن ها در شرکت است.

شرکت های اشخاص عبارتند از : شرکت تضامنی، شرکت نسبی، و شرکت مختلط غیرسهامی . وجه تسمیه این شرکت ها به این نام ، به خاطر آن است که در آن ها شخصیت شریک دارای اهمیت است و به همین خاطر، در این نوع شرکت ها، شریک نمی تواند بدون رضایت شریک یا شرکای دیگر، سهم الشرکه خود را به اشخاص دیگر منتقل کند.
تشکیل هر شرکت شخص بر اساس دو نوع از قواعد استوار است که مراعات آن ها شرط صحت ایجاد شرکت است : قواعد ماهوی، قواعد شکلی که ذیلاَ به بررسی این قواعد می پردازیم. شایان ذکر است، در این رابطه مقالات ذیل را نیز می توانید مورد مطالعه قرار دهید :
- مهم ترین تفاوت های شرکت های سرمایه و اشخاص چیست
- راهنمای ثبت شرکت اینترنتی
- قوانین ثبت شرکت
- مدارک لازم جهت ثبت شرکت های تجاری
- نحوه تشکیل و ثبت شرکت تضامنی

• اول: قواعد ماهوی
در ارتباط با قواعد ماهوی دو قاعده عمده برای تشکیل صحیح شرکت ضروری است :
الف) تشکیل این شرکت ها باید حاصل وجود یک قرارداد ، یعنی قرارداد شرکت باشد که در آن، همه شرکایی که از اهلیت انعقاد معامله برخوردارند، رضایت و قصد تشریک مساعی در زمینه ای خاص از معاملات ( خرید و فروش یا خدمات ) برای بردن سود و تقسیم آن را داشته باشند. ضمناَ فعالیت شرکت، که از آن به موضوع شرکت تعبیر می شود ، باید قانونی باشد، والا شرکت باطل است. تعیین موضوع شرکت از این جهت مهم است که هر گونه فعالیت خارج ازموضوع شرکت توسط مدیران آن باطل و بلااثر است و شرکت را متعهد نمی کند.
ب) قاعده دوم این است که شرکت از تاریخ تشکیل ، شخصیت حقوقی پیدا می کند و آن ، زمانی است که سرمایه نقدی شرکت پرداخت و سرمایه غیرنقدی آن تقویم و تسلیم می شود. از این روست که در ایران برخلاف آنچه در حقوق اروپایی معمول است، شخصیت حقوقی شرکت از زمان ثبت آن در دفتر ثبت شرکت ها شروع نمی شود و ایجاد شخصیت حقوقی آن حتی به ثبت در این دفتر نیاز ندارد، هر چند شرکت هایی که بخواهند در عالم تجارت به راحتی مورد شناسایی قرار گیرند و به ویژه از نظر مقامات مالیاتی مشکلی نداشته باشند در عمل ، خود را به ثبت می رسانند.

• دوم : قواعد شکلی ( ثبت شرکت ها )
در ارتباط با مسائل شکلی راجع به این شرکت ها نیز چند نکته را باید لحاظ کرد :
الف) شرکت تجاری باید به موجب قراردادی باشد که نه تنها کتبی بلکه رسمی باشد.
ب) دوم اینکه گرچه طبق ماده 195 قانون تجارت " ثبت کلیه شرکت های مذکور در این قانون اامی و تابع جمیع مقررات قانون ثبت شرکت هاست" ، لیکن ثبت نکردن شرکت موجب بطلان و عدم موجودیت آن نیست، در واقع این ماده ضمانت اجرای بطلان برای عدم ثبت مقرر نکرده و قانون ثبت شرکت ها نیز که این ماده به آن اشاره کرده، اشاره نمی کند که اگر ثبت شرکت انجام نشود، شرکت باطل خواهد بود. این قاعده هم در مورد شرکت های ایرانی صادق است و هم در مورد شرکت های خارجی؛ هر چند نفع اشخاص ثالث در این است که این شرکت ها به ثبت برسند تا آنان که می خواهند با این شرکت ها معامله کنند ، اطلاعات لازم را در مورد آن ها در اختیار گیرند.
ج) سوم اینکه، در فرضی که شرکا تصمیم به ثبت کردن شرکت گیرند، باید تشریفاتی را رعایت کنند که در قانون ثبت شرکت ها مصوب 1310 با اصلاحات بعدی، نظامنامه راجع به مواد 196 و 197 و 199 قانون تجارت مصوب 15/ 3/ 1311 با اصلاحات بعدی، طرح اصلاحی آیین نامه ثبت شرکت ها مصوب 1340، اصلاحیه طرح اصلاحی آیین نامه ثبت شرکت ها مصوب 1340 پیش بینی شده اند.
در این قوانین و نظامات محل ثبت شرکت ها و مدارک لازم برای ثبت به نحو دقیق معین شده و در کل می توان گفت مقررات ثبت شرکت های ایرانی با شرکت های خارجی متفاوت دیده شده است.
ثبت کردن شرکت های ایرانی در تهران در اداره ای به نام " اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی " انجام می شود که یکی از دوایر اداره کل ثبت اسناد و املاک است. به موجب ماده 2 نظامنامه قانون تجارت در خارج از تهران ثبت شرکت ها در اداره ثبت اسناد مرکز اصلی شرکت به عمل می آید و در نقاطی که اداره یا دایره یا ثبت اسناد وجود نداشته باشد، ثبت کردن شرکت در دفتر اسناد رسمی و اگر دفتر اسناد رسمی هم نباشد ، در دفتر دادگاه محل انجام خواهد گرفت- که تقریباَ هرگز اتفاق نمی افتد- تقاضای شرکت ها توسط مدیران آن ها عمل می آید. تغییرات طول حیات شرکت نیز تا آنجا که طبق قانون نیاز باشد ، باید به ثبت برسد.
مدارکی که باید توسط مدیران به اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی و در خارج از تهران به مراجع ثبتی دیگر ارائه شود، در نظامنامه قانون تجارت به تفصیل ذکر شده که در مورد شرکت های مختلف متفاوتند و عمدتاَ عبارتند از : شرکتنامه ، اساسنامه ( اگر باشد ) ، گواهی پرداخت و تسلیم سرمایه ( توسط مدیران ) ، نامه مدیران ، و نام شرکای ضامن که سمت مدیر دارند.
نتیجه رعایت نکردن شرایط ماهوی و شکلی :
هر گاه شرایط ماهوی و شکلی راجع به شرکت که قانون گذار اجرای آن ها را ضروری دانسته، رعایت نشود ، شرکت تشکیل نمی شود و به عبارت دیگر کان لم یکن و باطل خواهد بود. مع ذلک، ثبت نکردن شرکت در دفتر ثبت شرکت ها موجب بطلان و عدم تشکیل شرکت نیست. همچنین است اگر ثبت شرکت در رومه کثیرالانتشار آگهی نشود. ماده 2 قانون ثبت شرکت ها این موارد را مجوز انحلال شرکت دانسته که با بطلان شرکت متفاوت است.
اما هر گاه معلوم شود که شرکت به سبب عدم رعایت یکی از شرایط تشکیل باطل بوده، بطلان شرکت چه تاثیری در معاملات انجام شده آن در گذشته خواهد داشت ؟ در پاسخ باید بین دو فرض تفکیک قائل شد :
فرض اول این است که در شرکت ، یکی از تشریفات قانون تجارت رعایت نشده باشد . در چنین فرضی، شرکت از دید اشخاص ثالث موجود و در حکم شرکت تضامنی است و عملیات گذشته آن صحیح تلقی شده ، شرکا نیز شرکای تضامنی خواهند بود.
فرض دوم این است که شرکت ، به دلیلی ماهوی مثل عدم اهلیت یکی از شرکا یا عدم رضایت یکی از آنان یا نامشروع بودن موضوع آن باطل باشد. در چنین فرضی، باید این طور تلقی کرد که به سبب آنکه شرکت وجود نداشته، هر یک از شرکا برای خود معامله کرده اند ؛ زیرا وقتی شرکتی اصلاَ وجود نداشته، طبعاَ شریک نمی تواند به نام و حساب آن معامله ای انجام داده باشد.
هر گاه، بر اثر رعایت نکردن شرایط ماهوی و شکلی شرکت ، زیانی به اشخاص ثالث وارد شده باشد، اشخاص ثالثی که با شرکت معامله کرده اند – به خیال اینکه شرکت موجود است- می توانند خسارت وارده به خود بر اثر بطلان را مطالبه کنند. به دعاوی که به این ترتیب طرح می شود، دادگاه بر اساس قواعد عام ( حقوق مدنی ) رسیدگی می کند و بنابراین مدعی ورود خسارت باید ضمن اثبات وجود ضرر، رابطه علت و معلولی میان ضرر وارده و خطای شریک و شرکا مبنی بر رعایت نکردن مقررات قانونی را اثبات کند.


این کلمه در اسناد بین المللی مربوط یه حقوق مالکیت صنعتی از جمله معاهده همکاری ثبت اختراع به معنای اصلاح آمده است.
اصلاح کردن، تغییر دادن

به عنوان مثال مخترع یا صاحب یک علامت تجار ی که مبادرت به تسلیم اظهارنامه برای ثبت اختراع یا یک علامت تجاری به اداره مالک صنعتی می نماید؛ از این مهلت برخوردار است که بتواند ادعاهای مذکور در اظهارنامه بین المللی مربوط به اختراع یا نقشه ها و توصیف و یا در مورد علامت تجاری اظهارنامه را اصلاح کند.




کنترل شرکت سهامی در صلاحیت بازرس یا در صورت تعدد بازرسان است .

    انتخاب بازرس :

ماده 144 لایحه قانونی انتخاب بازرس را در صلاحیت مجمع عمومی عادی قرار داده که صلاحیت عزل او را نیز در هر زمان دارد؛ به شرط آنکه جانشین او را نیز انتخاب کند. بنابراین، بر اساس این ماده مجمع عمومی می تواند هر شخصی را به بازرسی شرکت انتخاب کند و تعیین حق احمه او نیز با مجمع است. ( ماده 155 لایحه قانونی ).
البته قوانین مختلفی، این حق انتخاب آزاد مجمع عمومی را محدود کرده اند؛ مثلاَ قانون تشکیل سازمان حسابرسی مصوب 1362 ( تبصره 2 ماده واحده ) بازرسی شرکت های دولتی و تحت پوشش دولت را منحصراَ در صلاحیت سازمان حسابرسی قرار داده، و یا برای حضور در بورس اوراق بهادار، شرکت ها باید همواره حسابرسان و بازرسان قانونی مورد اعتماد هیئت پذیرش بورس را و از میان حسابداران رسمی موضوع " قانون استفاده از خدمات تخصصی و حرفه ای حسابداران ذی صلاح به عنوان حسابدار رسمی مصوب 1372 " انتخاب کنند ( ماده 9 آیین نامه انضباطی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ، مصوب 30 / 6 / 1376 ) ؛ والا سازمان بورس فعالیت آن ها را در بورس متوقف می کند.
اولین بازرس یا بازرسان را مجمع عمومی موسس شرکت سهامی معین می کند و در ادامه، در طول حیات شرکت، این وظیفه بر عهده مجمع عمومی عادی است که یک یا چند بازرس اصلی و یک یا چند بازرس علی البدل انتخاب می کند تا در صورت معذوریت یا فوت یا استعفا یا سلب شرایط یا عدم قبول سمت توسط بازرس یا بازرسان اصلی، جهت انجام وظیفه بازرسی دعوت شوند. ( مواد 145 و 146 لایحه قانونی 1347 ) .
طبق ماده 147 لایحه قانونی 1347 : " اشخاص زیر نمی توانند به عنوان بازرس انتخاب شوند :
1- اشخاص مذکور در ماده 111 این قانون ؛
2- مدیران و مدیرعامل شرکت ؛
3- اقربای سببی و نسبی مدیران و مدیرعامل ؛ تا درجه سوم از طبقه اول و دوم ؛
4- هر کس که خود و همسرش از اشخاص مذکور در بند 2 موظفاَ حقوق دریافت می کنند ".
چنانچه مجمع عمومی بازرس انتخای نکرده باشد یا بازرس نتواند به وظیفه خود مبنی بر گزارش به مجمع عمل کند یا خود گزارش ندهد، دادگاه عمومی به درخواست هر ذی نفع بازرس انتخاب می کند ( ماده 153 لایحه قانونی ). قاعدتاَ بازرس باید نسبت به مدیران و مدیرعامل و صاحبان اصلی سهام از استقلال برخوردار باشد .

    وظایف بازرس :

وظیفه بازرس یا بازرسان بررسی حساب ها، اظهارنظر درباره صحت و درستی صورت دارایی و صورت حساب عملکرد و حساب سود و زیان و ترامه هایی است که مدیران برای تصمیم به مجمع عمومی تهیه می کنند و نیز باید صحت مطالب و اطلاعاتی را که مدیران در اختیار مجامع عمومی گذاشته اند بررسی کنند. آنان باید اطمینان حاصل کنند که حقوق صاحبان سهام در حدود قانون و اساسنامه به طور یکسان رعایت شده و باید مجمع عمومی را از خلاف حقیقت بودن اطلاعاتی که مدیران مزبور در اختیار مجمع عمومی قرار می دهند، مطلع کنند ( ماده 148 لایحه قانونی 1347 ).
علاوه بر این، بازرس یا بازرسان مکلف اند گزارش جامعی راجع به سهام داران لااقل ده روز قبل از تشکیل مجمع عمومی عادی در مرکز شرکت آماده باشد ( ماده 150 لایحه قانونی ) بازرس یا بازرسان باید تخلفات و تقصیرات مدیران و مدیرعامل را در امور شرکت به اولین مجمع عمومی اطلاع دهند و در صورت مشاهده وقوع جرم، آن را به مراجع قضایی صلاحیت دار رراعلام و اولین مجمع عمومی را از وقوع آن مطلع کنند. ( ماده 151 لایحه قانونی ).
اهمیت گزارش بازرس یا بازرسان به مجمع به حدی است که اگر مجمع عمومی صورت دارایی و ترامه و حساب سود و زیان شرکت را بدون این گزارش تصویب کند، تصمیم مجمع عمومی اثر قانونی نداشته و از درجه اعتبار ساقط خواهد بود. ( ماده 152 لایحه قانونی ).
بازرسان، در اجرای وظایف خود، می توانند منفرداَ عمل کنند ؛ مع ذلک آنان باید گزارش واحد تهیه کنند و هر گاه بین آن ها اختلاف نظر موجود باشد، در گزارش قید خواهند کرد. ( تبصره ذیل ماده 150 لایحه قانونی ).

    اختیارات بازرسان :

بازرسان برای انجام وظایفشان، از حق اطلاع برخوردارند. این مطلب را ماده 149 لایحه قانونی مورد تاکید قرار داده است که به موجب آن بازرسان می توانند هر موقع هرگونه رسیدگی و بازرسی لازم را انجام داده و اسناد و مدارک و اطلاعات مربوط به شرکت را مطالبه کرده و مورد بازرسی قرار دهند. آنان می توانند به مسئولیت خود، در انجام وظایفی که بر عهده دارند، از نظر کارشناسان استفاده کنند ، به شرط آنکه آن ها را قبلاَ به شرکت معرفی کرده باشند. این کارشناسان در مواردی که بازرس تعیین می کند، مانند خود بازرس حق هرگونه تحقیق و رسیدگی را خواهند داشت. اخلال در انجام وظایف بازرس توسط اعضای هیئت مدیره و مدیرعامل در صورتی که عمدی باشد، مجازات کیفری دارد. ( ماده 260 لایحه قانونی )
در مقابل حقوق و اختیاراتی که بازرس در انجام وظایف خود دارد، او در مقابل شرکت و اشخاص ثالث نسبت به تخلفاتی که در انجام وظایف خود مرتکب می شود، طبق قواعد عمومی مربوط به مسئولیت مدنی، مسئول جبران خسارت خواهد بود. ( ماده 152 لایحه قانونی )
خارج از بحث انجام وظایف، بازرس ممکن است به سبب ذی نفع شدن مستقیم یا غیرمستقیم در معاملاتی که با شرکت یا به حساب شرکت انجام می گیرد، مسئولیت مدنی پیدا کند. ( ماده 156 لایحه قانونی ).


به طور کلی برای ثبت اختراعات دو نوع سیستم وجود دارد :
الف -  روش اعلامی
ب – روش تحقیقی
در رابطه با روش اعلامی در مقالات پیشین به طور مفصل توضیح داده شد ، ( رجوع شود به مقاله ی ثبت اختراع به روش اعلامی ) در این مقاله برآنیم تا به شیوه ی ثبت اختراع به روش تحقیقی بپردازیم.خاطر نشان می شویم ، موسسه حقوقی فکر برتر ، با استفاده از توان بالای کادر مجرب خود ، در کوتاه ترین زمان ممکن اقدامات حقوقی و ثبتی لازم را جهت حمایت از اختراع به عمل می آورد.برای این منظور، می توانید با کارشناسان فوق حرفه ای ما در ارتباط باشید.

    روش ثبت تحقیقی

برخی از کشورها با استفاده از دستگاه ها و امکانات مختلف نسبت به بررسی ماهوی اختراع اقدام به عمل می آورند تا ادعای مخترع در رابطه با اختراعش مورد بررسی قرار گرفته و صحت و سقم ادعا محرز گردد.
ناگفته نماند که در این سیستم تلاش می شود تا اختراع قبل از ثبت بطور محرمانه نگهداری و حق تقدمی برای ثبت جهت متقاضی منظور شود و اگر ادعای مخترع مقرون به صحت تشخیص داده شد نسبت به ثبت از تاریخ تقاضا و چنانچه ادعای مخترع صحت نداشته باشد نسبت به رد اختراع اقدام گردد.
در ایران و برخی کشورهای دیگر نظیر فرانسه سیستم ثبت اختراع به صورت اعلامی است .یعنی به صرف ادعا ، اداره ثبت در صورت عدم سابقه ثبت اختراع مورد ادعا را ثبت می کند و هیچ تحقیقی در این باره نمی کند.ولی در آمریکا ، بر عکس مدعی اختراع باید در اداره اختراع آمریکا مورد ادعای خود را ثابت کند و پس از آن اجازه ثبت آن به اداره ثبت داده می شود.
در برخی از کشورها نیز، از هر دو روش استفاده می گردد، مثلاَ در سوییس اختراعاتی که در زمینه ساعت و دارو انجام می گیرد از روش تحقیقی استفاده می شود و در سایر زمینه ها با استفاده از روش اعلامی نسبت به ثبت اقدام می گردد.

اختراع حاصل و ثمره تلاش فکری و تراوش ذهنی مخترع است که در قالب یک محصول صنعتی یا فرآیند صنعتی متبلور می شود .قانون ثبت علایم تجاری و اختراعات، مصوب اول تیرماه 1310 ثبت اختراع را در ایران تجویز می کند و برای ترتیب ثبت ، آیین نامه قانون مزبور که در سال 1310 تصویب شده و در سال 1337 مورد تجدید نظر قرار گرفته است تشریفاتی را پیش بینی می کند.
ماده 26 قانون ثبت علایم تجاری و اختراعات مقرر می دارد : " هر قسم اکتشاف یا اختراع جدید در شعبه مختلفه صنعتی به کاشف یا مخترع آن حق انحصاری می دهد که بر طبق شرایط و در مدت مقرر در این قانون از اکتشاف یا اختراع خود استفاده نماید مشروط بر اینکه اکتشاف یا اختراع مزبور مطابق مقررات این قانون در اداره ثبت اسناد تهران به ثبت رسیده باشد. نوشته ای که در این مورد اداره ثبت اسناد تهران می دهد ورقه اختراع نامیده می شود.
هر اختراعی 2 حق را برای مخترع به وجود می آورد : یکی حق اخلاقی که همیشه باقی می ماند و دیگری حق مادی آن، که محدود است و در قانون ما بر حسب مخترع، 5، 10 ، 15 یا 20 سال می باشد.
در ادامه ، ضمن بررسی مدارک مورد نیاز جهت ثبت اختراع، به مراحل ثبت آن به طور کامل می پردازیم. خاطر نشان می شویم موسسه حقوقی فکر برتر، افتخار دارد در زمینه ی ثبت اختراع بهینه ترین خدمات را به مخترعین محترم ارائه نماید.برای این منظور، کافیست با کارشناسان مجرب و فوق حرفه ای ما تماس حاصل فرمایید.

    مدرک مورد نیاز برای ثبت اختراع به شرح ذیل می باشد :

1-  اظهارنامه اختراع ( 3 نسخه )
وفق ماده 2 آیین نامه ی اجرایی قانون ثبت اختراعات،ثبت اختراع مستم تسلیم اظهارنامه به مرجع ثبت است. اظهارنامه اختراع جزء اوراق بهادار می باشد و می بایست این فرم مخصوص را از واحد فروش اوراق بهادار واقع در اداره کل ثبت شرکت ها تهیه و به زبان فارسی و بدون لاک گرفتگی، قلم خوردگی و پاره گی تنظیم نمود. چنانچه اسناد ضمیمه اظهارنامه و سایر اسناد مربوط،به زبان دیگری غیر از فارسی باشد،ارائه اصل مدارک مورد نیاز همراه با ترجمه عادی کامل آن ها اامی است.مع ذلک اگر ترجمه کامل این مدارک برای متقاضی میسر نباشد،می تواند خلاصه آن ها را به فارسی ضمیمه نماید.مرجع ثبت در صورت وم می تواند در جریان بررسی اظهارنامه،ترجمه رسمی مدارک مزبور را مطالبه کند.چنانچه اصطلاحات فناوری و علمی به کار رفته در اسناد مذکور،معادل فارسی نداشته باشند،ذکر همان اصطلاحات کفایت می کند.
در تنظیم و تسلیم اظهارنامه موارد ذیل باید رعایت گردد:
الف- نام و سایر اطلاعات لازم در خصوص متقاضی، مخترع و نماینده قانونی او ، در صورت وجود و عنوان اختراع در اظهارنامه درج شود.
ب-در مواقعی که متقاضی شخص مخترع نیست،مدارک دال بر سمت قانونی وی همراه اظهارنامه تحویل گردد.
ج- ادعای مذکور در اظهارنامه، گویا و مختصر بوده و با توصیف همراه باشد،به نحوی که برای شخص دارای مهارت عادی در فن مربوط واضح و کامل بوده و حداقل یک روش اجرایی برای اختراع ارائه کند.
همچنین ذیل امضاء اشخاص حقوقی متقاضی ثبت ور به مهرگردد.
2- توصیف اختراع ( 3 نسخه )
خلاصه توصیف اختراع باید مستقیماَ زمینه ی فنی ای که اختراع به آن تعلق دارد را تعیین کند تا در جستجوی سوابق اختراع ادعایی مورد استفاده قرار گیرد.در خلاصه اختراع  نکات ذیل باید در نظر گرفته شود:
1-با عنوان اختراع شروع شود و مشتمل بر 70 تا 200 کلمه باشد.
2-مشکل فنی،اساس راه حل ارائه شده برای آن و کاربرد یا کاربردهای اصلی اختراع را اجمالاَ روشن نماید.
3-در صورت وم،مشتمل بر فرمول های شیمیایی یا معادلات ریاضی باشد تا براساس آن ها ویژگی های اختراع به بهترین شکل بیان شود.
4-در صورتی که برای توضیح اختراع ارجاع به نقشه های ارجاع دهنده به هر یک از نقشه ها در داخل پرانتز ذکر گردد.
5-عدم بیان ارزش و مزایای اختراع.
وفق ماده ی 14،خلاصه توصیف فقط برای بیان اطلاعات اختراع به کار می رود و نمی تواند مبنای تفسیر برای تعیین حدود ادعا باشد.
چنانچه نقشه ها،نمودارها و جداول،بخشی از ضمیمه اظهارنامه اختراع باشند در ترسیم آن ها باید نکات ذیل رعایت شوند:
1-در یک روی صفحه کاغذ با دوام و در قطع A4، با خطوط پر رنگ و یکدست مشکی و غیررنگی کشیده شده و ترجیحاَ در رسم آن ها از ابزارهای فنی نقشه کشی استفاده شود و حداکثر حاشیه اوراق به ترتیب از بالا5/2 سانتی متر از چپ 5/1 سانتی متر،از راست 5/2 سانتی متر و از پایین 1 سانتی متر باشد.
2-وضوح و شفافیت نقشه ها به نحوی باشد که امکان تکثیر یا تصویر برداری آن میسر شود.
3-تمام عناصر نقشه یا نمودار دارای مقیاس یکسان باشد مگر آنکه برای فهم اختراع،برجسته نمودن بخش خاصی از نقشه و یا نمودار ضروری باشد.
4-تا حدامکان به صورت عمودی در صفحه قرار گیرد.
5-اعداد،حروف و نشانه ها به طور روشن ذکر شده و خوانا باشند.
6-شامل نشانه هایی باشد که در توصیف بتوان به آن ها ارجاع داد.
7-صفحات باید به ترتیب شماره گذاری شده و ترجیحاَ نشان دهنده ی شماره آن صفحه از کل صفحات باشد.
8-هیچ توضیحی نباید روی نقشه ها وجود داشته باشد مگر در مورد جداول و نمودارها.
9-در صورتی که هر یک از نقشه ها،نمودارها و جداول در بیش از یک صفحه باشد،کل صفحات باید بدون حذف بخشی از آن ها،شامل نشانه هایی مستقل از شماره صفحات باشد به نحوی که ارتباط و تمامیت قسمت ها را با یکدیگر روشن سازد.
چنانچه در اظهارنامه،توصیف،خلاصه توصیف،ادعا یا ادعاها و نقشه ها،به واحدهای اندازه گیری وزن و حرارت،انرژی،نور،صدا،مغناطیس و از این قبیل امور اشاره شده باشد،از قواعد متعارف باید استفاده شود.
سایر ضمایم اظهارنامه،به جز نقشه،نمودار و جدول،باید روی کاغذ دارای قطع A4 درج و نکات ذیل در مورد آن ها مراعات گردد.
3- ادعا یا ادعاهای اختراع
مطابق ماده 11 ادعای اختراع باید عناصر اختراعی را که حمایت از آن درخواست شده درچهارچوب مشخصه فنی تعیین کند .هر اختراع می تواند مشتمل بر یک یا چند ادعا باشد.ادعا یا ادعا ها باید صریح و منجز بوده و  دارای شرایط ذیل باشد:
الف) معقول بودن تعداد آنها.
ب ) فراتر از اطلاعات افشا شده نباشد.
ج ) بیان ویژگی های فنی مثبت
4-خلاصه ای از توصیف اختراع
وفق مواد 13و14 خلاصه مشتمل بر 70 تا 200 کلمه و فقط برای بیان اطلاعات اختراع و درصورت وم مشتمل بر فرمول شیمیایی یا معادلات ریاضی باشد.
5- نقشه یا نقشه ها در صورت وم
چنانچه نقشه ها ،نمودار ها و جداول بخشی از ضمیمه اظهارنامه اختراع باشند در ترسیم آن ها باید نکات ذیل رعایت شوند:
الف) در روی کاغذ بادوام و در قطع A4.با خطوط پر رنگ و یک دست مشکی و غیر رنگی کشیده شود و ترجیحاَ در رسم آن ها از ابزارهای فنی نقشه کشی استفاده شود و حداکثر حاشیه اوراق به ترتیب از بالا 5/2 سانتی متر از چپ 5/1 سانتی متر، از راست 5/2 سانتی متر و از پایین 1 سانتی متر باشد.
ب ) وضوح و شفافیت نقشه ها به نحوی باشد که امکان تکثیر یا تصویر برداری آن میسر شود.
ج ) تمام عناصر نقشه یا نمودار دارای مقیاس باشد مگر آنکه برای فهم اختراع ، برجسته نمودن بخش خاصی از نقشه و یا نمودار ضروری باشد.
د ) تا حدامکان به صورت عمودی در صفحه قرار گیرد.
هـ) اعداد، حروف و نشانه ها به طور روشن ذکر شده و خوانا باشند.
و ) شامل نشانه هایی باشد که در توصیف بتوان به آن ها ارجاع داد.
ز ) صفحات باید به ترتیب شماره گذاری شده و ترجیحاَ نشان دهنده شماره آن صفحه از کل صفحات باشد.
ح ) هیچ توضیحی نباید روی نقشه وجود داشته باشد مگر در مورد جداول و نمودارها.
ی) در صورتی که هر یک از نقشه ها،نمودارها و جداول در بیش از یک صفحه باشد،کل صفحات باید بدون حذف بخشی از آن ها،شامل نشانه هایی مستقل از شماره صفحات باشد به نحوی که ارتباط و تمامیت قسمت ها را با یکدیگر روشن سازد.
6-مدارک مثبت هویت متقاضی و مخترع
الف) مدارک مثبت هویت متقاضی
اشخاص حقیقی: کپی شناسنامه و کپی کارت ملی
اشخاص حقوقی: آخرین رومه رسمی دلیل مدیریت کپی شناسنامه و کارت ملی صاحبان امضاء
ب) مدارک مثبت هویت مخترع
ارائه کپی شناسنامه و کارت ملی مخترع
7-درخواست کتبی مبنی بر عدم ذکر اسم مخترع،چنانچه مخترع نخواهد اسم وی ذکر شود.
8-مدارک مربوط به حق تقدم که باید هم زمان با تسلیم اظهارنامه یا حداکثر ظرف 15 روز از آن تاریخ تسلیم شود.
9- مدارک نماینده قانونی : درصورتی که تقاضا توسط نماینده قانونی (وکیل، دارنده یا دارندگان حق امضا برای اشخاص حقوقی و .) به عمل آید.
9-رسید مربوط به پرداخت هزینه های قانونی

    مراحل ثبت اختراع چیست ؟

1-  ورود به پورتال اداره کل مالکیت صنعتی  به نشانی http://iripo.ssaa.ir  و ورود به بخش ثبت اظهارنامه
مراحل ثبت اظهارنامه در سامانه :
_ قبول تعهد نامه جهت رعایت مواد قانونی.
_ انتخاب نوع اظهارنامه ( مبنی بر ثبت یک اظهار نامه جدید و اعتراض به ثبت اظهارنامه اختراع)
_ وارد کردن اطلاعات اظهارنامه
وارد کردن اطلاعات اظهارنامه به این شرح می باشد:
* مالکیت اظهارنامه:
مالک اظهارنامه کسی است که اختراع به نام او و با تقاضای او ثبت می شود که می تواند یک شخص حقیقی باشد یا یک شخص حقوقی. در این مرحله چنانچه متقاضی یک شخص باشد به عنوان مالک درج و اطلاعات مربوط به او وارد می شود و اگر مالک بیش از یک نفر باشد سایر مالکین با رعایت اولویت درج می گردند.
*نماینده قانونی:
نماینده ی قانونی که می تواند صاحب امضاء شرکت، وکیل دادگستری، دفتر حقوقی و نماینده قانونی معرفی نشده  باشد. چنانچه متقاضی، نماینده قانونی یا وکیل نداشته باشد گزینه مرحله بعد را باید انتخاب نماید و مشخصات مالک درج می گردد و اگر دارای وکیل دادگستری باشد اطلاعات آن وکیل. دفاتر حقوقی نیز به عنوان نماینده قانونی محسوب می شوند.
*دریافت کننده ابلاغ:
دریافت کننده ی ابلاغ،می تواند شخصی حقوقی باشد یا یکی از مالکین  یا یکی از نمایندگان قانونی باشد.
*مشخصات مخترع:
نوشتن مشخصات شخص مخترع ضروری است که ااما باید شخص حقیقی باشد و در صورتی که نمی خواهد نام او در گواهی نامه اختراع قید شود باید کتباَ نامه ی عدم قید نام مخترع را ضمیمه اظهارنامه کند.
*عنوان و خلاصه ی اختراع :
قید عنوان اختراع امری اامی است که باید نو آورانه، تکنیکی و مختصر باشد. خلاصه اختراع صرفاَ برای اطلاعات فنی است که در واقع وضعیت موجود در زمینه اختراع  و راه حل ارایه شده به طور خلاصه درج می شود.
*ادعای حق تقدم:
ادعای حق تقدم،توسط اشخاصی  که اختراع خود را در قلمرو یکی از اعضای کنوانسیون پاریس ثبت کرده اند پر می شود. ( پر نمودن فرم به زبان اصلی و با ترجمه رسمی دادگستری)
2_بارگذاری ضمائم.
کلیک بر روی گزینه بارگزاری پیوست جهت پیوست نمودن ضمائم. انتخاب تصویر مدرک مورد نظر و ارسال پیوست.
3_ بازبینی اطلاعات و ضمائم.
مشاهده ی خلاصه ای از اطلاعات وارد شده و تأیید در صورت صحیح بودن. این مرحله تأیید اطلاعات مربوط به مرحله ی اول و دوم می باشد که به طور خلاصه نمایش داده می شود.
4_ پرداخت هزینه و دریافت شماره اظهارنامه.
پرداخت هزینه ها به صورت اینترنتی و به صورت آنلاین دریافت می شود.( برای مالکین ایرانی) و برای غیر ایرانی ها معادل ارزی هزینه ها و تعرفه های ثبتی بر مبنای فرانک سوئیسی انجام می شود. به صورت واریز به شماره حساب بانک ملی به نام خدمات  ثبتی اداره کل مالکیت صنعتی. سپس ارسال تصویر فیش و مراحل ثبت اظهارنامه یا درخواست.
بعد از پرداخت اینترنتی، شماره اظهارنامه به شخص داده خواهد شد.
طبق ماده 29 آیین نامه ثبت علایم و اختراعات از تاریخ وصول اظهارنامه ، متصدی شعبه ثبت اختراعات ،آن را از لحاظ تطبیق با مقررات قانون و مواد آیین نامه حاضر مورد مطالعه قرار می دهد و در صورتی که نواقصی در اظهارنامه مشاهده شود مراتب را در سامانه به متقاضی اطلاع می دهد.
ماده 30 آیین نامه ثبت علایم و اختراعات مقرر می دارد : در صورتی که اظهارنامه صحیح و قانونی تشخیص داده شود اختراع در دفتر مخصوصی با قید مراتب ذیل به ثبت خواهد رسید :
1.شماره ثبت
2.شماره دفتر اظهارنامه
3.تاریخ وصول اظهارنامه با تعیین ساعت ، روز ، ماه و سال
4.نام و نشانی کامل تسلیم کننده اظهارنامه
5. نام و نشانی وکیل درخواست کننده اختراع اگر اختراع توسط وکیل درخواست ثبت شده باشد.
6.موضوع اختراع
7.مدت اعتبار ورقه اختراع
8.شماره ثبت و مدت اعتبار اختراع در خارجه
9. تاریخ ثبت اختراع
10 . امضای رییس شعبه ثبت علایم تجاری و اختراعات
11. امضای درخواست کننده ثبت اختراع یا نماینده او
تبصره – در دفتر ثبت اختراعات برای هر اختراع دو صفحه تخصیص داده خواهد شد .هر تغییر و تکمیلی نسبت به موضوع اختراع و همچنین کلیه نقل و انتقالاتی که جزئاَ و یا کلاَ نسبت به اختراع واقع می شود باید در صفحات مزبور ثبت گردد.

    اداره مالکیت صنعتی پس از ثبت اختراع می بایست  :

الف – در خصوص ثبت اختراع یک نوبت آگهی منتشر کند.
ب- گواهینامه ثبت اختراع را صادر کند.
ج- رونوشت گواهینامه ثبت اختراع را بایگانی و پس از دریافت هزینه مقرر، اصل آن را به متقاضی تسلیم کند.
د- به درخواست دارنده گواهینامه اختراع ، تغییراتی را در مضمون و نقشه های اختراع، به منظور تعیین حدود حمایت اعطاء شده انجام دهد ، مشروط بر این که در نتیجه این تغییرات ، اطلاعات مندرج در گواهینامه اختراع از حدود اطلاعات مذکور در اظهارنامه اولیه ای که اختراع بر اساس آن ثبت شده است ، نکند.
مدت اعتبار ورقه اختراع از تاریخ تسلیم اظهارنامه محسوب می گردد.
کسی که حق استفاده انحصاری از اختراع را دارد باید همه ساله با پرداخت حق الثبتی به صندوق ثبت علاقه خود را به ادامه انحصاری بودن اختراع اعلام دارد و اگر در موعد مقرر حق الثبت مربوطه را نپردازد اماره ای برای انصراف مخترع است و از آن پس همه کس می تواند از آن استفاده کند منتهی برای اینکه حقی تضییع نشود مدت سه ماه برای مخترع مهلت در نظر گرفته شده که درصدد تجدید ثبت آن برآید و یک سه ماه دیگر نیز به عنوان آخرین مهلت مقرر داشته که هرگاه در این مدت دو برابر حق الثبت مقرره را بپردازد باز قانون از حق انحصاری او حمایت خواهد کرد وگرنه پس از انقضای شش ماه اختراع باطل بوده و تمام افراد حق استفاده از آن را خواهند داشت.
در انتها، لازم به ذکر است ثبت اختراع  ، از جانب ذینفع قابل اعتراض در دادگاه عمومی تهران می باشد. نقل و انتقال ورقه اختراع برای اینکه معتبر باشد باید به ثبت برسد و در صورتی درمقابل اشخاص ثالث معتبر است که به موجب سند رسمی به عمل آید.

به یک شخصیت حقوقی که در موضوع فعالیت آن (ماده 2 اساسنامه ) واژه ی تبلیغات ذکر شده باشد شرکت تبلیغاتی می گویند .شرکت تبلیغاتی از جمله شرکت هایی است که قبل از ثبت می بایست برای اخذ مجوز مربوطه اقدام نماید.

شرایط درخواست مجوز شرکت تبلیغاتی:
1-ارائه تقاضانامه به اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان محل ست با امضای صاحب امتیاز و معرفی مدیر مسوول
2-مدیر مسوول دارای تابعیت ایران و اهلیت قانونی
3-دارا بودن دیپلم کامل متوسطه و داشتن حداقل 5 سال سابقه ی کار موثر در ارتباط با تایید کمیته سازمان های تبلیغات یا مدرک تحصیلی معادل دانشنامه لیسانس در رشته های بازرگانی (مدیریت بازرگانی و اقتصاد بازرگانی)،روابط عمومی،بازاریابی و تبلیغات یا علوم اجتماعی(با کلیه گرایش ها)
4-عدم اشتغال در وزارتخانه ها یا موسسات یا شرکت های دولتی و یا شهرداری ها
5-تنظیم تقاضانامه توسط آن دسته از متقاضیانی که شخصیت حقوقی دارند، باید توسط مدیر عامل موسسه یا شرکت انجام پذیرد.

برای ثبت شرکت تبلیغاتی می توان به صورت های ذیل اقدام نمود:
1-در قالب شرکت سهامی خاص
2-در قالب شرکت با مسئولیت محدود
3- در قالب شرکت های موسسات غیر تجاری اقدام نمود.
که از میان انواع این شرکت ها از شرکت سهامی خاص و شرکت با مسئولیت محدود استقبال بیشتری شده است.

شرایط ثبت شرکت تبلیغاتی سهامی خاص
-حداقل سرمایه 1.000.000 ریال می باشد که حداقل 35 درصد سرمایه نقداَ باید پرداخت شود.
-حداقل تعداد اعضا 2 نفر + 2 نفر بازرس می باشند که بازرسین نباید از اعضا باشند.
مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت تبلیغاتی سهامی خاص:
-کپی کارت ملی و کپی شناسنامه
-اصل گواهی عدم سوء پیشینه
-امضای اقرارنامه
-مجوز در صورت مجوزی بودن موضوع

شرایط ثبت شرکت تبلیغاتی با مسئولیت محدود:
-سرمایه اولیه ثبت شرکت تبلیغاتی مسئولیت محدود حداقل 1.000.000 ریال می باشد.
-حداقل تعداد اعضا 2 نفر می باشد.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت تبلیغاتی با مسئولیت محدود:
-امضای اقرار نامه
-اصل گواهی عدم سوء پیشینه
-کپی شناسنامه و کارت ملی مدیر مسئول و صاحب امتیاز
-مجوز در صورت مجوزی بودن موضوع ثبت

اتحادیه ها و شرکت های تعاونی می توانند با نظارت وزارت تعاون ، اتاق تعاون مرکزی را در تهران و اتاق های تعاون را در استان ها و شهرستان ها تشکیل دهند؛ بدین ترتیب اتاق تعاون ممکن است اتاق تعاون مرکزی ، اتاق تعاون استان یا اتاق تعاون شهرستان باشد. اتاق تعاون دارای شخصیت حقوقی است و چون یک شخص حقوقی دولتی محسوب می شود ، احتیاج به ثبت ندارد.

    مقاصد اتاق تعاون

اتاق تعاون برای تامین مقاصد ذیل تشکیل می شود :
- عمل به وظایف و اختیارات اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ، در امور مربوط به بخش تعاون ؛
- اجرای اموری که وزارت تعاون طبق آیین نامه به آن محول می کند ؛
- حل اختلاف ، داوری در محدوده امور مربوط به تعاونی ها به صورت کدخدا منشی و صلح مابین اعضا و اتحادیه ها و بین تعاونی ها و اتحادیه ها .
در مورد اتاق های تعاون دو مطلب قابل ذکر وجود دارد :
1) هر اتاق تعاون شخصیتی حقوقی است ؛
2) اتاق تعاون از لحاظ مالی و اداری و هزینه ها به دولت وابسته نیست .

    منابع مالی اتاق تعاون

منابع مالی تعاون از دریافت های ذیل تامین می شود :
1. دریافت حق عضویت از اعضا ؛
2. دریافت کمک های دولتی ، مردمی ، شوراها و هدایا ؛
3. دریافت حق مشاوره ، کارشناسی و داوری در محدوده امور تعاونی ها به صورت کدخدا منشی و دریافت هزینه دیگر خدماتی که در اختیار تعاونی ها و اتحادیه ها قرار می دهند.

    ارکان اتاق تعاون

هر اتاق تعاون دارای ارکان ذیل است :
-  مجمع نمایندگان ؛
- هیئت مدیره ؛
- هیئت بازرسی .

    مجمع نمایندگان اتاق تعاون

اعضای مجمع نمایندگان اتاق های تعاون مرکزی ، استان و شهرستان که برای مدت سه سال انتخاب می شوند، به تفکیک از این قرارند :
1. مجمع نمایندگان اتاق تعاون مرکزی شامل :
- روسای اتاق های تعاون استان ها ؛
- نمایندگان اتحادیه های تعاونی استانی فاقد اتاق تعاون استان ؛
- نمایندگان اتحادیه های تعاونی سرتسری کشور .
2. مجمع نمایندگان اتاق تعاون استان شامل :
- روسای هیئت های مدیره اتاق های تعاون شهرستان های هر استان ؛
- نمایندگان اتحادیه های تعاونی شهرستان های فاقد اتاق تعاون ؛
- نمایندگان اتحادیه های تعاونی هر استان
3. مجمع نمایندگان اتاق تعاون شهرستان شامل :
- نمایندگان اتحادیه های تعاونی هر شهرستان ؛
- نمایندگان شرکت های تعاونی فاقد اتحادیه با حوزه عمل آن شهرستان .

    وظایف و اختیارات مجامع نمایندگان

وظایف و اختیارات مجامع نمایندگان اتاق های تعاون ، عبارت است از :
- بررسی پیشنهادهای مربوط به اساسنامه و آیین نامه های اتاق تعاون و تایید آن ها برای تصویب نهایی وزیر تعاون ؛
- تعیین هیئت مدیره اتاق تعاون ؛
- تعیین دو نفره بازرس برای عضویت در هیئت بازرسی ( هیئت بازرسی اتاق تعاون سه عضو دارد و نفر سوم را وزارت تعاون تعیین می کند ) ؛
- تصویب برنامه و بودجه سالانه اتاق تعاون ، پیشنهادی از طرف هیئت مدیره ؛
- رسیدگی و اتخاذ تصمیم درباره ترامه و سایر گزارش های هیئت مدیره ، پس از روئت اظهارنظر هیئت بازرسی ؛
- رسیدگی به گزارش های هیئت بازرسی ؛
تعداد آرای نمایندگان عضو در مجامع نمایندگان اتاق های تعاون مرکزی ، استان و شهرستان ، متناسب با تعداد اعضای تعاونی ها و تعاونی های عضو اتحادیه و اتاق های تعاون توسط وزارت تعاون تعیین می گردد.

    جلسات مجمع و اکثریت لازم برای تصمیم گیری

جلسات مجمع عمومی نمایندگان اتاق ، دست کم سالی یک بار ، حداکثر تا پایان تیر ماه هر سال تشکیل می شود. جلسات مجمع را می توان در هر موقع به پیشنهاد وزارت تعاون یا به تقاضای هیئت مدیره یا حداقل نصف اعضای مجمع نمایندگان و یا به تقاضای هیئت بازرسی اتاق ، تشکیل داد. دعوت جلسات با درج آگهی در رومه های کثیرالانتشار با ارسال دعوتنامه و حداقل 15 روز قبل از تشکیل جلسه ابلاغ می شود. در نوبت اول ، جلسه با حضور حداقل دو سوم نمایندگان رسمیت می یابد. در صورت حاصل نشدن حد نصاب لازم ، در دعوت نوبت دوم جلسه با حضور عده حاضر رسمیت پیدا می کند ، ولی در هر صورت باید نماینده وزارت تعاون در هیئت بازرسی در کلیه جلسات مجمع حضور داشته باشد.
جلسات مجمع نمایندگان را هیئت رئیسه سنی افتتاح می کند و بلافاصله برای انتخاب هیئت رئیسه شامل یک رئیس، یک نایب رئیس و دو منشی ، با اکثریت نسبی رای گیری می شود. تصمیمات با رای اکثریت مطلق اعضای حاضر در جلسه رسمی معتبر است و باید به اطلاع کلیه اعضا برسد.

    هیئت مدیره اتاق تعاون

هیئت مدیره اتاق های تعاون ، دارای سه تا هفت نفر عضو اصلی و دو نفر عضو علی البدل است که مجمع نمایندگان آن ها را از میان اعضای تعاونی ها برای مدت سه سال انتخاب می کند. اعضای هیئت مدیره ، حتی الامکان از اعضای تعاونی های کشاورزی ، روستایی ، عشایری ، صنعتی ، معدنی ، عمران شهری و روستایی ، و توزیع انتخاب می شوند. هیئت مدیره از بین اعضای خود ، یک نفر را به ریاست هیئت مدیره برمی گزیند.

    وظایف و اختیارات هیئت مدیره اتاق تعاون

هیئت مدیره اتاق تعاون وظایف و اختیاراتی به شرح ذیل دارد :
- فعالیت های لازم برای تامین مقاصد اتاق تعاون برابر اساسنامه و آیین نامه های مربوط ؛
- اداره کلیه امور مربوط به اتاق تعاون ، کلیه مکاتبات ، برقراری ارتباطات و عملیات مالی مورد نیاز اتاق ، برابر آیین نامه های داخلی ؛
- اجرای تصمیمات مجمع نمایندگان ؛
- ارائه گزارش ها و پیشنهادهای لازم به مجمع نمایندگان .
علاوه بر این هیئت مدیره باید ترامه و صورت حساب های مالی لازم را تهیه کند و برای اظهارنامه در اختیار هیئت بازرسی قرار دهد و سپس برای بررسی و تصویب به مجمع نمایندگان تسلیم کند.
هیئت مدیره اتاق تعاون هر استان ، موظف به ایجاد ارتباط و هماهنگی و همکاری بین اتاق های شهرستان های مربوط به خود است و آن ها نیز مکلف به همکاری هستند. همچنین هیئت مدیره اتاق تعاون مرکزی موظف به ایجاد ارتباط و هماهنگی و همکاری بین اتاق های استان ها می باشد و اتاق های مزبور نیز موظف به همکاری می باشند.

    جلسات هیئت مدیره اتاق و اکثریت لازم برای تصمیم گیری

جلسات هیئت مدیره به دعوت رییس و در غیاب او ، به دعوت نایب رئیس، حداقل هر ماه یک بار تشکیل می شود. دبیر کل اتاق تعاون در این جلسات حاضر می شود. جلسات هیئت مدیره با حضور اکثریت اعضای آن رسمیت می یابد. طرح ها و برنامه ها با رای اکثریت اعضای حاضر در جلسه رسمی تصویب می شود.
نتیجه مذاکرات و تصمیمات اتخاذ شده ، در دفتر صورت جلسات هیئت مدیره ثبت می شود و حاضران در جلسه آن را امضا می کنند. اجرای تصمیمات هیئت مدیره درباره اداره اتاق تعاون و ایفای سایر وظایف بر عهده دبیرکل است. خدمات اعضای هیئت مدیره افتخاری و بلاعوض است ؛ ولی حق حضور در جلسات و هزینه ماموریت هایی که بر عهده آن ها گذاشته می شود ، به ترتیبی که مجمع نمایندگان تعیین می کند ، از محل اعتبارات اتاق پرداخت می شود.

    دبیر کل اتاق تعاون

برای اداره امور اجرایی ، اتاق تعاون مرکزی و اتاق های تعاون استان و شهرستان هر کدام یک دبیر کل دارند که هیئت مدیره هر اتاق وی را انتخاب می کند. هیئت مدیره می تواند بخشی از اختیارات خود را به دبیر کل تفویض کند.
دبیر کل را از بین اعضای هیئت مدیره یا خارج آن ها می توان انتخاب کرد. اجرای تصمیمات هیئت مدیره درباره اداره اتاق و انجام سایر وظایف و نیز اجرای مصوبات مجمع نمایندگان بر عهده دبیر کل است. کلیه ادارات و واحدهای اتاق و مراکز و موسسات وابسته و کارکنان آن زیر نظر دبیر کل انجام وظیفه می کنند. کلیه مکاتبات اداری و اوراق عادی ، با امضای دبیر کل – به نمایندگی از هیئت مدیره – و مهر اتاق ، و اوراق و اسناد مالی و تعهد آور ، با امضای وی و امضای یکی از اعضای هیئت مدیره اعتبار پیدا می کند. دبیر کل حقوق و مزایا دریافت می کند که هیئت مدیره مقدار آن را تعیین می کند.

    هیئت بازرسی اتاق تعاون

هیئت بازرسی اتاق تعاون دارای سه نفر عضو است که دو نفر آن ها را مجمع نمایندگان و یک نفر دیگر را وزارت تعاون تعیین می کند. وظایف و اختیارات هیئت بازرسی به شرح ذیل است :
- نظارت و بازرسی مستمر ، از نظر رعایت قوانین و مقررات مربوط و رعایت اساسنامه و آیین نامه های اتاق تعاون ؛
-  بررسی حساب ها ، دفاتر ، اسناد و صورت های مالی ، از قبیل ترامه و عملکرد مالی و گزارش آن ها به مجمع نمایندگان اتاق تعاون و وزارت تعاون ؛
- بررسی شکایت ها و تخلفات مربوط به اتاق تعاون و گزارش آن ها به مراجع ذی ربط ؛
- ارائه گزارش های سالانه و نوبتی به مجمع نمایندگان اتاق تعاون و وزارت تعاون ، از نظر وضعیت فعالیت های اتاق تعاون و رعایت قوانین و مقررات و اظهارنظر درباره گزارش های هیئت مدیره
لازم است یادآوری کنیم که هیئت مدیره مکلف است اسناد و مدارک درخواستی هیئت بازرسی را در اختیار آن قرار دهد.
اعضای هیئت بازرسی ، حق احمه دریافت می کنند و مجمع نمایندگان مقدار آن را تعیین می کند.

    چند مطلب

در خاتمه این بحث ذکر چند مطلب لازم به نظر می رسد :
- وزارت تعاون بر انتخابات اعضای هیئت مدیره و اعضای هیئت بازرسی اتاق های تعاون نظارت می کند.
- اعضای هیئت مدیره ، اعضای هیئت بازرسی و دبیران اتاق های تعاون باید دارای شرایط مقرر در ماده 38 قانون بخش تعاونی باشند.
- در موارد ذیل عضویت شرکت تعاونی یا اتحادیه تعاونی در اتاق تعاون ، با تصویب مجمع نمایندگان اتاق لغو می شود :
- انحلال شرکت یا اتحادیه ؛
- ورشکستگی شرکت یا اتحادیه ؛
- عدم پرداخت به موقع حق عضویت سالانه ، بعد از سه باز تذکر کتبی که فاصله هر تذکر حداقل یک ماه باشد ؛
- تخلف از قوانین و مقررات بخش تعاونی و اساسنامه و آیین نامه های اتاق تعاون ؛
- ارتکاب اعمالی که باعث وارد شدن خسارت به اتاق ، اعم از مادی یا معنوی شود.
ناگفته نماند که شرکت یا اتحادیه تعاونی عضو اتاق تعاون ، با ارائه تصمیم مجمع عمومی عادی خود دایر بر خروج از اتاق تعاون ، می تواند خارج شدن از عضویت اتاق را درخواست کند. 

اصل و اساس شروع هر فعالیت یا تولید ، انتخاب برند و ثبت آن برای جلوگیری از کپی برداری سایرین و سوء استفاده افراد می باشد. در صورت ثبت علامت تجاری در صنف خود می توانید انحصار را در اختیار خود گرفته و اجازه استفاده و کپی برداری را از رقبای خود بگیرید. به همبن دلیل، امروزه اسم و علامت تجاری از اهمیت خاصی برخوردار گشته و تجار حساسیت زیادی نسبت به تعیین علامت تجاری و ثبت آن نشان می دهند.
ثبت برند در تمای رشته های مشاغل مختلف با کالاهای متفاوت در زمینه های بازرگانی، تولیدی و خدمات قابل اخذ می باشد و هر شخص اعم از حقیقی یا حقوقی (شرکت یا فرد) مدارکی دال بر تولید- توزیع- بسته بندی- خرید و فروش و یا واردات و صادرات کالا) و یا مدارکی جهت فعالیت در زمینه خدماتی خاص داشته باشد می تواند در همان زمینه تقاضای ثبت نام و لوگوی خود را بدهد.
علامت تجاری، نام تجاری، لوگو و آرم تجاری و برند همه دارای ساختار حقوقی یکسان بوده و تنها در شکل ظاهر متفاوت می باشند و در نتیجه روال ثبت آن ها نیز یکسان است. منظور از ثبت علامت، ثبت یک طرح، شکل ، نماد یا تصویر است که مطابق قانون ثبت علائم و اختراعات، برای متقاضی آن حقوق انحصاری ایجاد می کند.
ثبت برند یا نام تجاری می تواند به فارسی باشد و یا به لاتین و یا به هر دو شکل انجام شود، ولی متقاضیانی که می خواهند علامت یا نام تجاری را به صورت لاتین نیز ثبت کنند، ااماَ باید کارت بازرگانی داشته باشند.
علامات تجاری که به ثبت می رسند تا مدت ده سال از تاریخ تنظیم اظهارنامه ، اعتبار ثبت دارند. با تقاضای مجدد صاحب علامت در پایان مدت، مجدداَ برای ده سال دیگر به حالت انحصاری باقی می مانند. ( در صورت عدم درخواست تمدید ثبت ظرف مهلت یاد شده، امکان درخواست آن ظرف مهلت 6 ماه پس از پایان اعتبار ثبت علامت ، با پرداخت جریمه تاخیر به میزان نصف هزینه ثبت علامت وجود دارد ، والا ثبت علامت از درجه اعتبار ساقط خواهد شد ).

    مدارک ثبت برند در شهرستان

1- مدارک مثبت هویت متقاضی
الف) اشخاص حقیقی:کپی شناسنامه و کپی کارت ملی
ب) اشخاص حقوقی:آخرین رومه رسمی دلیل مدیریت کپی شناسنامه و کارت ملی صاحبان امضاء
2- مدارک نماینده قانونی:چنانچه تقاضا توسط نماینده قانونی(وکیل،دارنده یا دارندگان حق امضا برای اشخاص حقوقی و ) به عمل آید مدارک آن ضمیمه گردد.
3-10 نمونه گرافیکی یا کپی یا تصویر از علامت درخواستی حداکثر در ابعاد ده در ده سانتی متر
4- در صورت سه بعدی بودن علامت ارائه علامت به صورت نمونه گرافیکی یا تصویر دو بعدی به نحوی که از شش زاویه متفاوت تهیه و در مجموع یک نمونه واحد را تشکیل دهند.
5- ارائه مدارک دال بر فعالیت در رشته مربوط
6- استفاده از حق تقدم:چنانچه متقاضی ثبت بخواهد به استناد تقاضای ثبت یا ثبت خارج از کشور از مزایای حق تقدم (حداکثر 6 ماه) استفاده نمایند می بایست مدارک مربوط به حق تقدم را همزمان با تسلیم اظهارنامه یا حداکثر ظرف 15 روز از آن تاریخ تسلیم کنند.
7- نسخه ای از ضوابط و شرایط استفاده از علامت جمعی و تاییدیه مقام صلاحیت دار

    مراحل ثبت برند در شهرستان

برای ثبت برند تجاری در ابتدا باید تقاضانامه ای به نام اظهارنامه ثبت علامت تجاری را تسلیم اداره ثبت علائم تجاری و مالکیت صنعتی نماییم. اظهارنامه باید شامل نام و نام خانوادگی، محل ست صاحب برند و ده نسخه از لوگو یا طرح علامت مورد تقاضا باشد. همچنین باید مشخص شود علامت مورد تقاضا برای چه کالا یا کالاهایی مثلاَ حبوبات یا صابون استفاده خواهد شد. (این مراحل به صورت اینترنتی انجام می شود)
متقاضی ساکن هر کجا که باشد چه تهران و چه شهرستان، باید در اظهارنامه محلی را در تهران مشخص کند تا تمام ابلاغیه ها و نامه ها به آن جا ارسال شود.
اظهارنامه از تاریخ وصول از جهات ذیل مورد بررسی قرار می گیرد :
- از لحاظ شکل که مطابق قوانین و مقررات باشد.
- از جهت اینکه طبقه نوع کالا با طبقات مربوط تطبیق نماید.
پاسخ اداره ممکن است یکی از سه وضعیت اخطار نقص /  رد پرونده / آگهی نوبت اول باشد. در حالت آگهی نوبت اول یعنی ایرادی در اطلاعات وارد شده وجود نداشته و می بایست نسبت به ارائه مدارک اقدام نمایید.
بعد از آگهی نوبت اول و تکمیل مدارک به صورت فیزیکی و ارائه آنها به اداره مالکیت معنوی باید از طریق سامانه نسبت به پرداخت هزینه رومه رسمی اول و پرداخت حق الثبت اقدام نمود، بعد از گذشت 31 روز از تاریخ رومه مرحله اول در صورتی که مانعی برای ثبت علامت تجاری وجود نداشته باشد، یک آگهی در رومه منتشر می شود . در آگهی مزبور خصوصیات کالا و مشخصات صاحب علامت قید می گردد.

    چند نکته

- باید توجه داشت که ثبت برند در صورت اام دولت اجبار می شود ، در غیر این صورت اامی نیست.
- حق انحصاری برند تنها با شخصی است که برند را ثبت قانونی کرده است.
- برای ثبت برند تاریخ تقاضای ثبت آن هم بسیار مهم است. اگر یک علامت تجاری هم زمان دو متقاضی برای ثبت داشته باشد، متقاضی ای که تاریخ تقاضای آن ارجحیت داشته باشد اجازه ی به ثبت رساندن آن را دارد.
- اگر شخصی اجازه استفاده از برند خود را بخواهد به شخص دیگری بدهد این کار را باید در اداره ثبت مالکیت صنعتی با به ثبت رساندن انجام دهد. 

جهت آشنایی شما عزیزان با ضواط ثبت موسسه آموزشی، در ذیل در 4 بخش توضیحاتی درباره موسسه آموزشی آورده ایم.

الف) تفاوت شرکت و موسسه
ب) موضوعات فعالیت  نیازمند به اخذ مجوز در موسسات آموزشی
ج) مدارک موردنیاز جهت ثبت موسسه آموزشی
د) فرآیند ثبت موسسه آموزشی

الف) تفاوت شرکت و موسسه :
می توان شرکت تجاری را اینگونه تعریف نمود که قراردادی است میان دو یا چند شخص که بنا بر آن هر یک از شرکاء آورده ای با خود به شرکت می آورد .
قانون تجارت ایران در ماده 20، شرکت های تجاری را بر 7 قسم و به شرح ذیل احصاء نموده است :
1- شرکت های سهامی ( به موجب ماده 4 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 24/12/1347 شرکت سهامی به دو نوع شرکت سهامی عام و خاص تقسیم می شود.)
2- شرکت تضامنی
3- شرکت با مسئولیت محدود
4- شرکت مختلط غیر سهامی
5- شرکت مختلط سهامی
6- شرکت نسبی
7- شرکت تعاونی تولید و مصرف
اما مقصود از تشکیلات و موسسات غیرتجاری ، کلیه تشکیلات و موسساتی است که برای مقاصد غیرتجاری از قبیل امور علمی، ادبی یا امور خیریه تشکیل می شوند. اعم از این که موسسین یا تشکیل دهندگان ، قصد انتفاع داشته باشند یا نداشته باشند. تشکیلات و موسسات مزبور می توانند عناوینی از قبیل کانون ، انجمن ، و امثال آن را اختیار نمایند. لیکن انتخاب عناوینی که اختصاص به تشکیلات دولتی و کشوری دارد ؛ از طرف این موسسات ممکن نیست.
این موسسات به دو بخش تقسیم شده اند :
1) موسساتی که به قصد انتفاع و تقسیم سود بین اعضاء تشکیل نمی شوند.
2) موسساتی که به قصد جلب منافع مادی و تقسیم منافع بین اعضاء تشکیل می شوند.
اصلی ترین تفاوت بین این دو هدف از ایجاد و محدوده گسترش آن ها می باشد بدین معنی که شرکتها عموماَ جهت سوداوری و برای فعالیتهای اقتصادی مشخص که دارای مالکین مشخص نیز میباشند ،ایجاد میشوند در حالیکه موسسات جهت اهداف متفاوت و نامحدود که سود آوری و فعالیتهای اقتصادی هم میتواند جزئی از آنها باشد ایجاد میگردند.

ب) موضوعات فعالیت  نیازمند به اخذ مجوز در موسسات آموزشی :
این موضوعات عبارت است از :
- ارائه خدمات در زمینه فعالیتهای اموزش عالی و پژوهشی ،فناوری و امور دانشجویی
- انجام تحقیقات علمی در سطح ملی و بین المللی با همکاری محققان و متخصصان و همکاری با نهادهای اجرایی،علمی و پزوهشی در زمینه ارزیابی و بازنگری و اجرای طرحها و برنامه های مربوط به امور تحقیقاتی و پژوهشی
- موسسات و شرکتهای دانش بنیان ،شرکتهای دانشگاهی
- تاسیس دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی دولتی و غیر دولتی ،پژوهشکده ،پژوهشگاه
- تاسیس فدراسیون ملی ورزشهای دانشگاهی و تشکیل فدراسیون ملی ورزشهای دانشگاهی
- مشاوره و ارائه کلیه خدمات مورد نیاز جهت اعزام دانشجو به خارج از کشور
- ایجاد یا توسعه هرگونه واحد اموزش عالی یا موسسه تحقیقاتی تاسیس اموزشگاه های عالی ازاد و برگزاری دوره های تخصصی و کاربردی کوتاه مدت برای دوره های کنکور کاردانی ، کارشناسی ،کارشناسی ناپیوسته ، کارشناسی ارشد، دکتری
* مرجع صدور مجوز فعالیت هایی که ذکر شد، " وزارت علوم و تحقیقات فناوری" می باشد.
نام های درخواستی نیاز به مجوز :
دانش بنیان ، پژوهشکده، پژوهشگاه، دانشگاه، تحقیقات علمی پژوهشی، موسسه تحقیقاتی، آموزشگاه های عالی آزاد،اعزام دانشجو دانشگاهی

ج) مدارک مورد نیاز جهت ثبت موسسه آموزشی :
1- فتوکپی شناسنامه شرکا
2- اخذ دو نسخه تقاضانامه ثبت موسسه از اداره ثبت شرکتها و تکمیل و امضاء توسط شرکا
3- تنظیم اساسنامه حداقل دوبرگ و امضای ذیل تمام صفحات توسط کلیه شرکا یا اعضا
4- تنظیم صورتجلسه مجمع موسسین حداقل 2جلد
5- در مورد موضوعات مجوزی اخذ مجوز از مراجع ذیصلاح

د) فرآیند ثبت موسسه اموزشی :
جهت ثبت موسسه آموزشی، نماینده یا وکیل قانونی موسسه ، پس از تعیین نام و تنظیم مدارک مورد نیاز، اسناد و مدارک لازم را به اداره ثبت شرکت ها ارسال می دارد.
با ارسال مدارک، اگر مدارک تقدیمی کامل بود و نقصی نداشت کارشناس مربوطه مدارک را به قسمت ثبت دفاتر ثبت شرکت ها تحویل و مسئول مربوطه پس از ثبت در دفتر نسبت به اخذ امضاء از متقاضی اقدام و متقاضی بعد از قید جمله:ثبت با سند برابر است"ذیل دفتر را امضا خواهد کرد.یک نسخه از مدارک در بایگانی اداره ثبت نگاهداری و نسخه دیگر از مدارک بعد از مهر شدن تحویل متقاضی می شود.سپس کارشناس مربوطه، پیش نویس آگهی را که تشکیل پرونده گردیده، جهت تحریر به اتاق تایپ ارسال می دارد.
یک نسخه از آگهی تاسیس موسسه به واحد روابط عمومی مستقر در اداره ثبت شرکتها جهت درج در رومه کثیرالانتشار تحویل و رسید اخذ می شود .
درج در رومه رسمی، آخرین مرحله ثبت موسسه می باشد. 

شرکت ها و موسسه های دانش بنیان شرکت یا مؤسسه خصوصی یا تعاونی است که مراحل ثبت شرکت را طی نموده ، که به منظور هم‌افزایی علم و ثروت، توسعه اقتصاد دانش محور، تحقق اهداف علمی و اقتصادی که شامل گسترش و کاربرد اختراع و نوآوری هستند وهمین طور تجاری سازی نتایج تحقیق و توسعه شامل طراحی و تولید کالا و خدمات در حوزه فناوری های برتر و با ارزش افزوده فراوان به ویژه در تولید نرم افزارهای مربوط تشکیل می‌شود.

به زبان ساده تر هر مؤسسه خصوصی یا شرکت تعاونی که مراحل ثبت شرکت را کامل انجام دهد بتواند بر اساس دانش بومی و کمک گرفتن از متخصصین بومی محصولی را با ایده ای خلاقانه و نو ارائه دهد دانش بنیان محسوب می شود.

 فهرست کالاهای دانش بنیان

این لیست از سمت  کارگروه ارزیابی و تشخیص صلاحیت شرکتها و موسسات دانش بنیان اعلام و تایید گردیده است.البته شرکت ها یا  موسسه های متقاضی برای دانش بنیان شدن باید قبل از هر بررسی مراحل ثبت شرکت را به درستی انجام داده باشند.

    فناوری زیستی (پزشکی ، کشاورزی، صنعتی و محیط زیست)
    فناوری نانو (محصولات و مواد)
    اپتیک و فتونیک (مواد ، قطعات و سامانه ها)
    مواد پیشرفته (فات ، کامپوزیت ها ، سرامیکها، پلیمرها)
    الکترونیک و کنترل (میکرو الکترونیک ، قطعات ، مدارها، سخت افزار کامپیوتر و سامانه ها)
    فناوری اطلاعات و ارتباطات و نرم افزار های کامپیوتری
    تجهیزات پیشرفته ساخت تولید و آزمایشگاهی
    داروهای پیشرفته مهندسی پزشکی
    هوافضا (پرنده ها ماهواره های موشکها)
    انرژیهای نو (هسته ای و تجدید پذیر)
    محصولات پیشرفته سایر بخش ها (نفت و گاز و .) کشاورزی صنعت برقفناوری زیستی (پزشکی ، کشاورزی، صنعتی و محیط زیست)
    فناوری نانو (محصولات و مواد)
    اپتیک و فتونیک (مواد ، قطعات و سامانه ها)
    مواد پیشرفته (فات ، کامپوزیت ها ، سرامیکها، پلیمرها)
    الکترونیک و کنترل (میکرو الکترونیک ، قطعات ، مدارها، سخت افزار کامپیوتر و سامانه ها)
    فناوری اطلاعات و ارتباطات و نرم افزار های کامپیوتری
    تجهیزات پیشرفته ساخت تولید و آزمایشگاهی
    داروهای پیشرفته مهندسی پزشکی
    هوافضا (پرنده ها ماهواره های موشکها)
    انرژیهای نو (هسته ای و تجدید پذیر)
    محصولات پیشرفته سایر بخش ها (نفت و گاز، صنعت برق و .)

 معیارهای گزینش فهرست کالاهای دانش بنیان

    نیاز فعالیتهای تحقیق و توسعه متمرکز و برنامه زیزی شده توسط گروه های متخصص
    اهمییت راهبردی و حیاتی برای کشور
    وابستگی به خارج در کنار دشواریهای ناشی از تحریم
    نوآوری در سطح ملی و شکل نگرفتن بازار عرضه (و بعضاتقاضا) در کشور در آن محصول
    دارای ارزش افزوده بالا

 تاسیس شرکت دانش بنیان خصوصی

هر شرکتی باید چهار مرحله را طی کند تا پس از ارزیابی صلاحیت، به عنوان شرکت دانش بنیان شناخته شود.

    ثبت شرکت یا موسسه حقوقی خصوصی ابتدا باید شرکتها به صورت عادی در اداره کل ثبت شرکت های سازمان ثبت اسناد و املاک کشور ثبت شوند. به هنگام ثبت، هیچ تفاوتی بین شرکتها وجود ندارد. لذا درباره امکان استفاده از مزایای قانون، در زمان ثبت شرکت نمی‌توان اظهار نظر کرد. و ارزیابی بر مبنای عملکرد شرکتها پس از ثبت و فعالیت شرکت انجام می شود. البته شرکتهای مستقر در پارکهای فناوری و یا مراکز رشد بایستی همانند دیگر شرکتها در سامانه ثبت نام و مراحل ارزیابی را طی کنند.
    احراز شرایط دانش بنیان شدن شرکت یا موسسه های حقوقی بعد از ثبت شرکت
    با توجه به آیین نامه مصوب کارگروه ارزیابی و تشخیص شرکتها و موسسات دانش بنیان، شرکتهای دانش بنیان بایستی حداقل پنجاه درصد از درآمد یك سال مالی گذشته شركت را كه در اظهارنامه مالیاتی شركت ذكر شده است،  از محل فروش كالاها یا خدمات دانش‌بنیان»، خدمات تخصصی تعمیر و نگهداری مرتبط با كالاهای تولید شده توسط آن شركت»، فروش دانش ‌فنی و فناوری» مرتبط با فهرست كالاها یا خدمات دانش‌بنیان، و خدمات طراحی مهندسی» مرتبط با فهرست كالاها یا خدمات دانش‌بنیان حاصل کنند.
    پس از دریافت نامه از طرف صندوق ،پرکردن پرسشنامه ها در بخش خدمات صندوق به شرکت های دانش بنیان ، از طریق سایت صندوق نوآوری و شکوفایی

نکته: شرکتهای بزرگی که شرایط استفاده از قانون شرکتهای دانش بنیان و یا شرکتهای دانش بنیان صنعتی را ندارند می توانند با ثبت واحد تحقیق و توسعه خود به صورت مستقل در صورتی که در راستای فهرست کالاهای اعلام شده توسط کارگروه فعالیت دارند به صورت مجزا در سامانه ثبت نام کنند و فرآیند ارزیابی همانند دیگر شرکتها برای آنها نیز صورت پذیرد.

مدارک مورد نیاز برای احراز دانش بنیان

    تصویر مجوزهای شركت (مجوز تأسیس یا ثبت شرکت، پروانه بهره‌بردای)،
    تصویر آگهی ثبت شرکت به همراه آخرین ثبت تغییرات شركت در رومه رسمی،
    آخرین لیست بیمه شركت به همراه خلاصه وضعیت دستمزد، حقوق و مزایا، تصویر
    آخرین اظهارنامه مالیاتی ارسالی به سازمان امور مالیاتی
    رزومه یا كاتالوگ شركت، که شامل نمودار سازمانی شركت است

دعوای بطلان تنها از سوی اشخاص ذینفع پذیرفته می شود. اشخاص ذیل را می توان به عنوان ذینفع دعوای بطلان معرفی نمود :
1. تمامی شرکا اصولاَ ذینفع دعوای بطلان هستند مگر بطلان شرکت منحصراَ به حقوق یکی از شرکا زیان وارد کند.
2. اصولاَ اشخاص ثالث ذینفع دعوای بطلان نیستند مگر آن که میان ثالث و شرکت تعهدی وجود داشته باشد و عدم رعایت تشریفات ، منجر به عدم اجرای تعهد شود.
3. دادستان در صورتی می تواند دعوای بطلان مطرح کند که عدم رعایت تشریفات، منافع عمومی را تهدید کند.

    خوانده دعوا بطلان

در صورتی که شرکت به ثبت رسیده باشد خوانده، شرکت و مرجع ثبت شرکت ها و در صورت عدم ثبت فقط شرکت ، خوانده دعوا می باشد.

    عدم امکان استناد به بطلان در برابر ثالث

به موجب ماده 270 لایحه قانون تجارت، موسسین و مدیران و بازرسان و صاحبان سهام شرکت نمی توانند به این بهانه که شرکت باطل شده، از اجرای تعهد در برابر ثالث خودداری کنند. مثلاَ اگر شرکت ساختمانی از شخصی آجر خریداری کند و پس از آن به حکم دادگاه باطل شود باز هم باید ثمن معامله آجر را پرداخت کند. هم چنین طبق این ماده، اشخاص ثالث می توانند معامله با شرکت را لحاظ نکنند و برای اجرای تعهدات متقابل به شرکت مراجعه نکنند.

    از بین رفتن موجبات بطلان


به موجب ماده 271 لایحه ، " در صورتی که قبل از صدور حکم بطلان شرکت یا بطلان عملیات یا تصمیمات آن در مرحله بدوی موجبات بطلان مرتفع شده باشد دادگاه قرار سقوط دعوای بطلان را صادر خواهد کرد ".
اگر قبل از صدور حکم بطلان در مرحله بدوی، موجبات بطلان رفع شود مانند آن که تعداد اعضای هیات مدیره در سهامی عام 4 نفر بوده اما قبل صدور حکم بدوی طبق ماده 107 لایحه به 5 نفر افزایش یابد، دادگاه قرار سقوط دعوای بطلان را صادر می کند. صدور قرار سقوط دعوای بطلان، قبل از صدور حکم بدوی امکان پذیر است.

    درخواست مهلت برای رفع موجبات بطلان

به موجب ماده 272 لایحه ، " دادگاهی که دعوای بطلان نزد آن اقامه شده است می تواند بنا به درخواست خوانده، مهلتی که از شش ماه بیشتر نباشد برای رفع موجبات بطلان تعیین نماید. ابتدای مهلت مذکور، تاریخ وصول پرونده از دفتر به دادگاه است . در صورتی که ظرف مهلت مقرر موجبات بطلان برطرف نشده باشد دادگاه حکم مقتضی صادر خواهد کرد ."
دادگاه در صورتی برای از بین رفتن موجبات بطلان مهلت می دهد که خوانده دعوا درخواست نماید پس از درخواست خوانده، اعطای مهلت در اختیار دادگاه می باشد. میزان مهلت حداکثر شش ماه است.

    مسئولیت ناشی از صدور حکم بطلان شرکت


به موجب ماده 273 لایحه ، " در صورت صدور حکم قطعی بر بطلان شرکت یا بطلان عملیات یا تصمیمات شرکت، کسانی که مسئول بطلان هستند متضامناَ مسئول خسارتی خواهند بود که از آن بطلان به صاحبان سهام و اشخاص ثالث متوجه شده است ".
در صورت صدور حکم قطعی بطلان شرکت، مسئولین بطلان متضامناَ مسئول جبران خسارت در مقابل صاحبان سهام و اشخاص ثالث هستند. مسببین بطلان هم می توانند موسسین شرکت باشند و هم اشخاص دیگر مانند کارشناس یا کارمند دولت. اما دقت شود که مسئولیت تاسیس و ثبت شرکت طبق ماده 23 لایحه، به صورت تضامنی بر عهده موسسین می باشد نه سایر اشخاص . هم چنین در این ماده مسئولیت در برابر صاحبان سهام و اشخاص ثالث است.

    تعیین مدیر تصفیه پس از حکم بطلان

شرکت پس از صدور حکم بطلان وارد مرحله تصفیه می شود. در این مرحله باید بدهی های شرکت پرداخت و طلب آن وصول شود و دارایی شرکت بین شرکا تقسیم شود. به همین دلیل باید مدیر تصفیه تعیین شود تا به امور اجرایی تصفیه شرکت رسیدگی کند.
به موجب ماده 274 لایحه، دادگاهی که حکم بطلان صادر می کند باید ضمن حکم خود یک یا چند نفر را به عنوان مدیر تصفیه مشخص نماید و هر گاه مدیر یا مدیران تصفیه ای که توسط دادگاه تعیین شده اند حاضر به قبول سمت مدیریت تصفیه نباشند طبق ماده 275 لایحه، دادگاه امر تصفیه را به اداره تصفیه امور ورشکستگی حوزه خود ارجاع می نماید.


سنندج یکی از شهرهای کردنشین ایران و مرکز استان کردستان است. استانی که در غرب ایران واقع شده و با عراق هم‌مرز است. شهرستان‌های مریوان، بیجار، دهگلان، دیواندره، سروآباد، سقز، سنندج، قروه، کامیاران و بانه ده شهرستان کردستان را تشکیل می‌دهند که در مجموع شامل 24 شهر به نام‌های سنندج، قروه، سقز، مریوان، بانه، کامیاران، بیجار، دیواندره، دهگلان، کانی‌دینار، سریش‌آباد، دلبران، سروآباد، بلبان‌آباد، یاسوکند، موچش، دزج، آرمرده، صاحب، زرینه، شویشه، کانی‌سور، بویین سفلی و بابارشانی هستند. شهر سنندج به علت بافت جغرافیایی خود به شهر هزار تپه مشهور است. معادن گوناگونی مانند سنگ لاشه، مرمریت و تراورتن در سنندج وجود دارد. محصولات کشاورزی مانند سیب و گردو و دام‌پروری مانند عسل از دیگر فرصت‌های کاری در سنندج است. در این مطلب سعی داریم درباره‌ی شرایط و مراحل ثبت شرکت در سنندج با هم صحبت کنیم.

شرایط و مراحل ثبت شرکت با مسئولیت محدود در سنندج

یکی از شرکت‌هایی که طبق قانون تجارت می‌توان تشکیل داد و ثبت آن از بقیه‌ی انواع شرکت‌ها ساده‌تر و به همین دلیل در میان افرادی که مبادرت به ثبت شرکت می‌کنند رایج‌تر است، شرکت با مسئولیت محدود است. شرایط و مراحل ثبت شرکت با مسئولیت محدود در سنندج چندان دشوار نیست و شما به راحتی و با کمک مشاوران و متخصصان حقوقی ثبت شرکت ویونا می‌توانید این کار را انجام دهید.

شرایط ثبت شرکت با مسئولیت محدود در سنندج

شرکت با مسئولیت محدود با هدف انجام امور تجاری و با حداقل دو نفر تشکیل می‌شود. برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود حداقل دو نفر که اهلیت فعالیت تجاری را داشته باشند باید مشارکت کنند. یعنی این دو نفر به سن قانونی هجده سال رسیده باشند و توانایی استفاده از تعقل را داشته باشند. حداقل سرمایه‌ی لازم برای تشکیل این نوع از شرکت‌ها، صدهزار تومان است و اعضای هیئت مدیره باید در تامین سرمایه‌ی شرکت نقش داشته باشند. همچنین مهم است که بدانیم سرمایه‌ی شرکت با مسئولیت محدود به قطعات سهام تقسیم نمی‌شود و به جای آن به سهم‌الشرکه تقسیم می‌شود که این سهم‌الشرکت‌ها ممکن است از نظر مقدار با هم متفاوت باشند. شرکت در رای‌گیری و تصمیم‌گیری‌های مربوط به شرکت به میزان این سهم‌الشرکه‌ها بستگی دارد. همچنین اگر یکی از شرکا آورده‌ی غیرنقدی را به سرمایه‌ی شرکت اضافه کند، ارزش آن را خود اعضا مشخص می‌کنند و این مسئله باید در شرکت‌نامه ذکر شود. همچنین مدیر شرکت با مسئولیت محدود شرایط خاصی دارد مثلا این که می‌توان او را برای مدت محدود یا نامحدود تعیین کرد یا این که می‌تواند از میان شرکا باشد یا از خارج شرکت انتخاب شود. همچنین برای عزل او باید اکثریت سرمایه (در اصطلاح قانونی) توافق کنند. یعنی از بین کسانی که سرمایه‌ی شرکت را تامین کرده‌اند سهم‌الشرکه‌ی هر نفر در رای‌گیری محاسبه می‌شود. این موضوع در ماده‌ی 106 قانون تجارت تصریح شده است. همچنین می‌توان در اساسنامه شرایط خاصی را برای مدیر تعیین کرد. مثلا شرط سنی یا شرط تحصیلات خاص. در حالت کلی تمامی اختیارات شرکت را مدیر شرکت با مسئولیت محدود دارد مگر این که در اساسنامه این اختیارات محدود شده باشد. این اختیارات در قبال اشخاص ثالث هم هست که این موضوع نیز در ماده‌ی 105 قانون تجارت آمده است. همچنین مدیر می‌تواند شخص حقیقی یا حقوقی باشد.

مدارک ثبت شرکت با مسئولیت محدود در سنندج

اصلی‌ترین مدارکی که شما برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود در سنندج باید آماده کنید علاوه بر اطلاعات اولیه‌ی شرکت خود (مانند مقدار سرمایه، سهم‌الشرکه‌ی هر شریک، سمت هر شریک، اعضای هیئت مدیره و.) فتوکپی مدارک شناسایی همه‌ی اعضای اصلی شرکت است و گواهی عدم سوءپیشینه‌ی کیفری برای اعضای هیئت مدیره.

فتوکپی مدارک شناسایی اعضای اصلی شرکت با مسئولیت محدود در سنندج باید در یکی از دفاتر اسناد رسمی برابر با اصل شود و برای این کار نیاز است که شما اصل مدارک و کپی آن‌ها را به دفتر اسناد رسمی ببرید. برای تهیه‌ی گواهی عدم سوءپیشینه‌ی کیفری نیز شما می‌توانید به دفاتر پلیس+10 مراجعه کنید و با ارائه‌ی اصل و کپی شناسنامه و کارت ملی، عکس جدید رنگی به تعداد یک قطعه و تکمیل فرم درخواست و پرداخت هزینه‌های لازم در همان دفتر برای دریافت گواهی عدم سوءپیشینه اقدام لازم را انجام دهید.

علاوه بر این اساسنامه، اظهارنامه، صورت‌جلسه‌ها و. مدارکی هستند که ثبت شرکت ویونا در تهیه‌ی آن‌ها به شما کمک خواهد کرد.

مراحل ثبت شرکت با مسئولیت محدود در سنندج

برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود در سنندج در اولین مرحله بهتر است با مشاوران متخصص در ثبت شرکت ویونا تماس بگیرید و اطلاعات لازم را کسب کنید. سپس ثبت شرکت ویونا یکی از وکلای مجرب خود را به رایگان به محلی که شما هستید می‌فرستد تا بتوانید قراردادی جهت انجام امور ثبت شرکت منعقد کنید. در مرحله‌ی بعد مدارک تکمیل شده و ثبت نام در سایت انجام می‌شود. پس از تکمیل فرم‌ها و اطلاعاتی نظیر نام شرکت و تعیین امضاداران، امور اداری ثبت شرکت آغاز می‌شود. در پایان پس از چند روز صبر شما می‌توانید در محل موسسه مدارک ثبتی و شماره ثبت شرکت خود را تحویل بگیرید.

شرایط و مراحل ثبت شرکت سهامی خاص در سنندج

شرکت سهامی خاص یکی از انواع شرکت‌های سهامی است که طبق قانون سرمایه‌ی آن به سهام تقسیم می‌شود و صاحبان سهام برابر مبلغ اسمی سهام خود مسئولیت دارند. سهام شرکت به سهم‌های متساوی‌القسمت تقسیم می‌شود و هر سهم ارزشی برابر سهم‌های دیگر دارد. تصمیم‌گیری‌ها در شرکت بر اساس تعداد سهم هر یک از شرکا خواهد بود. اگر در شرایطی تصمیم گرفته شود که سهام به پاره‌سهم تقسیم شود، حقوق مربوط به پاره‌سهم‌ها در صورتی محاسبه می‌شود که پاره‌سهم‌های یک شریک در کنار هم تشکیل یک سهم یا بیش‌تر را بدهد. طبق ماده‌ی چهار لایحه‌ی اصلاح قانون تجارت شرکت سهامی خاص شرکتی است که سرمایه‌ی آن را منحصرا موسسان شرکت در هنگام تاسیس به تمامی تامین می‌کنند.

شرایط ثبت شرکت سهامی خاص در سنندج


برای ثبت شرکت سهامی خاص شما باید حداقل پنج نفر را گرد هم بیاورید که سه نفر به عنوان سهام‌دار شرکت و دو نفر به عنوان بازرس عمل کنند. بازرس‌ها به بازرس اصلی و علی‌البدل تقسیم می‌شوند و انتخاب آن‌ها جزو ضروریات ثبت شرکت سهامی خاص در سنندج است. علاوه بر این شما باید حداقل سی و پنج درصد از سرمایه‌ی ذکرشده‌ی شرکت سهامی خاص را در حسابی به نام شرکت در شرف تاسیس در هر بانکی واریز کنید و این مبلغ تا پایان فرایند تاسیس شرکت بلوکه می‌ماند و پس از آن می‌توانید این مبلغ را برداشت کنید. از دیگر شرایط ثبت شرکت سهامی خاص در سنندج این است که بازرس‌ها نباید نسبت فامیلی نزدیک یا به عبارتی نسبت نسبی با اعضای هیئت مدیره داشته باشند تا بدین وسیله بتوانند به درستی وظایف قانونی خود را انجام دهند و در فرایند کار شرکت خللی ایجاد نشود. همچنین سهامداران و اعضای هیئت مدیره می‌توانند افراد حقیقی یا حقوقی باشند و اگر حقوقی باشند باید طی یک نامه‌ی رسمی یک نفر را به عنوان نماینده‌ی حقیقی معرفی کنند تا بتواند در تصمیم‌گیری‌ها اعمال نظر کند. یکی دیگر از شرایط ثبت شرکت سهامی خاص در سنندج این است که اعضای هیئت مدیره باید جزو سهامداران باشند و هر کدام حداقل یک سهام به نام خود داشته باشند.

شرکت سهامی خاص نمی‌تواند به صورت عمومی پذیره‌نویسی کند و اوراق قرضه صادر نماید. همچنین نقل و انتقال سهام در شرکت سهامی خاص باید با اجازه‌ی مدیران یا مجمع عمومی شرکت انجام پذیرد و نمی‌توان سهام را در بازار بورس عرضه کرد. همچنین حداقل سرمایه‌ی لازم برای تشکیل شرکت سهامی خاص در سنندج یک میلیون ریال است.

مدارک ثبت شرکت سهامی خاص در سنندج

برای ثبت شرکت سهامی خاص در سنندج شما به سه مدرک اصلی نیاز پیدا خواهید کرد. اولین مدرک کپی برابر اصل‌شده‌ی مدارک شناسایی اعضای هیئت مدیره و سهامداران شرکت است. دوم گواهی عدم سوءپیشینه‌ی کیفری که فقط برای اعضای هیئت مدیره و بازرسان لازم است و سوم یک گواهی بانکی که نشان دهد شما سی و پنج درصد از سرمایه را که درباره‌ی آن توضیح داده شد در حساب شرکت در شرف تاسیس واریز کرده‌اید.

مراحل ثبت شرکت سهامی خاص در سنندج

برای ثبت شرکت سهامی خاص در سنندج ابتدا بهتر است با ثبت شرکت ویونا تماس بگیرید و از م‌های مشاوران آن بهره‌مند شوید. سپس ثبت شرکت ویونا یک وکیل را به محل مورد نظر شما اعزام کرده تا بتوانید قراردادی برای انجام کارهای اداری و فرایند نسبتا پیچیده‌ی ثبت شرکت ببندید. در مرحله‌ی بعدی شما باید مدارک لازم را تکمیل کرده و بعد نوبت به ثبت نام در سایت می‌رسد. پس از ثبت نام در سایت و پذیرش اولیه، فرم‌هایی وجود دارد که باید امضا کنید و نام شرکت را نیز به طور مشخص تعیین کنید. سپس روال اداری کار ثبت شرکت سهامی خاص در سنندج شروع می‌شود در پایان، مدارک ثبتی شرکت شما در موسسه به شما تحویل داده خواهد شد.

شرکت های خدماتی با هدف ارائه ی خدمات تشکیل می شوند و با استفاده از پرسنلی خبره به ارگان ها و سازمان های متقاضی یاری می رسانند.

این خدمات به چند دسته تقسیم می شوند که عبارتند از:
1-حمل و نقل
2-امور آشپزخانه و رستوران
3-چاپ وتکثیر
4-امور بهره برداری از تاسیسات
5-نگهداری و خدمات فضای سبز
6-خدمات عمومی نظیر امور آبدارخانه
7-تعمیر و نگهداری ساختمان و ماشین آلات
چنانچه حوزه ی فعالیت شما در رابطه با حمل و نقل و یا چاپ باشد اخذ مجوزهای لازم  از مراجع ذیصلاح اامی است.جهت ثبت شرکت چاپ ،اخذ مجوز از وزارت ارشاد و فرهنگ اسلامی و برای ثبت شرکت حمل و نقل بار و حمل و نقل مسافر برون شهری اخذ مجوز از پایانه های باربری و مسافربری ضروری است.همین طور حمل و نقل مسافر درون شهری،نیازمند اخذ مجوز از اداره تاکسیرانی می باشد.
ولی چنانچه حوزه ی فعالیت شما در رابطه با سایر فعالیت های خدماتی(امور آشپزخانه و رستوران،امور بهره برداری از تاسیسات،نگهداری و خدمات فضای سبز،خدمات عمومی نظیر امور آبدارخانه،تعمیر و نگهداری ساختمان و ماشین آلات) باشد نیاز به مجوز خاصی ندارد.
شرکت های خدماتی همچون سایر شرکت ها باید در اداره ثبت شرکت ها به ثبت برسند.ثبت شرکت خدماتی در دو قالب شرکت بازرگانی سهامی خاص و شرکت بازرگانی با مسئولیت محدود امکان پذیر می باشد.

شرایط ثبت شرکت خدماتی سهامی خاص:
-حداقل 3 نفر عضو+ 2 نفر بازرس
-حداقل  35 درصد سرمایه نقداَ پرداخت شود.
-حداقل سرمایه 1000000ریال

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت خدماتی سهامی خاص :
-کپی مدارک شناسایی (کارت ملی و شناسنامه)
-امضای اقرارنامه
-اصل گواهی عدم سوپیشینه
-اخذ مجوز در صورت مجوزی بودن موضوع
-(تنظیم وکالتنامه بنام وکیل،چنانچه امور توسط وکیل انجام می شود)

شرایط ثبت شرکت خدماتی بامسئولیت محدود:
-وجود حداقل 2 نفر عضو
-حداقل سرمایه1.000.000 ریال
-تعهد با پرداخت کل سرمایه

مدارک ثبت شرکت خدماتی با مسئولیت محدود:
-کپی مدارک شناسایی(کپی شناسنامه و کارت ملی)
-اصل گواهی عدم سوء پیشینه
-امضای اقرارنامه
-مجوز در صورت مجوزی بودن موضوع
پس از فراهم نمودن شرایط و مدارک فوق،نسبت به تهیه ی شرکتنامه(برای شرکت های مسئولیت محدود)،اظهارنامه شرکت،اساسنامه و صورتجلسات مجمع عمومی شرکت اقدام نمایید.

قانون گذار در قانون تجارت 1311، به تبعیت از قانون تجارت 67 فرانسه راجع به شرکتهای سهامی، مدیران شرکت سهامی را وکیل شرکا تلقی کرده بود (ماده 51 ق.ت) که البته این راه حل، راه حل درستی نبود؛ چه مدیران وکیل شرکت اند؛ نه وکیل شرکا.  اما در لایحه قانونی 1347، او این راه حل را رها کرده و برای مدیران، که به صورت هیئتی عمل می کنند، به عنوان رکنی از ارکان شرکت سهامی، صلاحیت ها و اختیاراتی را پیش بینی نموده است که از حدود صلاحیت وکیل در مقابل موکل فراتر می رود.
بنابراین، از این پس، هیئت مدیره شرکت دارای اختیارات خاصی است که به صراحت در لایحه قانونی 1347 پیش بینی شده است، علاوه بر اینکه تمام اختیارات لازم برای اداره امور شرکت را نیز داراست(ماده 1 لایحه مذکور).

الف) اختیارات خاص هیئت مدیره
قانون گذار در لایحه قانونی 1347، به طور صریح، اختیارات خاصی را به هیئت مدیره اعطا کرده است که می توان آن ها را در سه دسته بزرگ قرار داد:
1. انتصاب اشخاص به بعضی سمتهای شرکت و تعیین اختیارات آنان. هیئت مدیره می تواند رئیس و نایب رئیس هیئت مدیره را نصب یا عزل کند(ماده 119). انتخاب یا عزل مدیرعامل شرکت نیز بر عهده هیئت مدیره است که می تواند در صورت انتخاب مدیرعامل، حدود اختیارات او را تعیین کند(ماده 124 و تبصره آن).
2. اتخاذ تصمیمات لازم برای اداره صحیح شرکت. دعوت مجامع عمومی به مناسبتهای مختلف در اختیار هیئت مدیره است(مواد 91، 138 و 141). تنظیم حساب های شرکت و تقدیم آن به بازرسان و مجمع عمومی عادی نیز از اختیارات هیئت مدیره است(مواد 137، 233 و 242). هیئت مدیره باید گزارش ها و پیشنهادهای خاص خود را در مورد بعضی از تصمیمات مهم راجع به حیات شرکت به مجامع عمومی تسلیم کند: از جمله گزارش راجع به افزایش سرمایه شرکت و پیشنهاد افزایش یا کاهش سرمایه آن(تبصره ماده 167 و ماده 9)،  گزارش سلب حق تقدم از سهام داران، در فرض تصمیم شرکت به افزایش سرمایه (تبصره ماده 167). پیشنهاد انتشار اوراق قرضه ساده(ماده 56)، اوراق قرضه قابل تعویض با سهام (ماده61) و اوراق قرضه قابل تبدیل به سهام(ماده 71) به مجمع عمومی نیز در صلاحیت هیئت مدیره است. سرانجام اینکه اعطای اجازۀ انعقاد قرارداد با شرکت به اعضای هیئت مدیره و مدیرعامل از اختیارات هیئت مدیره شرکت است(ماده 1)؛ البته، برای صحت قراردادهای اخیر شرایط دیگری نیز لازم است که در قسمت های بعد آنها را ذکر خواهیم کرد.
3.اختیارات متفرقه هیئت مدیره. قانون گذار، در مورد برخی از مسائل مالی شرکت به هیئت مدیره اختیارات ویژه ای اعطا کرده است؛ مانند تعیین حق احمه مدیر عامل(ماده 124). از دیگر اختیارات هیئت مدیره می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
ترتیب اندوخته قانونی (ماده 140)؛ افزایش سرمایه شرکت در صورتی که مجمع عمومی فوق العاده به او اجازه دهد(ماده 162)؛ اصلاح اساسنامه پس از عملی ساختن افزایش سرمایه در قسمت مربوط به مقدار سرمایه ثبت شده و اعلام مراتب به مرجع ثبت شرکتها و آگهی آن برای اطلاع عموم(ماده 163)؛ درج آگهی دعوت از مجمع عمومی در رومه(مواد 95 و 192)؛ رسیدگی به تعهدات پذیره نویسان و تعیین تعداد سهام هر یک از تعهد کنندگان در فرض  افزایش سرمایه شرکت و اعلام مراتب به مرجع ثبت شرکتها برای ثبت و آگهی و دستور استرداد وجه سهام اضافه خریداری شده به بانک برای پرداخت به پذیره نویسان ذی نفع (ماده 1)؛ و تصفیه امور شرکت سهامی، اگر اساسنامه ترتیب دیگری مقرر نکرده باشد(ماده 204).

ب) اختیارات عام هیئت مدیره در اداره شرکت
قانون گذار در ماده 107 لایحه قانونی 1347، با بیانی گنگ و به صورت کلی مقرر کرده است: شرکت سهامی به وسیله هیئت مدیره ای که از بین صاحبان سهام انتخاب شده  کلاً یا بعضاً قابل عزل می باشند اداره خواهد شد.». آنچه مسلم است لفظ اداره به معنی اداره امور داخلی شرکت است و ارتباط شرکت با اشخاص ثالث فقط از طریق مدیرعامل امکان پذیر است؛ به عبارت دیگر، هیئت مدیر تصمیم می گیرد و مدیرعامل عمل می کند. اما حدود حق اداره کردن امور

شرکت چیست؟
پاسخ این سؤال در ماده 1 لایحه قانونی 1347 آمده است : جز درباره موضوعاتی که به موجب مقررات این قانون اخذ تصمیم و اقدام درباره آنها در صلاحیت خاص مجامع عمومی است، مدیران شرکت دارای کلیه اختیارات لازم برای اداره امور شرکت می باشند، مشروط بر آنکه تصمیمات و اقدامات آنها در حدود موضوع شرکت باشد. محدود کردن اختیارات مدیران در اساسنامه یا به موجب تصمیمات مجامع عمومی فقط از لحاظ روابط بین مدیران و صاحبان سهام معتبر بوده و در مقابل اشخاص ثالث باطل و کان لم یکن است»؛ بدین ترتیب، تعیین اختیارات کلی هیئت مدیره امری نسبتاً آسان است. اگر محدودیت های اختیارات مدیران را بشناسیم، اختیارات کلی آنان مشخص می شود. این محدودیت ها یا جنبه قانونی دارند یا جنبه قراردادی(قرارداد میان شرکا) که آنها را به طور جداگانه بررسی می کنیم.
1.محدودیت های قانونی. ماده مذکور دو نوع محدودیت برای اختیارات هیئت مدیره مقرر کرده است: مراعات صلاحیت های خاص مجامع عمومی و مراعات موضوع شرکت؛ اما رعایت صلاحیت مدیرعامل را که دارای اختیارات خاص است نیز باید به این محدودیتها اضافه کرد.
اول: مراعات صلاحیت های خاص مجامع عمومی. منظور از صلاحیت های خاص مجامع عمومی مواردی است که به طور صریح در لایحه قانونی 1347 ذکر شده است؛ بدین ترتیب، هیئت مدیره نمی تواند اعضا را خود انتخاب کند، حق جلسات اعضا را معین نماید، و تصمیم به انتشار اوراق قرضه گیرد؛ چه این مسائل  در صلاحیت مجامع عمومی عادی و فوق العاده است. همچنین هیئت مدیره نمی تواند تغییر و اصلاح اساسنامه را خود برعهده گیرد، سرمایه شرکت را تغییر دهد، و تصمیم به انحلال شرکت قبل از موعد بگیرد؛ چه این موارد منحصراً در صلاحیت مجمع عمومی فوق العاده است(ماده 83).
دوم: مراعات صلاحیت مدیرعامل. مطابق ماده 125 لایحه مذکور، مدیر شرت در مقابل اشخاص ثالث، نماینده شرکت محسوب می شود و از طرف شرکت حق امضا دارد؛ بنابراین، هیئت مدیره نمی تواند نماینده باشد، اما می تواند به یکی از اعضا اختیار دهد که همراه مدیرعامل، در مقابل اشخاص ثالث، حق امضا داشته باشد.
بعضی معتقدند هیئت مدیره، هم می تواند در داخل  شرکت عمل کند و هم در خارج آن؛ یعنی می تواند با اشخاص ثالث ارتباط داشته باشد؛  اما این نظر درست نیست؛ چه همان طور که گفتیم، ماده 125 لایحه قانونی 1347 نمایندگی قانونی شرکت را به مدیر عامل واگذار کرده است و هیئت مدیره چنین نمایندگی ای را ندارد. ممکن است گفته شود لفظ اداره» که در ماده 1 این لایحه آمده است متضمن مفهوم نمایندگی» نیز هست، اما این نظر نیز دست نیست؛ چه قانون گذار این دو لفظ را به یک معنا نگرفته است؛ برای مثال، در ماده 105 قانون تجارت مقرر شده است: مدیران شرکت[با مسئولیت محدود] کلیه اختیارات لازمه را برای نمایندگی و اداره شرکت خواهند داشت». با توجه به مفاد این ماده معقول نخواهد بود که بگوییم قانون گذار اداره شرکت را شامل نمایندگی هم می داند به علاوه، اگر طبق قانون تجارت 1311، مدیران شرکت های سهامی سابق در مقابل اشخاص ثالث حق اقدام داشتند، بدان دلیل بود که قانون گذار مدیران را به طور صریح نمایندگان شرکت معرفی کرده بود؛  در حالی که در ماده 1 لایحه قانونی 1347 از لفظ نمایندگی استفاده نکرده است. در حقوق فرانسه نیز که رئیس هیئت مدیره طبق قانون اداره کلی شرکت را برعهده دارد  ـ امری که در مورد مدیرعامل صدق نمی کند؛ چه اختیار اداره شرکت را هیئت مدیره به او اعطا می کند ـ تنها نماینده شرکت در مقابل اشخاص ثالث رئیس هیئت مدیره است و هیئت مدیره چنین اختیاری ندارد.
قبول این نظر که هیئت مدیره می تواند به نمایندگی از طرف شرکت در مقابل اشخاص ثالث حق امضا داشته باشد برای اشخاص خارج از شرکت خطر آفرین است؛ چه ممکن است در معامله ای مدیر عامل شرکت با وجود اختیار با شخصی طرف قرارداده شده باشد و هیئت مدیره با شخص دیگری. قانون گذار، با وضع این قاعده که مدیرعامل نماینده قانونی شرکت در مقابل اشخاص ثالث است، قصد داشته از بروز چنین اشکالاتی جلوگیری کند؛ به همین علت، باید قبول کرد که مدیرعامل تنها نماینده شرکت در مقابل اشخاص ثالث است ـ لفظ مدیر عامل مبین این معناست که هیئت مدیره تصمیم می گیرد و مدیرعامل عمل می کند.
سوم: مراعات موضوع شرکت. اقدامات و تصمیمات مدیران در مقابل اشخاص ثالث در صورتی معتبر است که در حدود موضوع شرکت باشد(ماده 1 لایحه قانونی 1347). این قاعده با این منطق حقوقی منطبق است که مدیران نمی توانند بیشتر از شرکت دارای  حق باشند. در فرانسه  و کشور های عضو بازار مشترک، از سال 1968 به این طرف، که برای حفظ حقوق اشخاص ثالث مقرر گردیده است ـ اقدامات مدیران در مقابل اشخاص ثالث، حتی اگر خارج از موضوع شرکت باشد معتبر است، مگر اینکه ثابت شود اشخاص ثالث از اینکه مدیران خارج از موضوع شرکت عمل می کنند مطلع بوده اند، یا با توجه به اوضاع و احوال خاص هر مورد، نمی توانسته اند بی اطلاع باشند. همان طور که ملاحظه می کنیم، راه حل  قانون گذار ایران برای حفظ حقوق شرکت و شرکای شرکت مقرر شده است و بیشتر با قواعد وکالت مطابقت دارد؛ در حالی که راه حل قانون گذار فرانسه که قاعده عادلانه تری است، برای حفظ حقوق اشخاص ثالث وضع شده است ـ اگر دارای حسن نیت باشند.
2. محدودیت های قراردادی. با توجه به اینکه قاعده مندرج در ماده 1 لایحه قانونی 1347 مبنی بر اینکه مدیران شرکت دارای تمام اختیارات لازم برای اداره شرکت هستند برای حفظ حقوق اشخاص ثالث است و جنبه امری دارد، نباید به نهادهای شرکت یا اساسنامه اجازه داده شود که خلاف این قاعده را شرط کنند؛ به همین دلیل، قانون گذار مقرر کرده است: محدود کردن اختیارات مدیران در اساسنامه یا به موجب تصمیمات مجامع عمومی فقط از لحاظ روابط بین مدیران و صاحبان سهام معتبر بوده و در مقابل اشخاص ثالث باطل و کان لم یکن است»(قسمت اخیر ماده 1). باید توجه داشت که در این ماده ـ و به طور کلی در مواد دیگر لایحه قانونی 1347 ـ مقصود از مدیران، اعضای هیئت مدیره شرکت است و لفظ مدیر شامل مدیرعامل ـ که خود رکن جدایی از شرکت سهامی است ـ نمی شود.

  

با اجرای ماده ۱۶۹ قانون مالیات های مستقیم پس از ده سال ارائه ۳ ماه یک بار فهرست معاملات به سازمان مالیاتی اجباری می‌شود .

از ابتدای سال مودیان حقیقی و حقوقی باید فهرست معاملات خود را هر سه ماه یک بار به سازمان امور مالیاتی کشور ارائه کنند.

ماده ۶۹ قانون مالیات های مستقیم از ابتدای سال آینده برای مودیان حقیقی و حقوقی‌ اجرا می‌شود و اگر این افراد فهرست مذکور را ارائه ندهند یک درصد مشمول جریمه خواهند شد و همچنین در صورت عدم ارائه صورت حساب یا استفاده از کد اقتصادی دیگران تا ۱۰ درصد ارزش معامله جریمه خواهند شد که جریمه سنگینی است.

اشخاص حقوقی برای اخذ کد اقتصادی تا پایان سال فرصت دارند و پس از اتمام این مهلت در سال آینده فرصتی برای ثبت نام نخواهد بود.

 

 
کلیات اخذ کد اقتصادی
مقدمه
فعالیت های اقتصادی به طرق مختلف در جوامع صورت می گیرد . حمایت از فعالیت کنندگان دراین امر و همچنین نظارت بر اعمال اقتصادی (تجاری)مستم شناخت اشخاص فعال در این زمینه می باشد .

کسب مجوز برای فعالیت های تجارتی و پرداخت حقوق حقه دولت در قالب مالیات و جلوگیری از رقابتها و تلاشهای ناسالم یکی از مزایای این امر محسوب می گردد.

در کنار راهمای ثبت شرکتها و دریافت کارت بازرگانی ، ضرورت اخذ شماره (کد)اقتصادی ملاحظه می شود فلذا با استفاده از مقررات مربوطه که در واحدهای ذیربط وزارت امور اقتصادی و دارایی جاری است نسبت به نگارش و ارائه راهنمای دریافت شماره اقتصادی برای کسانی که نیازمند دانستن اطلاعات مربوط می باشند اقدام شد .

كلیات مربوط به كد اقتصادی:
۱-اشخاص مکلف به اخذ شماره اقتصادی :
کلیه اشخاص حقوقی که به امر تولید،مونتاژ ، واردات و صادرات ، توزیع هر نوع کالا و کارهای خدماتی اشتغال دارند همچنین کلیه اشخاص حقیقی که به امور فوق اشتغال داشته و دارای پروانه کسب یا کار ازمراجع ذیربط بوده و یا دارای محل فعالیت تجاری باشند و واجد شرایط اخذ شماره اقتصادی به شمار می آیند . قابل ذکر است احراز یکی از شرایط فوق برای اشخاص حقیقی کافی می باشد.

 

۲-مجوز فعالیت :
مجوز فعالیت به سندی اطلاق می گردد که بر اساس آن فعالیت اقتصادی هز شخصی از طرف یکی از مراجع ذیصلاح تایید شده باشد مانند پروانه داروخانه ها از طرف وزارت بهداشت و درمان یا کارت بازرگانی از طرف وزارت بازرگانی یا فعالیت مرغداری از طرغ جهاد یا گواهی فعالیت صنعتی (کارگاه یا کارخانه) از طرف وزارت صنایع یا پروانه های کسب و کار صادره از سوی اتحادیه های صنفی و یا معرفی نامه سازمان برنامه بودجه برای پیمانکاران و یا سایر مراجع ذیربط.

۳-محل فعالیت تجاری:
محل فعالیت تجاری به یک واحد شغلی اطلاق می گردد که آن محل از طرف شهرداری یا مراجع قانونی دیگر بعنوان محل فعالیت اقتصادی شناخته شده و فعالیت مربوط در آن جواز کسب و یا بدون جواز انجام می شود (مانند دفتر پیمانکاری یا واسطه ها یا شغلهای مشابه که فعالیت همراه با مجوز نمی باشد و داروخانه ها و یا برخی دیگر از مشاغل که محل فعالیت ااما همراه مجوز کسب است، این محل بصورت تطعی یا  اجاره در اختیار مودی می باشد .

۴-رسید بانکی
مبلغ فیش بانکی در کلیه شهرستانها به حساب ۵۲۳ خزانه نزد یکی  از شعب بانک ملی از جانب مودی واریز می شود .

۵-پرینت مربوط به شماره اقتصادی
پرینیت یک برگ صادر شده به وسیله کامپیوتر قبل از صدور کارت می باشد که کلیه اطلاعات مربوط به مودی اعم از هویتب و مالیاتب را شامل می شود که بعنوان رسید از مودی توسط مامورین پست و بایگانی در پرونده مودی استفاده خواهد شد .

۶-کارت اقتصادی اشخاص حقیقی
رنگ .و شکل و مندرجات کارت جدید با کارتهای قبلی تفاوت خواهد داشت و عکس ۲*۳ مودی ، نام ونام خانوادگی، شماره اقتصادی ، نشانی محل فعالیت تجاری و شماره حوزه مالیاتی مودی در آن درج خواهد شد .

۷-کارت اقتصادی اشخاص حقوقی:
تغییرات مربوط به اشخاص حقیقی در کارت اشخاص حقوقی نیز وجود دارد. با این تفاوت که عکس ندارد و نوع شخص حقوقی نیز درج واهد شد . در صورت هماهنگی با خدمات ماشینی کارت اشخاص حقوقی بصورت لیزری صادر خواهد شد .

وظایف مؤدی
۱-مدارک لازم برای اشخاص حقیقی:
عبارت است از فرم اطلاعات هویتی، تصویر شناسنامه ، (اصل و تصویر)فیش بانکی، مجوز فعالیت یا سند محل فعالیت تجاری(رسمی وغیر رسمی )و سه قطعه عکس ۲*۳ که در صورت داشتن شماره اقتصادی آن را پشت عکس درج و در غیر این صورت مشخصات سجلی پشت آن درج می گردد. و همچنین فتوکپی کارت اقتصادی یا فیش کامپیوتری (برای دارندگان شماره اقتصادی)به همراه ، تحویل حوزه مالیاتی می شود.

۲-مدارک لازم برای اشخاص حقوقی
عبارت است از فرم اطلاعات هویتی مربوط ، اگهی تاسیس در رومه رسمی و فیش بانکی و فتوکپی کارت اقتصادی یا فیش کامپیوتری (برای دارندگان شماره اقتصادی )اشخاص حقوقی نیاز به عکس ندارند.

۳-مؤیدی مالیاتی با بررسی شرایط مندرج در اطلاعیه منتشره در رومه های کثیر الانتشار و دستور العمل اجرایی ماده ۸۵ قانون وصول برخی از در آمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین ، در صورت داشتن شرایط ، فرم اطلاعات هویتی مربوطه را از رومه جدا می نماید و یا از فرم نمونه  کپی می گیرد و پس از تکمیل قسمت مربوط به خود و الصاق یک قطعه عکس بر روی فرم هویتی به همراه سایر مرارک تحویل حوزه  مالیاتی ذیربط نموده و رسید دریافت می دارد . پس از رسیدگی حوزه ، به مدارکی که ناقص باشد شماره اقتصادی تخصیص نمی یابد و مدارک وفیش بانکی مسترد نخواهد شد . در مورد اشخاص حقوقی نیز همانند اشخاص حقیقی عمل می شود با این تفاوت که در صورت داشتن تغییرات باید فرم تغییرات اطلاعات هویتی نیز از طرف مؤدی تکمیل گردد. تشکیلات قانونی نیز در صورتی که دارای ذیحساب مستقل بوده و مورد تایید امور ذیحسابی ها باشد می توانند با مراجعه به حوزه مالیاتی تکلیفی خود ، درخواست شماره اقتصادی نماید .

وظایف حوزه های مالیاتی
حوزه مالیاتی ابتدا موظف است مندرجات قسمت مربوط به مؤدی در فرم اطلاعات هویتی را با اسناد و مدارک ، خصوصا کپی شناسنامه با اصل آن مطابقت نماید و در صورت تطابق کامل و عدم وجود اشکال، عکسی الصاقی مؤدی را ور و پس از تکمیل اقلام اطلاعاتی مربوط به خود صحت مندرجات آن را تایید و مهر و امضا نمایند . سپس آن را جهت تایید به سر ممیزی خود ارائه نمایند و سرممیزی مالیاتی نیز پس از کنترل و حصول اطمینان ، صحت مندرجات آن را در قسمت مشخص شده مربوط به خودتایید و مهر و امضا می نماید .

پس از تایید سر ممیزی حوزه مالیاتی فرم اطلاعات هویتی را در دفتر اندیکاتور حوزه ثبت نموده وآخرین قسمت آن را پس از مهر و امضا ، بعنوان رسیدمؤدی ، به وی تسلیم نماید . در صورتی که محل فعالیت تحاری بصورت اجاره نامه عادی تنظیم شده باشد . اجاره نامه مذکور باید جداگانه از طرف سر ممیزی تحت عنوان” محل مندرج در اجاره نامه یک محل تجاری و محل فعالیت مؤدی می باشد و با نشانی مؤدی در پرونده مالیاتی مربوطه مطابقت دارد” .مهر و امضا گردد. حوزه مالیاتی باید پس از جمع آوری مدارک مؤدیان آنها را در دو بخش جداگانه و بر اساس مدارکی که دارای شماره اقتصادی بوده و مدارکی که شمازه اقتصادی ندارند(در رابطه با مؤدیانی که تا کنون شماره اقتصادی نداشته اند)طبقه بندی نموده و پس از فهرست برداری، آنها را به اداره اطلاعات و خدمات مالیاتی و یا نظارت و پیگیری حسب مورد تحویل نماید .

وظایف ادارات اطلاعات و خدمات مالیاتی (نظارت و پیگیری)
پس از دریافت مدارک از حوزه می بایست آنها را بصورت طبقه بندی شده به همراه فهرست از طریق رابط یا پست به اداره کل اطلاعات و خدمات مالیاتی در تهران ارسال نماید .

طبقه بندی مدارک بر اساس حوزه های مالیاتی، تفکیک مدارک مؤدیان دارای شماره اقتصادی و بدون شماره اقتصادی از جانب ادارات مذکور انجام گرفته و به همراه فهرست جداگانه ارسال می گردد. نظر به اهمیت مسئولیت رابط ها انتخاب این افراد از اهمیت خاصی برخوردار است .

وظایف ادارات کل دارایی:
۱-ادارات کل مالیاتی موظفند فرمهای هویتی اشخاص حقیقی و حقوقی را به تعداد مورد نیاز تکثیر و جهت تکمیل آن در اختیار حوزه مالیاتی قرار دهند . قابل ذکر است فقط اشحاصی که فاقد شماره اقتصادی هستند فرم هویتی مربوطه را از حوزه مالیاتی دریافت می دارند.

۲-ادارات کل مالیاتی موظفند آخرین دستور العمل اجرایی موضوع ماده ۸۵ قانون در وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین بشماره ۲۱۵۶۷ ، ۲۸/۶/۷۵ را تکثیر و در معرض رویت مؤدیان مالیاتی نصب نمایند .

دستورالعمل مذکور بشرح ذیل می باشد .

دستور العمل اجرایی موضوع ماده ۸۵ قانون

وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن درموارد معین

مصوب ۲۸/۱۲/۱۳۷۳ مجلس شورای اسلامی

(مقررات شماره اقتصادی)

بنا به اختیار حاصل از ماده ۸۵ قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین موارد ذیل جهت اطلاع و اقدام اشخاص ذیربط اعلام می گردد:

الف-اشخاص مکلف به اخذ شماره اقتصادی
۱-کلیه اشخاص حقوقی که به امر تولید ، مونتاژ ، واردات و صادرات ، توزیع هر نوع کالا و همچنین کارهای خدماتی اشتغال دارند .

۲-کلیه اشخاص حقیقی که به امر تولید، مونتاژ ، واردات و صادرات ، توزیع هر نوع کالا و همچنین کارهای خدماتی اشتغال دارند و دارای پروانه کسب و کار از مراجع ذیربط بوده و یا دارای محل فعالیت تجاری می باشند
۳-کلیه اشخاص موضوع بندها ی ۱و ۲و ۴ ماده ۲ قانون مالیاتها ی مستقیم مصوب اسفند ماه سال ۱۳۶۶٫

تبصره ۱-شعبات یا ادارات تابعه اشخاص مذکور در بندهای( الف -۳ ) و (الف -۱) این دستور العمل در تهران و یا سایر شهرستانها مکلف به استفاده از شماره اقتصادی تخصیصی به وزارتخانه ، نهادها ، موسسات و…. متبوع مرکزی حسب مورد می باشند .

تبصره ۲- منظور از پروانه کسب و کار از مراجع ذیربط ، کلیه پروانه های کسب یا کار صادره از اتخادیه های امور صنفی ، اتاق صنایع و معادن و بازرگان ، وزارتخانه ها و یا سایر مراجع ذیصلاح می باشد .

ب-اشخاص غیر مکلف به اخذ شماره اقتصادی :
۱-مساجد و تکایا .

۲-اشخاص حقیقی که به فعالیت هنری از قبیل فیلمسازی و فعالیتهای مرتبط، طراحی، خطاطی ، نقاشی ، نویسندگی ، ترجمه کتاب ، گرافیک و ویراستاری اشتغال دارند.

۳-اشخاص حقیقی که به فعالیت تحقیق و یا مشاوره فنی اشتغال دارند از جمله اعضای هیات علمی دانشگاهها و مراکز آموزش عالی .

۴-اتحادیه های امور صنفی (به موجب مواد ۴ و ۲۳ قانون نظام صنفی، اتحادیه های مجاز به فعالیتهای اقتصادی نمی باشند ).

۵-اشخاص حقیقی که به فعالیت پیمانکاری اشتغال دارند و شرایط مذکور در بند (الف-۲)این دستور العمل را دارا نمی باشد بشرط آنکه ارزش پیمان و یا مبلغ دریافتی کل پیمانها ی آنها در یکسال شمسی از مبلغ پنجاه میلیون ریال بیشتر نباشد .

ج-تکالیف اشخاص ذیربط :
کلیه اشخاص حقوقی که در این دستور العمل مکلف به اخذ شماره اقتصادی گردیده اند، مکلفند با ارائه تصویر آگهی تاسیس در رومه رسمی و قبض بانکی مبنی بر واریز مبلغ ۵۰۰۰ ریال به حساب جاری مربوطه به حوزه مالیاتی  ذیربط مراجعه و نسبت به اخذ شماره اقتصادی اقدام نمایند.
کلیه اشخاص حقوقی که در این دستور العمل مکلف به اخذ شماره اقتصادی گردیده اند، مکلفند باارائه تصویر صفحه اول شناسنامه ، تصویر پروانه کسب و کار از مراجع ذیربط و یا تصویر سند اجاره و یا سند مالکیت حسب مورد و همچنین قبض بانکی مبنی بر واریز مبلغ ۵۰۰۰ ریال به حساب جاری مربوطه به حوزه مالیاتی ذیربط مراجعه و نسبت به اخذ شماره اقتصادی اقدام نمایند.
تبصره ۱- پروانه کسب یا کار اشخاص حقیقی صادره از مراجع ذیربط می بایست در سال جاری صادر و یا تجدید و یا تمدید شده باشد و در غیر این صورت می بایست اعتبار پروانه کسب یا کار از سوی مراجع صادرکننده ذیربط در سال جاری مورد تایید قرار گیرد و در مواردی که اشخاص حقیقی فاقد پروانه کسب و کار بوده ولی دارای محل کسب هستند ،ممیز حوزه مالیاتی ذیربط باید اشتغال بکار فرد متقاضی را تایید نماید.
کلیه اشخاص حقوقی موضوع بند (الف -۱) این دستور العمل و کلیه اشخاص حقیقی موضوع بند (الف -۲)این دستور العمل مکلفند برای عرضه و فروش کالا و یا خدمات از صورتحساب فروش کالا که در دی ماه سال ۱۳۷۱ و اطلاعیه های بعدی آن در جراید کثیر الانتشار کشور از سوی وزارت امور اقتصادی و دارایی منتشر گردیده ، استفاده نماید و در صورتحسابهای صادره ، شماره اقتصادی فروشنده را چاپ و شماره اقتصادی خریدار را درج نماید .
هر گونه از اشخاص موضوع بند (ج-۳)این دستور العمل مجاز می باشد علاوه بر مندرجات اعلام شده در فرم نمونه صورتحساب، متناسب با نوع فعالیت و نیاز های خود هر گونه اطلاعاتی را بصورت ستون ، ردیف و یا مطلب به صورتحساب فرو اضافه نمایند و انتخاب اندازه ابعاد (طول و عرض)و تعداد نسخ صورتحساب با فروشند ه می باشد .
آن گروه از مؤدیان مالیاتی که مجوز موضوع تبصره ۳ ماده ۹۵ قانون مالیاتهای مستقیم مصوب اسفند ماه ۱۳۸۶ را از وزارت امور اقتصادی و دارایی مبنی بر استفاده از سیستمهای کامپیوتری دریافت نموده اند می توانند فرم فاکتور فروش خود را متضمن شماره مسلسل مطابق نمونه ای که وزارت امور اقتصادی و دارایی بر اساس مقررات ماده ۱۶۹ قانون فوق الذکر پیش بینی نموده است بوسیله ماشینهای چاپگر تهیه و استفاده نمایند و در غیر این صورت مم به داشتن صورتحساب فروش چاپی طبق اطلاعیه های مربوطه می باشند .

در مواردی که توزیع کالا و یا ارائه خدمات بصورت خرده فروشی انجام می شود بنحوی که صدور فاکتور عملا غیر ممکن است (مانند نحوه فروش مواد غذایی در فروشگاهها )صدور فاکتور با درج شماره اقتصادی اامی نمی باشد اما در مواردی که قبض صندوق صادر می گردد درج شماره اقتصادی فروشنده در قبض مزبور اامی است.
در خصوص پیمانکاری و سایر انواع معاملات ، اشخاص حقیقی موضوع بند (الف-۲) و اشخاص حقوقی موضوع بند های (الف -۱)و (الف -۳) این دستور العمل و سایر اشخاص حقوقی دیگر اعم از انتفاعی و غیر انتفاعی حسب مورد مکلف به درج شماره اقتصادی خود و طرف معامله در قرار دادها و اسناد پرداخت می باشند ، مگر در موارد مذکور در بند (ب-۵) این دستور العمل در مورد پیمانکاری اشخاص حقیقی بشرط رعایت بند (د-۵) این دستور العمل .
فروش هر نوع کالا از طریق مزایده به شرط آنکه مبلغ مزایده بیش از بیست میلیون ریال باشد ، مشمول رعایت مفاد این دستور العمل می باشد .
در صورت فروش کالا و یا خدمات به مصرف کننده نهایی درج شماره اقتصادی خریدار اامی نمی باشد .
فروشندگان مکلفند اصل فرم شماره اقتصادی طرف مورد معامله را رویت نموده و با مشخصات ابرازی از حیث صحت مطابقت نمایند .
کلیه مؤدیان موضوع این دستور العمل مکلفند انحلال تغییر شغل آدرس و یا هر گونه تغییرات دیگر را حسب مورد حداکثر ظرف مدت یک ماه به حوزه مالیاتی ذیربط اعلام نمایند .

 
شرکت‌های سرمایه‌ گذاری (Investment Company)  اصولا به قصد مدیریت مالک سهام شرکت های تابعه خود نمی شوند و دیدگاه بلند مدت در خرید سهام ندارند. به محض آنکه سود مورد نظر خود را محقق یافته ببینند، سهام یک شرکت را می‌فروشند و سهام شرکت‌های دیگر را می‌خرند یا در صورتی که در چشم‌انداز کوتاه‌ مدت، کاهش ارزش سهامی را مشاهده کنند، آن سهم را خواهند فروخت. این نوع شرکت‌های سرمایه‌ گذاری، در پی به دست آوردن سود از نوسانات قیمت سهام در بازار هستند و قاعدتا باید فقط در سهام پذیرفته شده در بورس سرمایه‌ گذاری کنند.در حال حاضر، اکثر شرکت‌های سرمایه‌ گذاری در ایران همزمان هر سه فعالیت شرکت مادر، شرکت مدیریت سرمایه‌ گذاری و شرکت سرمایه‌ گذاری را دارند. شیوه مدیریت شرکت مادر و نوع برخورد آن با شرکت‌های تابعه با شرکت مدیریت سرمایه‌ گذاری و شرکت سرمایه‌ گذاری متفاوت است. در نتیجه گردآوری مجموعه ناهمگونی از فعالیت‌ها موجب می‌شود که انرژی مدیریت شرکت‌ها مصروف مسائلی شود که هم‌ جنس نیستند و در نتیجه تمرکز و تخصص حرفه‌ای هم در یک بخش به سختی ایجاد می‌شود.


 
انحلال به معنی از بین رفتن یک مؤسسه رسمی ( مانند مجلس شورا) یا غیر رسمی (مانند انحلال شرکت تجاری) به کار می رود. از معنی لغوی خود برچیده شدن »، تعطیل شدن » می باشد.

انحلال شرکت با بطلان عقد همچنین با فسخ و تفاسخ متفاوت می باشد، هرعقد که واجد شرایط ماهوی یا تشریفاتی مقرره نباشد باطل است، بالنتیجه آثاری برآن عقد مقررنخواهد بود.هرگاه در انجام عقدی یک قاعده قانونی رعایت نشود ضمانت اجرای این تخلف بطلان و عدم تأثیر آن عقد است. به موجب ماده 270 لایحه اصلاحی قانون تجارت، هرگاه مقررات قانونی در مورد تشکیل شرکت سهامی یا عملیات آن یا تصمیماتی که توسط هر یک از ارکان شرکت اتخاذ می گردد رعایت نشود، برحسب مورد بنا به درخواست هر ذی نفع بطلان شرکت یا عملیات یا تصمیمات مذکور به حکم دادگاه اعلام خواهد شد. لیکن مؤسسین و مدیران و بازرسان و صاحبان یک سهام شرکت نمی توانند در مقابل اشخاص ثالث به این بطلان استناد نمایند. بطلان شرکت مانند انحلال موجب محو کردن اوضاع حقوقی حاصله از عقد شرکت می گردد.
* تفاوت اساسی انحلال شرکت با بطلان شرکت در این می باشد که در انحلال اصل ( ایجاد شرکت) معتبر است. اما در صورت بطلان شرکت ایجاد شرکت از اساس نامعتبر می باشد.
* هم چنین فسخ شرکت نیز با انحلال شرکت متفاوت می باشد، ماهیت فسخ ازاله یک طرفه تعهد و اثرات ناشی از آن بنا به جواز قانونی با حکم دادگاه است یا به عبارت ساده تر برهم زدن تعهدی در عقود لازم بر مبنای اختیار قانونی وعلت آن و ایقاع است، یعنی علت آن قانون است نه رضایت طرف دیگر و بر مبنای اراده یکطرف با تمسک به قانون با حکم دادگاه اعمال می گردد.
• چگونگی انحلال شرکت های تجارتی :
انحلال شرکت به طور کلی از چند طریق صورت می پذیرد؛ یا توسط تصمیم گیرنده شرکت تجاری می باشد و یا از طریق مراجع ذی صلاح قضایی و یا صدور حکم ورشکستگی و هم چنین دستگاه متولی مربوطه در شرکت های تعاونی و یا شعب و نمایندگی خارجی انجام می پذیرد.
کیفیت مربوط به انحلال و مقام تصمیم گیرنده در انواع شرکت های تجارتی و حد نصاب آن متفاوت می باشد. که در اغلب شرکت های تجارتی انحلال شرکت با اکثریت لازم در مجمع عمومی فوق العاده صورت می پذیرد.
• موارد انحلال در شرکت های تعاونی :
” شرکت تعاونی : یک شرکت تعاونی یک انجمن ثبت شده مستقل و وظیفه مند متشکل از افراد است با یک پیوستگی معمول از علایق، که به طور داوطلبانه با یکدیگر برای رسیدن به نیازهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خود واستفاده از مشارکت مساوی از سرمایه مورد نیاز مشتری شدن محصولات و خدماتشان و پذیرش سهم منصفانه ای از ریسک و منافعی که بر اساس اصول پذیرفته شده بین المللی متقبل شده اند، متحد شده اند. ”
شرکت های تعاونی به موجب قوانین و مقررات خاص مربوط به بخش تعاونی از جمله مواد 54 الی 56 انحلال شرکت تعاونی به شرح ذیل می باشد.
شرکت ها و اتحادیه های تعاونی در موارد زیر منحل می شوند:
_ تصمیم مجمع عمومی فوق العاده
_ کاهش تعداد اعضاء از حد نصاب مقرر در صورتی که حداکثر ظرف مدت 3 ماه تعداد اعضاء به نصاب مقرر نرسیده باشد.
_ انقضای مدت تعیین شده در اساسنامه مربوط در صورتی که در اساسنامه مدت تعیین شده باشد و مجمع عمومی مدت را تمدید نکرده باشد.
_ توقف فعالیت بیش از یک سال بدون عذر موجه
_ عدم رعایت قوانین و مقررات مربوط پس از 3 بار اخطار کتبی در سال به وسیله وزارت تعاون بر طبق آیین نامه مربوط
_ ورشکستگی مطابق قوانین مربوط.
پس از اعلام انحلال و ثبت آن در اداره ثبت محل، تصفیه طبق قانون تجارت صورت می گیرد. در بندهای دوم و چهارم و پنجم وزارت تعاون بلافاصله براساس آیین نامه مربوط انحلال تعاونی را در اداره ثبت محل اعلام می نماید. اعلام نظر وزارت تعاون در مورد بندهای 4 و 5 در دادگاه صالح قابل شکایت و رسیدگی می باشد؛ کلیه امتیازات و اموالی که از منابع عمومی دولتی و بانک ها در اختیار تعاونی قرار گرفته با انحلال آن باید مسترد شود. مسئولیت اعضاء هر تعاونی در این مورد تضامنی است.
در صورتی که مجمع عمومی فوق العاده یا وزارت تعاون رأی به انحلال تعاونی بدهد، ظرف یک ماه سه نفر جهت تصفیه امور تعاون انتخاب و به اداره ثبت محل معرفی خواهند شد تا برطبق قانون و آیین نامه مربوط نسبت به تصفیه امور تعاونی اقدام نمایند. در صورتی که هر تعاونی منحل گردد، قبل از انحلال باید به تعهداتی که در برابر اخذ سرمایه و اموال و امتیازات از منابع عمومی و دولتی و بانک ها و شهرداری سپرده است، عمل نماید.
با توجه به مباجث مذکور، انحلال شرکت های تعاونی علاوه بر مجمع عمومی فوق العاده در اجرای مواد 54 و 55 قانون بخش تعاون، توسط ادارات تعاون و با رعایت مقررات امکان پذیر می باشد؛ انتخاب هیأت تصفیه ممکن است بعد از انحلال (در رعایت ماده 55 قانون تعاون ) صورت پذیرد. نیازی به اعلام همزمان انحلال شرکت تعاونی با انتخاب مدیران تصفیه نمی باشد؛ انحلال شرکت های تعاونی اعتبار فاقد مجوز از بانک مرکزی نیاز به اخذ مجوز از مرجع مذکور نداشته و مجوز وزارت تعاون جهت انحلال کفایت می نماید. اما شرکت های تعاونی اعتبار که دارای مجوز از بانک مرکزی می باشند انحلال آنها نیز نیازبه اخذ مجوز از بانک مرکزی و تعاون دارد.
در انحلال شرکت مدیران تصفیه باید اموال و دفاتر و اوراق و اسناد مربوط به شرکت را تحویل گرفته بلافاصله امر تصفیه شرکت را عهده دار شوند. اما این امر در شرکت های تعاونی به صورت همزمان اامی اامی نیست زیرا به موجب ماده 55 قانون بخش تعاونی اقتصاد، در صورتی که مجمع عمومی فوق العاده یا وزارت تعاون رأی به انحلال تعاونی بدهد، ظرف 1 ماه 3 نفر جهت تصفیه امور تعاون انتخاب و به اداره ثبت محل معرفی خواهند شد تا برطبق قانون و آیین نامه مربوط نسبت به تصفیه امور تعاونی اقدام نمایند.
• موارد انحلال در شرکت های سهامی :
” شرکت سهامی شرکتی است که برای انجام امور تجاری تشکیل می شود و سرمایه آن متشکل از سهام هم ارزش یا تعداد یکسان است. شرکت های سهامی به دو نوع سهامی خاص و سهامی عام تقسیم می شوند که مهمترین تفاوت این دو در این است که سهام شرکت های سهامی عام در تالار بورس قابل معامله است.”
در شرکت های سهامی، به موجب ماده 199 لایحه اصلاحی قانون تجارت، موارد انحلال به شرح ذیل است :
1. وقتی که شرکت موضوعی را که برای آن تشکیل شده است انجام داده یا انجام آن غیر ممکن باشد.
2. در صورتی که شرکت برای مدت معین تشکیل گردیده و آن مدت منقضی شده باشد مگر این که مدت قبل از انقضاء تمدید شده باشد.
3. در هر موقع که مجمع عمومی فوق العاده صاحبان سهام به هر علتی رأی به انحلال شرکت بدهد.
4. در صورت صدور حکم قطعی دادگاه.
5. در صورت ورشکستگی.
* انحلال شرکت در صورت ورشکستگی، تابع مقررات مربوط به ورشکستگی است. البته از آنجا که انحلال شرکت تجارتی با مباحث امور ورشکستگی از طریق دادگاه، می تواند نوعی علت و معلول وعموم خصوص من وجه در انحلال تلقی گردد و هر ورشکستگی ممکن است منجر به انحلال نگردد و پس از اعلام ورشکستگی امکان بازگشت امتیاز و فعالیت شخص حقوقی تاجر وجود دارد؛ لذا هر چند که مدیر تصفیه و سایر اقدامات مشابه از سوی دادگاه به مرجع ثبتی اعلام می گردد و از طرفی روند گفته شده ماده 199 لایحه اصلاحی قانون تجارت ورشکستگی را جزء اعداد انحلال محسوب نموده است که این امر اینگونه متبادر می گردد که صرف ورشکستگی موجب انحلال می گردد لکن چنین برداشتی با ابهام حقوقی مواجه می باشد.علیهذا در رابطه با نحوه اجرای احکام دادگاه ها مبنی بر صدور حکم ورشکستگی و اقدام ثبتی نزد مرجع ثبت شرکت ها مبنی بر انحلال یا صرف اعلام ورشکستگی بدون اعلام انحلال اختلاف نظر وجود دارد.
* به موجب ماده 201 قانون مذکور در موارد زیر هر ذی نفع می تواند انحلال شرکت سهامی را از دادگاه بخواهد :
_ در صورتی که تا یک سال پس از به ثبت رسیدن شرکت هیچ اقدامی جهت انجام موضوع آن صورت نگرفته باشد و نیز در صورتی که فعالیت های شرکت در مدت بیش از یکسال متوقف شده باشد.
_ چنانچه مجمع عمومی سالانه برای رسیدگی به حساب های هر یک از سال های مالی تا 10 ماه از تاریخی که اساسنامه معین کرده است تشکیل نشده باشد.
_ در صورتی که سمت تمام یا بعضی از اعضای هیأت مدیره و هم چنین سمت مدیرعامل شرکت طی مدتی زاید بر 6 ماه بلاتصدی مانده باشد.
_ در مورد بندهای یک و دو ماده 199 لایحه اصلاحی قانون تجارت در صورتی که مجمع عمومی فوق العاده صاحبان سهام جهت اعلام انحلال شرکت تشکیل نشود و یا رأی به انحلال شرکت ندهد.
• ثبت انحلال شرکت :
به موجب ماده 209 قانون مذکور، تصمیم راجع به انحلال و اسامی مدیر یا مدیران تصفیه و نشانی آن ها با رعایت ماده 207 این قانون باید ظرف پنج روز از طرف مدیران تصفیه به مرجع ثبت شرکت ها اعلام شود تا پس از ثبت برای اطلاع عموم در رومه رسمی و رومه کثیرالانتشاری که اطلاعیه ها و آگهی های مربوط به شرکت در آن نشر می گردد، آگهی شود. در مدت تصفیه منظور از رومه کثیرالانتشار، رومه کثیر الانتشاری است که توسط آخرین مجمع عمومی عادی قبل از انحلال تعیین شده است.
* پس از انحلال نیازی نمی باشد در هر سال، شرکت منحله، رومه کثیرالانتشار را انتخاب نماید؛ لذا رومه کثیر الانتشاری شرکت رومه ی است که توسط آخرین مجمع عمومی عادی قبل از انحلال تعیین شده است.
با توجه به ثبت الکترونیکی و یا ارسال مدارک ثبتی، محاسبه مواعد مندرج در ماده 209 لایحه اصلاحی قانون تجارت مبنی بر تاریخ تشکیل جلسه و مهلت ارائه صورتجلسه از تاریخ تشکیل جلسه (تاریخ ذکر شده در صورتجلسه) تا ارائه آن به مرجع ثبت شرکت ها که پنج روز می باشد، با تأمل و مساعدت بیشتری می بایستی از سوی مراجع ثبتی صورت پذیرد. که ممکن است در انواع شرکت های سهامی امضاء مستندات و یا صورتجلسات با تأخیر صورت پذیرد. در ثبت الکترونیکی نیز معیار زمان ثبت، اولین پذیرش الکترونیکی به نظر ملاک عمل می باشد نه زمان ارسال و یا وصول مدارک توسط ثبت شرکت ها.
در انحلال شرکت سهامی، مدیران تصفیه باید کلیه اموال و دفاتر و اوراق و اسناد مربوط به شرکت را تحویل گرفته بلافاصله امر تصفیه شرکت را عهده دار شوند؛ که این امر می بایستی در ضمن صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده ای که تصمیم به انحلال نموده و یا طی نامه ای جداگانه اعلام شود و مدیر تصفیه نیز آن را امضاء نمایند.

مقالاتانحلال شرکتشرکت تعاونیشرکت سهامی


 
• تعریف شرکت تعاونی :
یک شرکت تعاونی یک انجمن ثبت شده مستقل و وظیفه مند متشکل از افراد است با یک پیوستگی معمول ازعلایق، که به طور داوطلبانه با یکدیگر برای رسیدن به نیازهای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خود و استفاده از مشارکت مساوی از سرمایه مورد نیاز مشتری شدن محصولات و خدماتشان و پذیرش سهم منصفانه ای از ریسک و منافعی که بر اساس اصول پذیرفته شده بین المللی متقبل شده اند، متحد شده اند.

• انواع شرکت های تعاونی:
شرکت های تعاونی را می توان به طور کلی به سه گروه تولیدی، توزیعی و یا ( تولیدی- توزیعی ) تقسیم نمود :
– شرکت تعاونی تولیدی: وفق ماده 190 قانون تجارت، به منظور اشتغال اعضاء تأسیس می شود که به تولیدات مربوط به کشاورزی، پرورش و صید ماهی، دامداری، دامپروری، تولیدات صنعتی، معدنی و احداث مسکن و یا کارهای فرهنگی فعالیت می کنند.
– شرکت تعاونی توزیعی: شرکت تعاونی توزیعی (مصرف) طبق ماده 192 قانون تجارت به شرکت تعاونی های گفته می شود که برای مصارف مشترک اعضاء تأسیس شده که امور مربوط به تهیه مسکن و یا تهیه و توزیع کالا وآموزشی، بهداشتی و درمانی و یا سایر امور فعالیت می کند.
– شرکت تعاونی تولیدی-توزیعی: شرکت تعاونی که هم فعالیت تولیدی و هم فعالیت توزیعی داشته باشد به آن شرکت تعاونی تولیدی-توزیعی می گویند.
• شرکتهای تعاونی معدنی:
شرکت های تعاونی معدنی، طبق قانون معادن، مصوب سال 1362 مجلس شورای اسلامی، در سال 1362 شناسایی و به رسمیت شناخته شده اند، مطابق این قانون، شرکت های تعاونی معدنی، تحت نظارت سازمانی به نام سازمان مرکزی تعاونی های معدنی » که در وزارت معادن و فات تشکیل می شود، قرار گرفته اند.
• مقاصد و اهداف شرکتهای تعاونی معدنی:
مقاصد و اهداف شرکت های تعاونی معدنی را به شرح ذیل می توان توصیف نمود:
1. ارائه طرح و برنامه برای اکتشاف و بهره برداری معادن
2. انجام عملیات لازم برای فرآوری مواد معدنی
3. تهیه مواد اولیه و تولید و ساخت تجهیزات تخصصی اعضاء
4. خرید وسایل و ابزارها و ماشین های لازم
5. تأسیس آزمایشگاه و فروشگاه و سایر بناها و تأسیسات لازم
6. ایجاد گروه های تعمیر و نگهداری
7. انجام سایر معاملات در ارتباط با موضوع شرکت و ادغام در شرکت های تعاونی دیگر.
• شرایط لازم جهت عضویت در شرکت های تعاونی:
– تابعیت جمهوری اسلامی ایران
– خرید حداقل سهام در اساسنامه
– عدم ممنوعیت قانونی و حجر
– عدم عضویت درتعاونی مشابه
– درخواست کتبی عضویت وتعهد رعایت مقررات اساسنامه تعاونی
عضویت در شرکت های تعاونی معدنی دارای چه شرایطی است :•
اعضای داوطلب عضویت در شرکت های تعاونی، علاوه بر خرید و پرداخت مبلغ اسمی یک برگ از شرکت تعاونی، جملگی باید از نقطه نظر وزارت معدن و فات حائز شرایط تخصصی و تکنیکی لازم در امر اکتشاف معادن باشد. به علاوه، حداقل یک نفر از اعضای شرکت باید دارای صلاحیت علمی یا عملی لازم در اکتشاف معادن باشد. همچنین جهت جلوگیری از هرگونه سوء استفاده و توانی صاحبان سرمایه، طبق دستورالعملی که سازمان مرکزی تعاونی های معدنی سابق صادر کرده، از عضویت کارکنان دولت در وزارت معادن و فات و شرکت ها و سازمان های وابسته به آن در زمان اشتغال به کارمندی و تا یکسال بعد ازقطع اشتغال جلوگیری به عمل می آید.
• مدارک ثبت شرکت تعاونی:
برای ثبت شرکت های تعاونی تهیه و ارائه اسناد ذیل به وزارت تعاون ضروری است :

درخواست نامه برای ثبت شرکت های تعاونی
صورتجلسه اولین مجمع عمومی (موسس) با امضای هیئت رئیسه مجمع
مجوز تشکیل شرکت تعاونی، صادره از وزارت تعاون
گواهینامه بانک مبنی بر واریز مبالغ اسمی سهام خریداری شده توسط اعضاء
قبولی اعضای هیئت مدیره (مدیرعامل، بازرس/ بازرسان، اصلی وعلی البدل)
آگهی دعوت اولین جلسه مجمع عمومی ( موسس)
ورقه ارزیابی آورده های غیر نقدی توسط کارشناس رسمی دادگستری(در صورت وجود آورده های غیر نقدی)
اساسنامه مصوب اولین مجمع عمومی (موسس)، امضاء شده توسط هیئت رئیسه مجمع
صورت اسامی وفهرست اعضای تعاونی با امضای اعضای حاضر در مجمع
صورتجلسه هیئت مدیره مبنی بر انتخاب رئیس، نایب رئیس،منشی ومدیرعامل و دارندگان حق امضای شرکت (مدیرعامل، همراه یک یا دو عضو هیئت مدیره)
 



وظایف و اختیارات هیئت مدیره
هیئت مدیره – جز در مواردی که اتخاذ تصمیم درباره آن ها در صلاحیت مجامع عمومی قرار دارد – با رعایت قوانین و مقررات جاری و اساسنامه، صلاحیت اداره امور شرکت تعاونی را داراست. در همین زمینه قانون وظایف و اختیارات هیئت مدیره را به شرح ذیل تعیین می کند :

– دعوت از مجمع عمومی عادی و فوق العاده ؛
– اجرای اساسنامه و تصمیمات مجامع عمومی و سایر مقررات مربوط ؛
– تعیین و نصب ، عزل و قبول استعفای مدیر عامل و نظارت بر کارهای وی و پیشنهاد میزان حقوق و مزایای مدیر عامل و آیین نامه مربوط به وظایف و اختیارات وی به مجمع عمومی عادی برای تصویب ؛
– قبول درخواست عضویت داوطلبان ؛
– اخذ تصمیم درباره انتقال سهم اعضا به یکدیگر ؛
– دریافت استعفای هر یک از اعضای هیئت مدیره ( قبول استعفای جمعی اعضای هیئت مدیره در صلاحیت مجمع عمومی فوق العاده است ) ؛
– نظارت بر هزینه های جاری شرکت تعاونی و رسیدگی به حساب ها و ارائه نتایج آن به بازرس یا بازرسان و تسلیم به موقع گزارش های مالی و ترامه و حساب سود و زیان به مجمع عمومی عادی ؛
– تهیه و تنظیم طرح ها ، برنامه و بودجه و سایر پیشنهادها و تسلیم آن ها به مجمع عمومی عادی برای اخذ تصمیم ؛
– تعیین نماینده از بین اعضای شرکت تعاونی برای حضور در جلسات مجامع عمومی اتحادیه های تعاونی و شرکت هایی که شرکت تعاونی در آن ها عضویت یا مشارکت دارد ؛
– تهیه دستورالعمل های داخلی شرکت تعاونی و تقدیم آن به مجمع عمومی عادی برای تصویب ؛
– تعیین نماینده یا وکیل با حق توکیل غیر در دادگاه ها ، مراجع قانونی و سایر سازمان ها ؛
– تعیین و معرفی صاحبان امضای مجاز ( یک یا دو نفر از اعضای هیئت مدیره به اتفاق مدیر عامل ) برای امضای قراردادها و اسناد تعهد آور ؛
– انجام سایر اموری که به موجب قانون یا اساسنامه و سایر مقررات بر عهده هیئت مدیره گذاشته شده است ، که از آن جمله پیشنهاد اخراج عضو به مجمع عمومی عادی ( موضوع ماده 13 قانون بخش تعاونی ) را می توان نام برد.
به علاوه، اولین هیئت مدیره مکلف است ظرف یک ماه از تاریخ برگزاری اولین مجمع عمومی عادی برای ثبت شرکت تعاونی در مراجع ذی صلاح اقدام کند.
شرح وظایف و اختیارات : اینک به اختصار توضیحاتی درباره برخی وظایف و اختیارات هیئت مدیره می آوریم :
– هیئت مدیره با تصمیم اکثریت اعضا برای تشکیل مجامع عمومی دعوت به عمل می آورد ؛ ولی لازم به ذکر است که دعوت مجامع عمومی از اختیارات طلق هیئت مدیره نیست و وزارت تعاون و بازرسان نیز در مواردی می توانند از اعضا برای تشکیل مجامع عمومی دعوت کنند.
– اجرای تصمیمات مجامع عمومی برعهده هیئت مدیره است ؛ زیرا مجمع عمومی رکن تصمیم گیرنده و هیئت مدیره رکن اداره کننده است. هیئت مدیره مکلف است مقررات قاننی و اساسنامه شرکت و مصوبات مجامع عمومی را در اداره امور شرکت مرعی دارد و در این چهارچوب مدیریت کند.
– انتخاب مدیر عامل بر عهده هیئت مدیره است ؛ در واقع هیئت مدیره مکلف به انجام این امر است. هیئت مدیره می تواند مدیر عامل را عزل کند؛ در این صورت چون شرکت تعاونی باید مدیر عامل داشته باشد، هیئت مدیره مکلف است مدیر عامل دیگری برای شرکت تعیین کند. هرگاه مدیرعامل استعفا دهد، قبول آن با هیئت مدیره است. به طور کلی اخذ تضمین از مدیر عامل و ابواب جمعی وی و کارکنان، از وظایف هیئت مدیره است. ضوابط و معیارهای لازم برای میزان این تضمین و میزان حقوق و مزایای مدیر عامل و کارکنان و نیز آیین نامه مربوط به وظایف و اختیارات مدیر عامل را هیئت مدیره برای تصویب به مجمع عمومی عادی پیشنهاد می کند.
– قبول درخواست عضویت از داوطلبان جدید و تصمیم گیری درباره آن ها با ملحوظ داشتن شرایطی که برای عضویت شرکت تعاونی در قانون و اساسنامه شرکت مقرر است ، در صلاحیت هیئت مدیره است. علاوه بر آن، هیئت مدیره در قبول عضو جدید باید مقدورات و ظرفیت شرکت را مراعات کند. بررسی وجود شرایط عضویت در داوطلبان اولیه عضویت، در بدو تاسیس شرکت تعاونی برعهده هیئت موسس است.
– اخراج عضو جزء اختیارات هیئت مدیره نیست و این امر، در صلاحیت مجمع عمومی عادی است . اخراج عضو موکول به شرایطی است که در قانون مقرر شده است. هیئت مدیره با ارائه دلایل تحقق شرط لازم می تواند اخراج عضو را از مجمع عمومی عادی درخواست کند.
– اعضای شرکت تعاونی می توانند سهم خود را به اعضای همان شرکت انتقال دهند. این انتقال با موافقت هیئت مدیره میسر است و هیئت مدیره باید در تصمیم گیری درباره آن، منع مصرح در آیین نامه مربوط را دایر بر اینکه میزان سهام هیچ یک از اعضا نباید بیش از پانزده درصد کل سرمایه شرکت باشد، مراعات کند.
– هیئت مدیره باید بر هزینه های جاری تعاونی نظارت تامه داشته باشد و این نظارت غالباَ استصوابی است. توضیح اینکه نظارت عبارت است از مراقبتی که ناظر بر اقدام به عملی، اعمال می کند و به دو صورت است : استصوابی و اطلاعی.
نظارت استصوابی، مراقبت ناظر بر اقدام به عملی و تصویب آن عمل قبل از اقدام است. در نظارت استصوابی اقدام به عمل، موکول است به موافقت ناظر، به نحوی که بدون کسب این موافقت نباید هیچ گونه اقدامی صورت گیرد : در نظارت اطلاعی ناظر بر اقدام به عملی اطلاع دارد ؛ ولی موافقت وی لازمه آن عمل نیست.
– رسیدگی به حساب ها و تهیه گزارش های مالی و نیز ارائه گزارش مربوط به هزینه های جاری و نتایج حاصل از رسیدگی به حساب ها به بازرس یا بازرسان و ارائه گزارش های لازم به مجمع عمومی عادی از وظایف هیئت مدیره است.
– تهیه و تنظیم بودجه، طرح ها ، برنامه و هزینه عملیات در سال بعد و ارائه آن ها به بازرس یا بازرسان نیز از وظایف هیئت مدیره است. علاوه بر آن هیئت مدیره بودجه تنظیمی و هزینه های پیش بینی شده و طرح ها و برنامه های مذکور را باید برای تصویب به مجمع عمومی عادی تسلیم کند.
– هیئت مدیره باید از بین اعضای شرکت تعاونی نماینده ای برای حضور در جلسات مجامع عمومی شرکت های تجاری و اتحادیه های تعاونی که شرکت تعاونی در آن ها مشارکت یا عضویت دارد، تعیین و معرفی کند. ناگفته نماند که هیئت مدیره عندالاقتضا باید گزارشی در خصوص میزان مبلغ مربوط به بازپرداخت قیمت سهام اعضایی که از شرکت تعاونی خارج شده اند به مجمع عمومی عادی ارائه دهد.
– تهیه دستورالعمل های داخلی و پیشنهاد آن برای تصویب به مجمع عمومی عادی، تعیین نماینده یا وکیل با حق توکیل غیر برای حضور در سازمان ها یا اقامه دعاوی شرکت تعاونی یا دفاع از شرکت در دادگاه ها و تعیین صاحبان امضای مجاز برای امضای قراردادها و اسناد مربوط به شرکت از دیگر وظایف و اختیارات هیئت مدیره است.
– هیئت مدیره می تواند برای سرمایه گذاری یا به کار انداختن وجوه مازاد بر نیاز شرکت به طریقی که مجمع عمومی عادی تصویب می کند اقدام کند و نیز می تواند با تصویب این مجمع، برای اجرای برنامه های مصوب و توسعه عملیات و رفع تنگناهای مالی به استقراض و تحصیل اعتبار و دریافت قرض الحسنه و غیره روی آورد. ناگفته نماند که پس از تصویب مجمع عمومی عادی سالانه، مراقبت در کسر مبالغ مربوط به ذخیره قانونی و اندوخته احتیاطی و منظور کردن آن در حساب های مربوط و کسر مبلغ راجع به حق تعاون و آموزش و واریز آن به صندوق تعاون از وظایف هیئت مدیره است. هیئت مدیره می تواند عندالاقتضا طرح ادغام شرکت را برای تصمیم گیری به مجمع عمومی فوق العاده پیشنهاد کند. ( علاوه بر هیئت مدیره ، بازرس یا بازرسان و حداقل یک سوم اعضای شرکت تعاونی می توانند ادغام آن را به مجمع عمومی فوق العاده پیشنهاد کنند )
– یکی دیگر از وظایف هیئت مدیره این است که مراقبت کند تا اظهارنامه و ترامه و حساب سود و زیان سال مالی متکی به دفاتر قانونی شرکت تعاونی، حداکثر تا آخر تیرماه هر سال به حوزه مالیاتی مربوط تسلیم و مالیات متعلقه پرداخت شود.

جمعی بودن وظایف و اختیارات هیئت مدیره
اجرای وظایف و اعمال اختیارات هیئت مدیره به صورت جمعی صورت می گیرد؛ زیرا وظایف و اختیارات را قانون به هیئت مدیره تکلیف و تفویض کرده است ، نه به اعضای آن . برای اینکه اقدامات هیئت مدیره به صورت جمعی باشد، لازم است در جلسه رسمی هیئت مدیره با اکثریت مقرر ( اکثریت مطلق اعضای حاضر ) درباره آن ها تصمیم گیری شود و در صورت جلسه مربوط قید گردد. هیچ یک از اعضای هیئت مدیره حق ندارد از اختیارات هیئت مدیره است اقدام نماید، مگر در موارد خاص که با تصویب قبلی هیئت مدیره، به صورت کتبی، اختیاراتی به وی داده شده باشد.
هر گاه عضو هیئت مدیره بدون داشتن اختیارات لازم اقدامی کند، این امر در مقابل اشخاص ثالث معتبر خواهد بود؛ زیرا ظاهراَ عضو هیئت مدیره در اقدام خود ماذون از طرف هیئت مدیره است و معقول و معمول نیست که اشخاص ثالث در هر مورد، ماذون بودن عضو مذکور را جویا شوند، لذا هرگاه عضو هیئت مدیره بدون داشتن اختیار لازم اقدامی کند که از آن حقی برای دیگران نسبت به شرکت تعاونی یا تکالیفی برای شرکت در برابر این اشخاص ایجاد شود، شرکت تعاونی و هیئت مدیره مسئول آن خواهند بود و نمی توانند به استناد اینکه عضو هیئت مدیره بدون داشتن اختیار اقدام کرده است، از آن معاف شوند. عضو مذکور در برابر هیئت مدیره مسئول است و هیئت مدیره می تواند برای جبران زیان وارده به وی رجوع کند.
نمایندگی یا وکالتی که هیئت مدیره برای انجام کاری به عضوی واگذار کرده است قابل واگذاری به غیر نیست، مگر اینکه در این مورد، از طرف هیئت مدیره وکیل در توکیل به غیر باشد.

واگذاری اختیارات به مدیر عامل
هیئت مدیره می تواند قسمتی از اختیارات خود را با اکثریت سه چهارم آرا به مدیر عامل تفویض کند. توضیح اینکه، هیئت مدیره می تواند قسمتی از اختیارات خود را به مدیر عامل واگذار نماید نه همه آن را. اکثریت سه چهارم نسبت به همه اعضای هیئت مدیره است ، نه اعضای حاضر در جلسه رسمی .


 
• بررسی موضوعات ختم تصفیه شرکت ها :
پس از اعلام انحلال شرکت، ختم تصفیه در شرکت های تجارتی به معنی پایان ماهیت و هویت شرکت می باشد و تمامی حقوق و موضوعات مرتبط با شرکت به موجب ختم تصفیه پایان می یابد. مطابق ماده ۲۰۶ لایحه اصلاحی قانون تجارت: شرکت به محض انحلال در حال تصفیه محسوب می شود و باید در دنبال نام شرکت همه جا عبارت د حال تصفیه ذکر شود و نام مدیر یا مدیران تصفیه در کل اوراق و آگهی های مربوط به شرکت قید گردد.

امر تصفیه با مدیران شرکت است. مگر آنکه اساسنامه شرکت یا مجمع عمومی فوق العاده ای که رای به انحلال شرکت می دهد، ترتیب دیگری مقرر داشته باشد. در مواردی که انحلال شرکت به موجب حکم دادگاه صورت می گیرد. مدیر یا مدیران تصفیه را دادگاه ضمن صدور حکم انحلال تعیین خواهد کرد. به محض انحلال، شخص حقوقی اشخاص حقوقی مزبور، پایان نمی یابد و شخصیت حقوقی آنها تا خاتمه تصفیه، باقی می ماند. منتها، بقای شخصیت حقوقی مذکور فقط برای امر تصفیه می باشد و مدیر تصفیه یا اداره تصفیه با استفاده از آن، به انجام تعهدات باقی مانده، وصول مطالبات، فروش اموال و نقد کردن دارایی، پرداخت بدهی ها و تقسیم دارایی شخص حقوقی منحل شده، می پردازد و صرفا در صورتی که برای اجرای تعهدات شرکت، معاملات جدیدی لازم شود، مدیران تصفیه حق انجام چنین معاملاتی را نیز دارند.
بدین ترتیب فروش اموال شرکت و انجام سایر معاملاتی که برای تصفیه شرکت ضروری است از اختیارات و تکالیف مدیران تصفیه است و در نتیجه تا تعیین تکلیف تمام اموال شرکت، شخصیت حقوقی شرکت باقی است و هر معامله ای به حساب شخصیت حقوقی شرکت با عبارت (در حال تصفیه) انجام می پذیرد.
لذا پس از وم موارد فوق مدیران تصفیه می بایستی نسبت به ثبت ختم تصفیه اقدام نمایند.
• رویه ثبت ختم تصفیه :
یکی از مباحث مربوط به ثبت شرکت ها، ثبت ختم تصفیه در انواع شرکت های تجارتی می باشد که در رویه مراجع ثبتی با تقسیم بندی جداگانه‌ای، ثبت ختم تصفیه شرکت های سهامی را از سایر شرکت های دیگر مجزا می نمایند.
مطابق ممیزی های ثبت شرکت ها، در انواع شرکت های تضامنی، نسبی، با مسئولیت محدود و مختلط، تعاونی ثبت ختم تصفیه پس از ارائه رعایت تشریفات ماده ۲۱۵ که مقرر نموده (تقسیم دارایی شرکت های مذکور در ماده فوق بین شرکاء خواه در ضمن مدت تصفیه و خواه پس از ختم آن ممکن نیست مگر آنکه قبلا سه مرتبه در مجلس رسمی و یکی از جراید اعلان و یکسال از تاریخ انتشار اولین اعلان در مجله گذشته باشد.)
در شرکت های سهامی نیز ثبت ختم تصفیه را منوط به رعایت ماده ۲۲۵ لایحه اصلاحی می نمایند. مطابق ماده مذکور: (تقسیم دارایی شرکت بین صاحبان سهام خواه در مدت تصفیه و خواه پس از آن ممکن نیست، مگر آنکه شروع تصفیه و دعوت بستانکاران قبلا سه مرتبه و هر مرتبه به فاصله یکماه در رومه کثیرالانتشاری که اطلاعیه ها و آگهی های مربوط به شرکت در آن درج می گردد آگهی شده و لااقل شش ماه از تاریخ انتشار اولین آگهی گذشته باشد.)
بنابراین در رابطه با ختم تصفیه بعد از انحلال مطابق مفاد ماده مذکور مراتب دعوت از بستانکاران می بایست سه مرتبه و هر مرتبه به فاصله یک ماه در رومه رسمی و کثیرالانتشار شرکت به صورت همزمان آگهی شده و بعد از گذشت شش ماه از انتشار اولین آگهی، مراتب به همراه آگهی های مذکور به مرجع ثبت شرکت ها ارائه گردد.
به موجب ماده ۲۲۷ قانون مذکور، مدیران تصفیه مکلف اند ظرف یکماه پس از ختم تصفیه مراتب را به مرجع ثبت شرکت ها اعلام دارند تا به ثبت رسیده و در رومه رسمی و رومه کثیرالانتشاری که اطلاعیه ها و آگهی های مربوط به شرکت در آن درج می گردد آگهی شود و نام شرکت از دفتر ثبت شرکت ها و دفتر ثبت تجارتی حذف گردد.
نکته ای که در این خصوص حائز اهمیت می باشد این است که ماده ۲۲۵ قانون مذکور و همچنین ماده ۲۱۵ قانون تجارت در خصوص تشریفات تقسیم دارایی بین سهامداران و شرکاء می باشد نه تشریفات ختم تصفیه. لذا رویه مرجع ثبت شرکت ها مبنی بر وم رعایت دقیق و ارائه مستندات رومه رسمی و کثیرالانتشار و بررسی دقیق مواعد در خصوص تقسیم دارایی ها جای تامل دارد.
با جمیع موارد فوق، ومی به انتشار همزمان رومه کثیرالانتشار و رسمی در یک روز نمی باشد. زیرا عملا با توجه به نحوه نشر متفاوت رومه رسمی و رومه کثیرالانتشار امکان نشر در یک موعد برای تمامی شرکت ها وجود ندارد. از طرفی ممکن است به علت تعطیلات و عدم چاپ رومه در ایام تعطیل و یا درخواست های فراوان از سوی شرکت های مختلف، انتشار آگهی های مربوط به تقسیم دارایی ها با مواعد یکماه با کمی تاخیر یا تعجیل صورت پذیرد که این موارد از لحاظ شکلی نمی تواند مانع ثبت درخواست های ختم تصفیه گردد.
چنانچه انتشار رومه کثیرالانتشار و رومه رسمی همزمان صورت نگیرد، ملاک مدت زمان محاسبه (شش ماه در شرکت های سهامی و یکسال در سایر شرکت ها) از چه تاریخی محاسبه می گردد؟ از تاریخ اولین کدام رومه مقدم یا موخر؟ به نظر می رسد جهت حفظ حقوق اشخاص ثالث از تاریخ موخر می بایستی در نظر گرفته شود. به طور مثال اولین رومه کثیرالانتشار در اول خرداد منتشر گردد و اولین رومه رسمی در اجرای ماده ۲۲۵ اول مهر چاپ شود که ملاک محاسبه شش ماه، به نظر از اول مهر صحیح است.
• نگهداری از دفاتر قانونی شرکت بعد از ختم تصفیه :
یکی دیگر از وظایف مراجع ثبت شرکت ها پس از ختم تصفیه، نگهداری دفاتر قانونی شرکت می باشد‌. بر طبق ماده ۲۱۷ قانون تجارت: دفاتر هر شرکتی که منحل شده با نظر مدیر ثبت اسناد در محل معینی از تاریخ ختم تصفیه تا ده سال محفوظ خواهد ماند. همچنین بر طبق مواد ۲۲۹ لایحه اصلاحی قانون تجارت مقرر گردیده است: دفاتر و سایر اسناد و مدارک مذکور را نیز به مرجع ثبت شرکت ها تحویل دهند تا نگهداری برای مراجعه اشخاص ذینفع آماده باشد.
در این خصوص برخی از شرکت هایی که آگهی ختم تصفیه آنها صادر گردیده اند، درخواست نگهداری دفاتر و مدارک شرکت را از ادارات ثبت دارند که با توجه به عدم امکانات کافی و فضای مناسب و کمبود محیط اداری، مراجع ثبتی با مشکل مواجه می باشند. لذا در جهت ارائه خدمات قانونی و رعایت حقوق اشخاص ثالث می بایستی به نحوی تکالیف مذکور اجرا گردد.
از مشکلات اجرای این تکالیف، عدم هماهنگی ذی نفع اصلی مراجعه به دفاتر ماضی شرکت از جمله مراجع قضایی و سازمان امور مالیاتی می باشد که تا کنون اقدام موثری در این خصوص از سوی سازمان های مرتبط انجام نشده است. از طرفی اکثر شرکت ها به این تکلیف آشنا نبوده و آن دسته از اشخاص حقوقی که چنین تکلیفی را درخواست می نمایند دارای دفاتر مستعمل و زیادی می باشند به طور مثال دفاتر شرکت های ختم تصفیه شده شرکت های زیر نظر ستاد اجرایی فرمان امام (ره) بیش از ده ها جلد برای یک شرکت می باشد که هیچ فضایی مناسب که در سطح کشور برای نگهداری آنها در نظر گرفته نشده است. از طرفی تکلیف ارائه دفاتر و سایر اسناد شرکت تصفیه شده به مرجع ثبتی برای مدیران تصفیه در نظر گرفته شده است که مدیران به علت تقسیم دارایی شرکت و عدم دسترسی به منابع مالی نمی توانند هزینه نگهداری و اسکن و الکترونیکی نمودن تصویر مدرک را پرداخت نمایند. علیهذا این تکلیف ثبت شرکت ها تا کنون به نحو مطلوب اجرایی نشده است و در اکثر موارد رئیس ثبت متبوعه اعلام می نماید که دفاتر نزد مدیر تصفیه نگهداری گردد.
• وضعیت دارایی های شرکت بعد از ختم تصفیه :
امواای که از شرکت شناسایی و باقی مانده پس از آگهی های مندرج در قانون و تعیین تکلیف بستانکاران و طلبکاران بین سهامداران و شرکاء به نسبت آورده خود تقسیم می شود.
معذلک ممکن است پس از ختم تصفیه برخی از اموال و دارایی هایی کشف و یا شناسایی گردد. لذا در این صورت چنانچه مالی از شرکت باقی بماند و ختم تصفیه نیز اعلان شده باشد شرکاء با چه سمتی می توانند اموال شرکت را به خود منتقل نمایند و تکلیف اموال شناسایی شده به چه نحوی می باشد. پاسخ این سوال مبهم است. زیرا در این حالت هم مدیران شرکت و هم مدیران تصفیه به علت ختم تصفیه رابطه حقوقی با شرکت نداشته و شخص دیگر نیز سمتش قابل احراز برای مراجع مختلف از جمله دفاتر اسناد رسمی نمی باشد. لذا تکلیف سردفتر برای انتقال این اموال به چه نحوی می باشد؟
بر طبق ماده ۲۲۸ لایحه اصلاحی قانون تجارت، پس از اعلام ختم تصفیه مدیران تصفیه باید وجوهی را که باقی مانده است در حساب مخصوصی نزد یکی از بانک های ایران تودیع و صورت اسامی بستانکاران و صاحبان سهامی را که حقوق خود را استیفاء نکرده اند نیز به آن بانک تسلیم و مراتب را طی آگهی مذکور در همان ماده به اطلاع اشخاص ذی نفع برسانند تا برای گرفتن طلب خود به بانک مراجعه کنند. پس از انقضاء ده سال از از تاریخ انتشار آگهی ختم تصفیه هر مبلغ از وجوه که در بانک باقی مانده باشد در حکم مال بلاصاحب بوده و از طرف بانک با اطلاع دادستان شهرستان محل به خزانه دولت منتقل خواهد شد.


قبل از هر چیز لازم به یادآوری است ، به موجب ماده 1 قانون راجع به ثبت شرکت ها مصوب 1310 ؛ هر شرکتی که در ایران تشکیل و مرکز اصلی آن در ایران باشد شرکت ایرانی محسوب می شود. بالعکس هر شرکتی که در ایران تشکیل نشود و یا مرکز اصلی آن در ایران نباشد یا هر دو آن ها، شرکت خارجی محسوب می گردد. مدارک مورد نیاز جهت ثبت شرکت های خارجی در ایران به قرار ذیل است :
1. اظهارنامه ثبت شرکت که به زبان فارسی تنظیم شده باشد.
لازم به ذکر است، اظهارنامه ثبت شرکت خارجی می بایست حاوی موارد ذیل باشد:
( مشخصات کامل شرکت، مرکز اصلی فعالیت شرکت و تابعیت آن، نوع شرکت ، میزان سرمایه شرکت ، نوع فعالیت مورد تقاضا در ایران، تاریخ، محل و مرجع ثبت شرکت مادر ، معرفی نماینده یا نمایندگان شرکت در ایران با تعیین میزان اختیارات و صلاحیت امضای اسناد، معرفی شعبه یا شعبات دیگر در ایران در صورت وجود، اسم و آدرس شخص یا اشخاص ذیصلاح جهت دریافت اسناد و ابلاغ های رسمی، آخرین بیلان عملکرد مالی شرکت منوط به اینکه مقررات کشور متبوع و اساسنامه شرکت انعکاس عمومی آن را تجویز نموده باشد ، تعهد ارائه بیلان عملکرد شرکت (نمایندگی یا شعبه) در پایان سال مالی به اداره ثبت شرکت ها ، صورت جلسه مجمع عموی موسسین و هیات مدیره و چنانچه شرکت از نوع سهامی خاص باشد، رسید بانکی سرمایه مبنی بر پرداخت حداقل 35% از سرمایه )
2. یک نسخه مصدق از اساسنامه شرکت
3. یک نسخه مصدق از اختیارنامه عمده شرکت در ایران و در صورتی که شرکت چند نماینده مستقل در ایران داشته باشد یک نسخه مصدق از اختیارنامه هر یک از آن ها. (  اختیارنامه نماینده عمده آن در ایران و سایر نمایندگان و نیز آخرین بیلان شرکت باید در مرکز اصلی شرکت توسط شخص یا اشخاصی که حق امضا از طرف شرکت دارند تصدیق گردد و امضاء آن ها نیز به تصدیق مقامات صلاحیت دار کشوری که امضاء در آن جا واقع شده و یا نماینده ی یا کنسولی ایران در کشور مزبور و یا نماینده ی یا کنسولی دولت متبوع شرکت در ایران برسد).
4. داشتن مجوز و قرداد قانونی با یکی از وزارتخانه ها یا سازمان های دولتی و یا چنانچه شرکت خارجی باشد شرایط عملیات آن باید به موجب امتیازات صحیح و منظمی مقرر گردیده باشد.

اسناد و مدارک مورد نیاز برای ثبت نمایندگی شرکت
الف: در صورتیكه شخص حقیقی نماینده شركت خارجی باشد بایستی ترجمه فارسی اسناد و اصل مدارك و اطلاعات زیر را به اداره ثبت شركتها ارائه نماید.
 
3.  تصویر مصدق قرارداد نمایندگی با شركت خارجی.
4.  مدارک شناسائی شخص متقاضی . برای اشخاص حقیقی : تصویر مصدق شناسنامه و کارت ملی و نشانی اقامتگاه قانونی و برای اشخاص حقوقی : اساسنامه شرکت و آگهی تاسیس و آخرین تغییرات ثبت شده آن نزد مراجع ذیربط
5. آدرس محل سكونت نماینده و محل نمایندگی.
6.  ارائه سابقه فعالیت شخص متقاضی ثبت نمایندگی در زمینه امور پیش‌بینی شده در قرارداد نمایندگی.
7.  تصویر مصدق اساسنامه شركت خارجی طرف نمایندگی، آگهی تأسیس و آخرین تغییرات ثبت شده در مراجع ذیربط.
8.  گزارش فعالیت‌های شركت خارجی طرف نمایندگی و تبیین دلایل و ضرورت اخذ نمایندگی.
9.  آخرین گزارش مالی شده شركت خارجی طرف نمایندگی.
10.   ارائه معرفی نامه وزارتخانه ذیربط (در صورتی كه قرارداد با دستگاه مربوطه منعقد شده باشد)
11.  اظهارنامه ثبت شعبه شركت خارجی( از محل اداره ثبت شرکت ها تهیه گردد ).
12.  تصدیق ثبت شركت خارجی.
13.  اختیارنامه نماینده یا نمایندگان عمده شركت خارجی.
14.  كلیه اسناد شركت كه در كشور خارجی تهیه می گردد پس از تأیید مرجع ذیربط (نظیر مرجع ثبت شركتها) و تأیید وزارت خارجه آن كشور بایستی به تأیید سفارت یا نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در آن كشور برسد و پس از ترجمه رسمی به فارسی و تأیید اداره فنی دادگستری اصل و ترجمه آن به اداره ثبت شركتها ارائه گردد.
ب: در صورتیكه شخص حقوقی نماینده شركت خارجی باشد بایستی ترجمه فارسی اسناد و اصل مدارك و اطلاعات زیر را به اداره ثبت شركتها ارائه نماید.
 
3. تصویر مصدق قرارداد نمایندگی با شرکت خارجی
4.  معرفی نامه و مدارک شناسائی مصدق  شخص حقیقی  از طرف شرکت متقاضی نمایندگی .
5.  تصویر مصدق اساسنامه شركت متقاضی ثبت نمایندگی.
6.  رومه رسمی حاوی آگهی تأسیس شركت.
7.  رومه رسمی حاوی آگهی آخرین تغییرات ثبت شده خصوصآ در مورد مدیران.
8.  ارائه سابقه فعالیت شخص حقوقی متقاضی ثبت نمایندگی در زمینه امور پیش‌بینی شده در قرارداد نمایندگی.
9.  اساسنامه شركت خارجی طرف نمایندگی، آگهی تأسیس و آخرین تغییرات ثبت شده در مراجع ذیربط.
10.  گزارش فعالیت‌های شركت خارجی طرف نمایندگی و تبیین دلایل و ضرورت اخذ نمایندگی.
11.  آخرین گزارش مالی تأیید شده شركت خارجی طرف نمایندگی.
12.  ارائه معرفی‌نامه وزارتخانه ذیربط (در صورتی كه قرارداد با دستگاه مربوطه منعقد شده باشد)
13. اظهارنامه ثبت (نمایندگی) شركت خارجی.
14. تصدیق ثبت شركت خارجی.
كلیه اسناد شركت كه در كشور خارجی تهیه می‌گردد پس از تأیید مرجع ذیربط (نظیر مرجع ثبت شركتها) و تأیید وزارت خارجه آن كشور بایستی به تأیید سفارت یا نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در آن كشور برسد و پس از ترجمه رسمی به فارسی و تأیید اداره فنی دادگستری اصل و ترجمه آن به اداره ثبت شركتها ارائه گردد.


 
تعیین موضوع فعالیت هر شرکت که در بند ۲ اساسنامه آن قید می گردد، نشان دهنده هویت آن شرکت است. قید موضوع شرکت اهمیت زیادی دارد زیرا که شخص حقوقی فقط درباره موضوعاتی می تواند عمل کند که در موضوع فعالیت شرکت تصریح شده باشد .به این جهت اصولاَ کلیه شرکت ها موضوع شرکت را وسیع تعریف می کنند تا بتوانند کلیه اموری را که لازم باشد انجام دهند. به هر حال تعیین موضوع شرکت بسته به نظر شرکاء است و در تعیین حقوق و تعهدات آنان موثر است، چه علی الاصول معاملاتی که خارج از موضوع شرکت باشد، شرکت را متعهد نمی کند.اختیارات مدیران شرکت نیز در چهارچوب موضوع شرکت قرار دارد.بر این اساس، هیات مدیره و مدیران اجرایی شرکت نمی توانند سرمایه شرکت را در فعالیت های غیر موضوعه بکار ببرند و یا در تصمیمات و اقدامات خود از حدود موضوع شرکت کنند، در صورت محل آن ها اثر قانونی ندارد و در صورت افراط و تفریط کلیه مدیران متضامناَ مسئول می باشند
چنانچه موضوع تعیین شده نیاز به اخذ مجوز از مراجع ذیصلاح مربوطه داشته باشد، لازم است که قبل از اقدام به ثبت، مجوزهای لازم اخذ گردد. این موضوعات شامل 23 مورد کلی می باشند که هریک از این 23 مورد خود شامل چند موضوع مرتبط به هم می باشد. سعی ما براین است تا در این مقاله این موضوعات را به همراه ارگانهای ذیصلاح آنها تشریح نماییم تا برای به ثبت رساندن شرکت مورد نظر خود براحتی از آنها استفاده نمایید. لازم به توضیح است علاوه بر مطالعه ی متن ذیل، در صورت نیاز به هرگونه راهنمایی در این رابطه می توانید با کارشناسان ثبت نیک تماس حاصل فرمایید. مشاورین ما در این مرکز، از نخستین گام های ثبت شرکت همراه و مشاور شما خواهند بود.

(موضوعات فعالیت مربوط به امور پولی و بانکی)
– موضوعات فعالیت تأسیس و تغییرات و تصمیمات شرکت، ایحاد و ثبت نهادهای پولی و اعتباری از قبیل بانک ها و موًسسات اعتباری، تعاونی های اعتبار، صندوق های قرض الحسنه، صرافی ها و شرکت ها واسپاری ( لیزینگ ها)
–  اشتغال به عملیات بانکی و هر گونه تشکیل برای عملیات بانکی و وجوه و اعتبار به صورت دریافت انواع وجوه و اعتبار، سپرده، ودیعه و موارد مشابه تحت هر عنوان و اعطای وام و اعتبار قبول سپرده و اعطای تسهیلات و صدور کارت های الکترونیکی پرداخت و کارت های اعتباری
– معاملات طلا و نقره و ارز
–  ورود و صدور پول رایج ایران و ارز
– صدور و تاًیید و قبول ضمانت ارزی و ریالی
–  قبول و نگهداری امانات طلا و نقره و اشیاء گران بها و اوراق بها دار و اسناد رسمی و صندوق امانات
– تاًسیس شعب و نمایندگی بانک های خارجی (صرفاً در تهران و مناطق آزاد قابل ثبت می باشد)
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
بانک ها، مؤسسات اعتباری، تعاونی های اعتبار، صندوق قرض الحسنه، صرافی و شرکت واسپاری (لیزینگ)
_ مرجع صدور مجوز :
بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران

(موضوعات فعالیت مربوط به امور بیمه ای)
– موضوع فعالیت ثبت تأسیس و تغییرات کلیه ی شرکت های بیمه ای با موضوعات تصدی به هر گونه خدمات بیمه ای و نمایندگی بیمه و کارگزاری خدمات بیمه ای و …
– اخذ نمایندگی از شرکت بیمه،عرضه ی خدمات بیمه ای با رعایت قانون تأسیس بیمه ی مرکزی ایران و بیمه گری مصوبات شورای عالی، بیمه ی دستورالعمل ها و مفاد قرارداد نمایندگی بیمه
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
بیمه، خدمات بیمه ای، نمایندگی بیمه، کارگزاری خدمات بیمه ای
_ مرجع صدور مجوز:
بیمه ی مرکزی ایران و یا حسب مورد بر طبق دستورالعمل های مصوب و صرفأ نمایندگی های بیمه از بیمه ی اصلی آن قابل اخذ می باشد.

(  موضوع فعالیت بورس )
– موضوع فعالیت های مالی از جمله کارگزاران، معامله گران، بازارگردانان، مشاوران سرمایه گذاری موسسه رتبه بندی، صندوق سرمایه گذاری شرکت های سرمایه گذاری، شرکت پردازش اطلاعات مالی، شرکت های تاًمین سرمایه و صندوق بازنشستگی در قالب موضوع فعالیت هایی از قبیل سرمایه گذاری در سهام و سهم الشرکه،واحدهای سرمایه گذاری سایر اوراق بها دار، واسطه گری در خرید و فروش و مشاور و ارزشیابی و تصفیه و پایاپای معامله ی اوراق بهادار، تحلیل اطلاعات و دریافت دستور های خرید و فروش،فراهم آوردن تسهیلات لازم برای معاملات با تعهد پذیره نویسی و فروش سپرده گذاری و توفیق، تنظیم روابط بین اشخاصی که در بازار اوراق بهادار فعالیت دارند، صدور گواهینامه های حرفه ای مرتبط و خرید و فروش سهام و سهم الشرکه و اوراق بهادار،صندوق سرمایه گذاری با استفاده از طرح های پس انداز و سرمایه گذاری و مزایای تکمیلی برای بازنشستگان سرمایه گذاری در اوراق بهادار واسطه در معاملات بورسی و اوراق بهادار ،فعالیت های کارگزاری، مشاوره،سبد گردانی،پذیره نویسی، تعهد پذیره نویسی امور مربوط به ثبت نگهداری انتقال مالکیت اوراق بهادار و تسویه ی وجوه ارائه ی خدمات الکترونیکی معاملات اوراق بهادار، تعاونی سهام ،عام
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
نهادهای مالی، کارگزاران، معامله گران، بازارگردانان، مشاوران سرمایه گذاری، مادر(هلدینگ) سبد گردان موسسه ی رتبه بندی، صندوق بازنشستگی، مدیریت دارایی مرکزی
_ مرجع صدور مجوز:
سازمان بورس و اوراق بهادار (حسب مورد معاونت نظارت بر بورس و ناشران و معاونت و نهادهای مالی)
نکته: هر نوع درج عنوان سرمایه گذاری ترکیبی در نام و موضوع، نیاز به اخذ مجوز از سازمان بورس اوراق بهادار ندارد و صرفاً عنوان سرمایه گذاری مطلق و یا سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار تکلیف به اخذ مجوز شده است. لذا سرمایه گذاری ساختمانی،سرمایه گذاری عمرانی و غیره نیاز به اخذ مجوز ندارد.
صرف عبارت خرید و فروش سهام، بدون استفاده از موضوعات اصلی بورسی و در موضوعات فعالیت نیاز به اخذ مجوز در بورس ندارد.
فعالیت های هرمی و شبکه ای و یا بازاریابی هرمی و شبکه ای به هر نحوی ممنوع می باشد.

(موضوع فعالیت زیر مجموعه ی خصوصی سازی)
– موضوع فعالیت کلیه ی تغییرات و تصمیمات شرکت های دولتی مشمول واگذاری و واگذار شده بصورت کنترلی موضوع اصل 44 قانون اساسی و تکالیف قوانین بودجه ی سنواتی می بایست از سازمان خصوصی سازی مجوزی دریافت نمایند.
_ مراجع صدور مجوز:
سازمان خصوصی سازی
نکته: در خصوص شرکت های دولتی به موجب ماده ی 4 قانون مدیریت خدمات کشوری و قانون محاسبات عمومی ایجاد هر گونه شرکت دولتی ممنوع و پس از تشریفات مقرر در قوانین مذکور و اخذ مجوز از مجلس و هیات وزیران امکان پذیر می باشد.در خصوص مناطق کمتر توسعه یافته نیز به موجب اصلاحات مقرر در قانون اصل 44 قانون اساسی ، ایجاد شرکت با مشارکت سازمان گسترش و یا سازمان توسعه،بر طبق شرایط مقرر امکان پذیر می باشد.
ملاک عمل اخذ مجوز ، قانون بودجه ی همان سال می باشد.اگر در قانون بودجه ی ثبت تمامی مجامع و هیئت مدیره منوط به رعایت قوانین و مقررات و اخذ مجوز از خصوصی سازی باشد می بایستی بر طبق آن عمل نمود و اگر فقط برخی از صورتجلسات ذکر شده باشد، ملاک عمل همان مصادیق مصرح اخذ مجوز در قانون می باشد.
لیست شرکت های مشمول واگذاری و واگذار شده بصورت کنترلی اعلامی از سوی سازمان خصوصی سازی هر سال تغییر و یا اصلاح و بصورت بخشنامه به واحدهای ثبتی تابعه اعلام گردیده است.

( موضوعات مرتبط با شرکت های تعاونی )
– موضوع فعالیت کلیه ی شرکت های تعاونی که با موضوع فعالیت مختلف تاًسیس می شوند به موجب قانون فوق می بایست برای تاًسیس و تغییرات خود از اداره ی تعاون شهرستان مربوطه مجوز اخذ نمایند.
_ مرجع صدور مجوز:
وزارت تعاون،کار و رفاه اجتماعی (اداره ی تعاون شهرستان مربوطه)
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز :
تعاونی تولید، تعاونی خدماتی، تعاونی سهام عام، تعاونی اعتبار، تعاونی کشاورزی، تعاونی دامداری، تعاونی دامپروری، تعاونی پرورش و صید ماهی، شیلات، تعاونی صنعت،تعاونی معدن، تعاونی عمران  شهری، تعاون توزیع از جمله تعاونی مشاغل، تعاونی مصرف کنندگان،تعاونی مسکن،تعاونی فراگیر،تعاونی چند منظوره و سایر تعاونی ها
نکته:1) در خصوص تعاونی سهامی عام علاوه بر اخذ مجوز از ادارات تعاونی می بایستی از سازمان بورس اوراق بهادار نیز مجوز اخذ گردد.2) در خصوص تعاونی اعتبار علاوه بر وم اخذ مجوز از ادارات تعاونی می بایستی از بانک مرکزی نیز مجوز اخذ گردد.

( موضوع فعالیت، تعاونی فرش دستباف )
–  تولید انواع فرش دستباف ، تهیه و توزیع لوازم مورد نیاز اعضاء جهت تولید فرش ، برگزاری دوره های آموزشی در خصوص فرش بافی
_ مرجع صدور مجوز :
وزارت جهاد کشاورزی (اتحادیه تعاونی روستایی فرش دستباف)

( موضوعات فعالیت مربوط به امور فرهنگی و هنری و خبری و تبلیغاتی )
– موضوع فعالیت انجام کلیه ی امور فعالیت های فرهنگی و هنری و سینمایی،خبری و خبرگزاری
– ایجاد نمایندگی خبرگزاری ها و رسانه های خارجی، داخلی و انتشار نشریات عمومی و یا تخصصی
– طراحی و برگزاری دوره های آموزشی کوتاه مدت مربوطه از جمله رومه نگاری و روابط عمومی و خبرنگاری
– تهیه و تنظیم ،مشاوره و اجرای برنامه های تبلیغاتی و روابط عمومی از طریق تاًسیس کانون های آگهی و تبلیغاتی تاًسیس دفتر خدمت رسانی به خبر نگاران و رومه نگاران
– چاپ و نشر کتاب و لیتوگرافی و ترجمه ی متون و مقالات و کتب
– طراحی و برگزاری دوره های آموزشی و فرهنگی و هنری و سینمایی و مطبوعاتی از قبیل داستان نویسی، چاپ و کتابداری و صحافی و هنرهای دستی و طراحی لباس و مد و خوشنویسی و کامپیوتر گرافیک(طراحی) ،فیلم سازی،عکاسی،بازیگری
– برگزاری جشنواره های هنری  و نمایشی و سینمایی و مطبوعاتی و خبرنگاری و رومه نگاری
– تهیه ی فیلم های سینمایی و تلویزیونی از جمله فیلم کوتاه و مستند و انیمیشن
– تاًسیس نمایشگاه و نگارخانه ی هنری و فرهنگی و سینمایی
– تشکیل موًسسات فرهنگی در قالب فعالیت های فرهنگی دیجیتال از جمله تصدی رسانه بر خط و پدیدآوردن،تهیه کردن و عرضه ی بسته های نرم افزاری رسانه ای و بسته ی نرم افزاری رسانه پرداز
– تولید و تکثیر نرم افزار دیجیتال فرهنگی
– طراحی مد لباس و برگزاری نمایشگاه های مد و لباس
– فعالیت قرآنی، انجمن های اسلامی و اعزام مبلغ و تبلیغات مذهبی و تشکل های مذهبی آموزش عمومی و روخوانی و روانخوانی قرائت(تحقیق و ترتیل) ترجمه ی مفاهیم،حفظ سیر معصومین (ع) احکام ادعیه ی زیارت مدیحه سرایی، اذان، ابتهال، همخوانی، تواشیح برگزاری مسابقات قرآنی و عترت برگزاری جشنواره ها و نمایشگاه های قرآنی مدیحه سرایی و سخنرانی تبلیغی دینی
– تاًسیس مراکز فرهنگی اقلیت دینی رسمی کشور در محدوده ی امور فرهنگی آن اقلیت
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
فرهنگی و هنری و سینمایی و مطبوعاتی ،خبری و خبرگزاری،خبرگزاری ها و رسانه های (خارجی،داخلی)
تبلیغاتی، مد و لباس، فعالیت قرآنی،انجمن های اسلامی،تبلیغات مذهبی،فرهنگی اقلیت دینی
_ مرجع صدور مجوز:
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان مربوطه)

( موضوع فعالیت مربوط به امور قرآنی و مذهبی و حج و زیارت )
الف – موضوع فعالیت ایجاد موًسسات با فعالیت قرآنی و انجمن های اسلامی و اعزام مبلغ و تبلیغات مذهبی و تشکل های مذهبی 2) برگزاری دوره های آموزشی روانخوانی قرآن(حضوری_نیمه حضوری و غیر حقوقی)آموزش عمومی روخوانی و روانخوانی قرائت (تحقیق و ترتیل) ترجمه ی مفاهیم حفظ سیر معصومین (ع) احکام ادعیه ی زیارت مدیحه سرای اذان ابتهال همخوانی تواشیح و سخنرانی تبلیغی دینی ،انجام برنامه های تبلیغی و ترویجی قرآن کریم و انجام تحقیقات قرآنی، ایجاد بانک نوار و نرم افزار و کتابخانه ی تصویری و صوتی یا مجوزیت قرآن کریم برای بهره گیری اقشار مختلف مردم،انجام فعالیت های قرآنی با بهره گیری از فن آوری های صوتی و تصویری و الکترونیکی
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
مذهبی، قرآنی اعزام مبلغ، تشکل قرآنی
_ مرجع صدور مجوز:
سازمان تبلیغات اسلامی
ب) موضوع فعالیت تصدی به امور زیارتی از جمله ثبت نام و تنظیم مسافرت های زیارتی و ذخیره ی مکان و هرگونه خدمات زیارتی، ارائه ی خدمات زیارتی به زائران کشورهای اسلامی، برگزاری هرگونه تورهای زیارتی و سیاحتی و دینی، ارائه ی خدمات زیارتی به زائران کشورهای اسلامی، برگزاری هرگونه تورهای زیارتی و سیاحتی و دینی
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
زیارتی،حج، مسافرت یا سفر و یا تورهای زیارتی،مسافرت یا سفر و یا تورهای دینی
_ مرجع صدور مجوز:
سازمان حج و زیارت

( موضوعات فعالیت مربوط به سازمان میراث فرهنگی و گردشگری )
– موضوع فعالیت تصدی به انجام خدمات مربوطه به ایرانگردی و جهانگردی از قبیل تنظیم مسافرت گروهی و گشت های داخلی و خارجی و به طور کلی هرگونه فعالیت و خدمات ایرانگردی و جهانگردی و طرح های گردشگری
– تصدی به فعالیت های دفاتر گردشگری،تصدی مراکز اقامتی،مراکز پذیرایی و ایجاد موزه
– خرید و فروش و نگهداری و تبلیغ و ورود دستگاه های ف یاب
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
گردشگری، میراث فرهنگی، توسعه ی گردشگری، ایرانگردی، جهانگردی
_ مرجع صدور مجوز:
سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و صنایع دستی
نکته: برخی از موضوعات مرتبط به ایرانگردی و جهانگردی و زیارتی از سه مرجع(سازمان حج و زیارت و سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و سازمان هواپیمایی)مستم اخذ مجوز می باشد و برخی دیگر از یک و یا دو مرجع مذکور که شرایط آن با توجه به آئین نامه ی نطارت بر فعالیت دفترهای خدمات مسافرتی،سیاحتی و جهانگردی و زیارتی مشخص می گردد.

( موضوعات فعالیت علمی،آموزشی وپژوهشی )
الف – موضوع فعالیت انجام تحقیقات علمی در سطح ملی و بین المللی با همکاری محققان و متخصصان وهمکاری با نهادهای اجرایی علمی و پژوهشی در زمینه ی ارزیابی و بازنگری و اجرای طرح ها و برنامه های مربوط به امور تحقیقات وپژوهشی
– ایجاد یا توسعه ی هرگونه واحد آموزش عالی یا موًسسه ی تحقیقاتی تاًسیس آموزشگاه های عالی آزاد و برگزاری دوره های تخصصی و کاربری کوتاه مدت برای دوره های کنکور کاردانی،کارشناسی ناپیوسته و کارشناسی ارشد،دکتری
– تاًسیس دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی دولتی و غیر دولتی ،پژوهشکده،پژوهشگاه
– تاًسیس فدراسیون ملی ورزش های دانشگاهی و تشکیل فدراسیون ملی و و ورزش های دانشگاهی
– ارائه ی خدمات در زمینه ی فعالیت های آموزش عالی و پژوهشی . فناوری و امور دانشجویی
– مشاوره و ارائه ی کلیه ی خدمات مورد نیاز جهت اعزام دانشجو به خارج از کشور
– موًسسات و شرکت های دانش بنیان ، شرکت های دانشگاهی
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
دانش بنیان، پژوهشکده، پژوهشگاه، دانشگاه،تحقیقات علمی پژوهشی، موًسسه ی تحقیقاتی، آموزشگاه های عالی آزاد،اعزام دانشجو،دانشگاهی
_ مرجع صدور مجوز:
وزارت علوم و تحقیقات و فناوری
نکته : علیرغم تصریح قانون در مکاتبات متعددی وزارت علوم در نحوه ی ارائه ی مجوز با سردرگمی مواجه است.بطوریکه در برخی از نامه ها و مکاتبات تصریح به وم اخذ مجوز نموده است و در برخی دیگر درخواست عدم استعلام از آن مرجع ذکر شده است.2)با توجه به نامه ی شماره 2684/22/2مورخ /9/1391 معاونت آموزش وزارت علوم،مجوز موًسسات آموزش عالی آزاد در برخی موارد به دانشگاه جامع علمی_کاربردی تفویض گردیده است.3)موًسسات و شرکت های دانش بنیان و یا شرکت های دانشگاهی تابعه قانون خاص خود می باشد که ممکن است شرایط ثبت و اعطای مجوز نیز به صورت دیگر نیز صورت پذیرد.
ب- موضوع فعالیت تاًسیس آموزشگاه آزاد فنی و حرفه ای در قالب دوره های فراگیری مهارت، حرفه در رشته های معین بر اساس استانداردها و مهارت های آموزشی مشاغل فنی و حرفه ای
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز: آزاد فنی و حرفه ای
ج- موضوع فعالیت ایجاد مراکز آموزشی علوم اسلامی و حوزه های علمیه ی توسعه و پژوهش درحوزه های علوم اسلامی و دینی در تمام رشته ها و مقاطع تحصیلی متناسب با رسالت ها و اهداف،ت ها و برنامه های بلند مدت و کوتاه مدت برای طلاب و فضلا
_نام های درخواستی نیاز به مجوز:
آموزشی علوم اسلامی،حوزه های علمیه
_ مرجع صدور مجوز:
شورای گسترش حوزه های علمیه

( موضوعات فعالیت مربوط به سازمان بهزیستی)
– موضوع فعالیت تاًسیس مهدهای کودک
– تاًسیس مراکز نگهداری شبانه روزی کودکان بی سرپرست و خیابانی
– تاًسیس خانه ی سلامت دختران و ن
– تاًسیس مجتمع ها و مراکز خدمات بهزیستی
– تاًسیس کلینیک و اورژانس های مددکاری و اجتماعی
– تاًسیس مراکز خدمات مشاوره ای اجتماعی
– تاًسیس مراکز توانبخشی معلولین
– تاًسیس مراکز حرفه آموزی معلولین
– تاًسیس مراکز توانبخشی و نگهداری سالمندان
– تاًسیس مراکز توانبخشی و درمانی بیماران روانی(صرفاًمراکز روانی)
– تاًسیس مراکز خدمات مشاوره ژنتیک
– تاًسیس مراکز درمانی و بازتوانی معتادین
– تاًسیس انجمن ها و موًسسات غیر دولتی و غیره که در راستای اهداف سازمان بهزیستی کشور فعالیت می نمایند.
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
مهدهای کودک، مراکز نگهداری شبانه روزی کودکان بی سرپرست و خیابانی، خانه ی سلامت دختران و ن، بهزیستی، توانبخشی، معلولین، توانبخشی و نگهداری سالمندان،معتادین
_ مرجع صدور مجوز:
سازمان بهزیستی
نکته: بر طبق مستندات قانونی در خصوص موًسسات خیریه ممکن است هر یک از سه مرجع نیروی انتظامی(اطلاعات ناجا) وزارت کشور (سازمان مردم نهاد) سازمان بهزیستی نسبت به صدور مجوز اقدام نمایند که ارائه ی هر یک از مجوزات از مراجع مذکور به تنهایی کفایت می نماید.

( موضوعات فعالیت مرتبط با جامعه ی حسابداران رسمی )
– موضوع فعالیت ارائه ی خدمات حسابرسی از جمله حسابرسی و بازرس قانونی شرکت ها
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
حسابرسی ،بازرس قانونی
_ مرجع صدور مجوز:
جامعه ی حسابداران رسمی ایران

( موضوعات فعالیت نظامی و نیروهای مسلح )
موضوع فعالیت:عنوان تولید مواد ناریه،سلاح و مهمات شکاری و ورزشی و اقلام دفاع شخصی و حمل و نقل و نگهداری و ارائه ی آتش کاری مواد ناریه و انجام فعالیت های خدماتی مرتبط با آن ها.ثبت تاًسیس و تغییرات شرکت های نظامی،نیروهای مسلح،نیروی انتظامی ،سپاه،ارتش،صنایع دفاع،وزارت دفاع،نیروی زمینی،نیروی هوایی و نیروی دریایی ارتش و سپاه تاًمین اجتماعی نیروهای مسلح،تعاونی نیروهای مسلح و سایر مصادیق نیروهای مسلح
_ نام های مورد درخواست:
نیروهای مسلح، سپاه، ارتش، نیروی انتظامی، ستاد مشترک، بیمه ی نیروهای مسلح
_ مرجع صدور مجوز:
وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح

( موضوع فعالیت مربوط به فعالیت ترجمه ی رسمی )
– موضوع فعالیت مترجمی رسمی اسناد و مدارک،ترجمه ی رسمی اظهارات و اسناد در محاکم و دفاتر اسناد رسمی
_ مرجع صدور مجوز:
ارائه ی پروانه ی مترجمی رسمی قوه ی قضاییه

 ( موضوع فعالیت مربوط به حوزه ی نفت و گاز )
– موضوع فعالیت استخراج  و اکتشاف و بهره برداری از معادن نفت و گاز پتروشیمی، انجام فعالیت بالا دستی،صنعت نفت،گاز،پتروشیمی،عملیات بالا دستی و حاکمیتی نفت
_ مرجع صدور مجوز:
وزارت نفت و یا شرکت ملی نفت
نکته:صنایع بالادستی حوزه ی نفت و گاز و پتروشیمی نیاز به مجوز از وزارت نفت دارد و صنایع پایین دستی غیر حاکمیتی مانند لوله کشی نفت و گاز و مهندسی نفت و گاز نیازی به مجوز از دستگاه متبوعه ندارد.

( موضوع فعالیت مرتبط با اتاق بازرگانی )
– موضوع فعالیت ثبت هرگونه شخصیت حقوقی با عنوان اتاق بازرگانی از جمله اتاق مشترک ایران با سایر کشورها و یا شورای اقتصادی مشترک با سایر کشورها و سایر مصادیق از این قبیل
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
اتاق بازرگانی،اتاق مشترک بازرگانی ایران با سایر کشورها، شورای اقتصادی مشترک
_ مرجع صدور مجوز:
اتاق بازرگانی ایران
نکته: فعالیت های هرمی و شبکه ای و یا بازاریابی هرمی و شبکه ای به هر نحوی ممنوع می باشد.

( موضوعات فعالیت مرتبط با وزارت کشور و نیروی انتظامی و شورای شهر)
الف) موضوع فعالیت: فرهنگ سازی و ترویج به مشارکت در امور خیریه،هرگونه کمک و مساعدت در ارتقای سطح زندگی و شغلی،فرهنگی آموزشی و سلامت افراد مستمند و بی بضاعت و معلول و خانواده های بی سرپرست،ایتام و کودکان و دانش آموزان مستمند امور مربوط به نیکوکاری و امور خیریه-کمک جهت تسهیل در امور ازدواج زوج های محروم،نگهداری و مراقبت از فرزندان بی سرپرست به صورت شبانه روزی جمع آوری کمک های نقدی و غیر نقدی خیرین به آن ها تاًسیس مراکز و نگهداری و مراقبت از سالمندان به صورت شبانه روزی
سازمان مردم نهاد،انجمن، بنیاد، نهاد، تشکل، جمعیت احزاب، کانون،انجمن های دوستی در قالب مردم نهاد و غیر دولتی
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
سازمان مردم نهاد،انجمن، بنیاد، نهاد،تشکل، جمعیت احزاب، کانون، انجمن های دوستی
_ مرجع صدور مجوز:
وزارت کشور(اداره ی کل سازمان های مردم نهاد)
نکته: بر طبق مواد 1و2و8 قانون و فعالیت احزاب:حزب،جمعیت،انجمن صنفی و برخی از اتحادیه ای صنفی آن توسط وزارت کشور(اداره ی کل مربوطه) ثبت می شودکه بر طبق رویه ی گذشته نزد مرجع ثبت شرکت ها نیز ممکن است به ثبت برسند.همچنین ممکن است متولی  صدور مجوز در خصوص اتحادیه ای صنفی سه مرجع مختلف وزارت کشور(اداره کل احزاب و تشکل های صنفی) و یا وزارت صنعت معدن تجارت و وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی (اداره ی کار) باشد.
بر طبق مستندات قانونی در خصوص موًسسات خیریه ممکن است هر یک از سه مرجع نیروی انتظامی(اطلاعات ناجا)وزارت کشور(سازمان مردم نهاد)سازمان بهزیستی نسبت به صدور مجوز اقدام نمایند که ارائه ی هر یک از مجوزات از مراجع مذکور به تنهایی کفایت می نماید.
ب) موضوع فعالیت 1) ارائه ی خدمات انتظامی حفاظتی و مراقبتی از جمله حفاظت از اماکن و تاًسیسات خصوصی و دولتی از قبیل محلات،مجتمع های مسی،تجاری،صنعتی،شعب غیر مادر بانک های خصوصی و موًسسات مالی و اعتباری و صندوق قرض الحسنه ی اماکن تفریحی و فرهنگی و آموزشی و ورزشی ودرمانی،حفاظت از شعب غیر مادر بانک های دولتی،توزیع و نصب سامانه ی حفاظتی و مراقبتی الکترونیکی،حمل و نقل پول و اوراق بهادار(صرفا در قالب موًسسه)2)مراقبت از گردشگران،طراحی و مشاوره در زمینه ی طرح های حفاظتی،تولید و واردات وصادرات اقلام تجهیزات و سامانه های حفاظتی و مراقبتی و الکترونیکی(صرفاًدر قالب موًسسه)
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
حفاظتی و مراقبتی ،انتظامی
_ مرجع صدور مجوز:
نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران
موضوع فعالیت:به موجب قانونکلیه ی شرکت های وابسته به شهرداری ها برای ثبت تاًسیس و تغییرات می بایست از شورای اسلامی شهر مربوطه مجوز دریافت نمایند »
_ نام های در خواستی نیاز به مجوز:
شهرداری و شورای شهر
_ مرجع صدور مجوز:
نکته: چنانچه مجوز از شهرداری اعلام گردد باید مصوبه یا تاًیید شورای شهر نیز به پیوست توسط متقاضی ارائه گردد.

( موضوع فعالیت بورسی و نهادهای مالی جدید )
موضوع فعالیت نهادهای مالی از جمله کارگزاران، معامله گران ،بازارگردانان،مشاوران سرمایه گذاری موسسه رتبه بندی،صندوق سرمایه گذاری شرکت های سرمایه گذاری، شرکت پردازش اطلاعات مالی، شرکت های تاًمین سرمایه و صندوق بازنشستگی در قالب موضوع فعالیت هایی از قبیل سرمایه گذاری در سهام و سهم الشرکه،واحدهای سرمایه گذاری سایر اوراق بها دار،واسطه گری در خرید و فروش و مشاور و ارزشیابی و تصفیه و پایاپای معامله ی اوراق بهادار،تحلیل اطلاعات و دریافت دستور های خرید و فروش،فراهم آوردن تسهیلات لازم برای معاملات با تعهد پذیره نویسی و فروش سپرده گذاری و توفیق، تنظیم روابط بین اشخاصی که در بازار اوراق بهادار فعالیت دارند، صدور گواهینامه های حرفه ای مرتبط و خرید و فروش سهام و سهم الشرکه و اوراق بهادار،صندوق سرمایه گذاری با استفاده از طرح های پس انداز و سرمایه گذاری و مزایای تکمیلی برای بازنشستگان سرمایه گذاری در اوراق بهادار واسطه در معاملات بورسی و اوراق بهادار ،فعالیت های کارگزاری،مشاوره،سبد گردانی،پذیره نویسی،تعهد پذیره نویسی امور مربوط به ثبت نگهداری انتقال مالکیت اوراق بهادار و تسویه ی وجوه ارائه ی خدمات الکترونیکی معاملات اوراق بهادار، تعاونی سهام ،عام
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
نهادهای مالی، کارگزاران، معامله گران،بازارگردانان، مشاوران سرمایه گذاری، مادر(هلدینگ) سبد گردان موسسه ی رتبه بندی،صندوق بازنشستگی،مدیریت دارایی مرکزی
_ مرجع صدور مجوز:
سازمان بورس و اوراق بهادار(حسب مورد معاونت نظارت بر بورس و ناشران و معاونت و نهادهای مالی)
نکته: هر نوع درج عنوان سرمایه گذاری ترکیبی در نام و موضوع،  نیاز به اخذ مجوز از سازمان بورس اوراق بهادار ندارد و صرفاًعنوان سرمایه گذاری مطلق و یا سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار تکلیف به اخذ مجوز شده است.لذا سرمایه گذاری ساختمانی،سرمایه گذاری عمرانی و غیره نیاز به اخذ مجوز ندارد.
صرف عبارت خرید و فروش سهام،بدون استفاده از موضوعات اصلی بورسی و در موضوعات فعالیت نیاز به اخذ مجوز در بورس ندارد.
فعالیت های هرمی و شبکه ای و یا بازاریابی هرمی و شبکه ای به هر نحوی ممنوع می باشد.

( موضوعات فعالیت مربوط به حمل و نقل کالا و مسافر )
الف) موضوع فعالت: موضوعات فعالیت مربوط به حمل و نقل کالا و مسافر جاده ای
– ارائه ی خدمات حمل نقل جاده ای کالا و مسافر بین شهری یا خارج از کشور،جابجایی کالا از کشوری به کشور دیگر(ترانزیت کالا)
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
حمل ونقل برون شهری،حمل و نقل جاده ای، ترانزیت
_ مرجع صدور مجوز:
وزارت راه و شهرسازی (سازمان حمل و نقل و پایانه های کشور)
ب) موضوع فعالیت: حمل و نقل هوایی،خدمات دفاتر مسافرت هوایی از قبیل فروش بلیط، خدمات مسافرتی و رزرو و ذخیره ی مکان و هرگونه خدمات در خصوص خدمات ترابری هوایی و صدور بارنامه ی هوایی
_ نام های درخواستی نیاز به مجوز:
سازمان هواپیمایی کشوری
نکته: با توجه به رعایت ماده ی 62قانون برنامه ی پنجم و مستندات ابرازی از سوی سازمان بنادر و کشتیرانی موضوع فعالیت مربوط به کشتیرانی و حمل و نقل دریایی از مصادیق مربوط به وم اخذ مجوز قبل از ثبت نمی باشد و مربوط به نظارت پس از ثبت است از طرفی در مقررات مربوطه یکی از شرایط اخذ مجوز را تشکیل شخصیت حقوقی در قالب موًسسه یا شرکت عنوان نموده است یعنی قبل از صدور مجوز می بایستی شخصیت حقوقی تشکیل گردد.لذا با عنایت به مراتب فوق تا زمان ابلاغ کارگروه منتخب ماده ی 62 قانون مذکور و رعایت شرایط از موارد اخذ مجوز ثبت نمی باشد.
در خصوص حمل و نقل ریلی نیزطی مکاتبات متعدد از سوی راه آهن جمهوری اسلامی نظارت بر فعالیت موًسسات و شرکت های حمل و نقل ریلی قید شده لذا جهت تاًسیس و تغییرات نیازی به اخذ مجوز نمی باشد.
این موارد از جمله فعالیت هایی هستند که استفاده از آنها در موضوع فعالیت شرکت نیاز به اخذ مجوز دارد اما سایر موضوعات قبل از ثبت شرکت نیاز به ارائه مجوز نخواهند داشت. لازم به توضیح است،همان طور که در متن فوق ملاحظه می کنید،  استفاده نکردن از عین کلماتی که به اصطلاح مجوزی هستند یکی از راهکارهای ثبت شرکت بدون مجوز است ،به طور مثال برای ثبت شرکت با موضوع فعالیت آموزش با نام های درخواستی دانش بنیان، پژوهشکده ، پژوهشگاه، دانشگاه، تحقیقات علمی پژوهشی، موًسسه ی تحقیقاتی، آموزشگاه های عالی آزاد،اعزام دانشجو و دانشگاهی نیاز به ارائه مجوز از وزارت علوم تحقیقات می باشد اما استفاده از کلمه انتقال دانش فنی نیازی به ارائه مجوز نخواهد داشت.
 


یکی از رایج ترین انواع شرکت های تجاری در ایران، شرکت های سهامی هستند. شرکت های سهامی به دلیل کثرت سرمایه، تعدد شرکاء و تنوع و گستره فعالیت مهم ترین، بزرگ ترین و فعال ترین نوع شرکت در میان شرکت های موجود به حساب می آیند. شرکت های سهامی بر دو نوع هستند : شرکت سهامی عام و شرکت سهامی خاص
شرکتی که تمام سرمایه آن در موقع تأسیس منحصراً توسط موسسین تأمین گردیده است، شرکت سهامی خاص نامیده می شود. در این نوع شرکت، عبارت شرکت سهامی خاص” حتماً باید قبل یا بعد از نام شرکت بدون فاصله با آن، در کلیه اوراق، اطلاعیه ها و آگهی های شرکت، به طور روشن و خوانا نوشته شود. تعداد سهامداران شرکت سهامی خاص نباید کمتر از سه نفر باشد.
تمام سرمایه شرکت سهامی خاص را (برخلاف شرکت سهامی عام) باید خود مؤسسان تأمین کنند که ممکن است به صورت نقدی یا غیر نقدی باشد. پرداخت نقدی نباید کمتر از 35 درصد بهای کل سهام باشد، میزان سرمایه آن نباید از مبلغ یک میلیون ریال کمتر شود. لذا، در مدت فعالیت شرکت، میزان سرمایه آن نباید از مبلغ یک میلیون ریال کمتر شود والا هر ذی نفعی می تواند انحلال آن را ( با رعایت شرایط ماده 5 لایحه اصلاحی ) از دادگاه درخواست کند. شرکت سهامی خاص دارای اساسنامه و ارکان سه گانه، یعنی مجامع عمومی ( عادی و فوق العاده ) هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان، مرکب از اصلی و علی البدل و نیز مدیر عامل است. در مجامع عمومی هر سهم یک رای دارد. در بدو تاسیس، مجمع عمومی موسس و بعداَ مجمع عمومی عادی، مدیران را از بین سهامداران و بازرس یا بازرسان را از بین سهامداران یا از خارج انتخاب می کند. مدت مدیریت نباید از دو سال کند. مدت بازرسی نیز یک سال مالی است. مدیر عامل را هیئت مدیره تعیین می کند. منافع شرکت به نسبت سهام، بین سهامداران تقسیم می شود. یادآوری می کنیم که شرکت سهامی خاص نمی تواند اوراق قرضه منتشر کند. اصولاَ سهام آن قابل معامله در بازار بورس نیست.
شرکت های سهامی خاص به طور کلی محدودیتی برای فعالیت ندارند و قانونگذار شرکت سهامی را هر چند، فعالیت آن تجاری نباشد شرکت بازرگانی و تجاری محسوب می نماید. با ثبت شرکت سهامی خاص، می توان با جمع آوری سرمایه های کوچک  در محیطی دوستانه، به انجام فعالیت تجاری پرداخت.
این نوع از شرکت، جهت اخذ نمایندگی ها و یا شرکت در مناقصات و مزایده های دولتی و نمایشگاه ها و همچنین اخذ تسهیلات بانکی از اعتبار نسبتاَ خوبی برخوردار است. از آن جایی که صاحبان شرکت سهامی خاص می توانند تا 10 برابر سرمایه ثبت شده خود از سیستم بانکی وام بگیرند ، بنابراین در هنگام اخذ تسهیلات معمولاَ می بایست افزایش سرمایه داشته باشند.
بنا بر آنچه آمد، مشخصات و ویژگی های شرکت سهامی خاص را می توان به شرح ذیل برشمرد :
1. تعداد مدیران حداقل 3 نفر است.
2. تعداد سهامداران نباید از 3 نفر کمتر باشد.
3. سرمایه شرکت صرفاَ توسط موسسین تامین می شود.
4. حداقل سرمایه اولیه مبلغ یک میلیون ریال است.
5. در بدو تاسیس حداقل 35 درصد سرمایه به صورت نقدی باید به حساب شرکت تودیع شود.
6. صورت سرمایه غیرنقدی (در صورت وجود) باید به تفکیک تقویم و در اظهارنامه منعکس گردد.
7. چنانچه سهام ممتازی وجود داشته باشد باید موضوع آن در اظهارنامه قید شود.
8. سهام شرکت سهامی خاص قابل عرضه در بورس نیست.
9. در شرکت سهامی خاص اوراق قرضه قابل انتشار نیست.
10. انتقال سهام در شرکت سهامی خاص موکول به موافقت سایر شرکاست.

نکته
اظهارنامه که به امضاء کلیه سهامداران رسیده باشد به انضمام رسید واریز وجه و صورت اقلام غیرنقد و (با امضای سهامداران) به همراه صورت جلسه مجمع عمومی موسس مشعر بر رسیدگی به سهام و انتخاب مدیران و بازرس یا بازرسان و اعلام قبولی آنان و ذکر رومه کثیرالانتشاری که هرگونه آگهی راجع به شرکت تا تشکیل اولین مجمع عمومی عادی در آن منتشر خواهد شد، می بایست به مرجع ثبت تسلیم و رسید دریافت گردد.
به موجب ماده 7 قانون تجارت مندرجات اظهارنامه شرکت سهامی که باید دارای امضاء کلیه موسسین و قید تاریخ باشد به شرح ذیل است :
نام شرکت، مرکز اصلی شرکت، مدت شرکت، موضوع شرکت، هویت کامل و اقامتگاه موسسین، مبلغ سرمایه شرکت و تعیین مقدار نقد و غیرنقد آن به تفکیک، تعهدات سهام بانام و بی نام و مبلغ اسمی آن ها و در صورتیکه سهام ممتاز مورد نظر باشد تعیین تعداد و خصوصیات و امتیازات این گونه سهام، میزان تعهد هر یک از موسسین و مبلغی که پرداخت کرده اند با تعیین شماره حساب و نام بانکی که وجوه پرداختی در آن واریز شده است. در مورد آورده غیرنقد، تعیین اوصاف و مشخصات و ارزش آن به نحوی که بتوان از کم و کیف آورده غیرنقد اطلاع حاصل نمود.
سوالات خود را از ما بپرسید.


 
شرکت های تجاری یا شرکت بازرگانی، شرکتی است که بین دو یا چند نفر، به منظور تحصیل سود با نام مخصوص، تحت عنوان یکی از شرکت های مذکور در قانون تجارت با رعایت مقررات مربوط، تشکیل و به ثبت می رسد.
قانون تجارت ایران در ماده ی 20، انواع شرکت های تجاری را احصا کرده است که به توضیح آن ها خواهیم پرداخت. فقط شرکتی که به یکی از این انواع درآید، شرکت تجاری است و شرکت های دیگر مشمول این عنوان نمی شود. مگر آن که به فعالیت تجاری بپردازد . در این صورت شرکت تضامنی تلقی می گردد.
شرکت های تجاری به موجب ماده 20 قانون تجارت بر هفت قسم به شرح ذیل طبقه بندی شده اند.
1.شرکت های سهامی ( به موجب ماده 4 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 24/12/1347 شرکت سهامی به دو نوع شرکت سهامی عام و خاص تقسیم می شود.)
2.شرکت تضامنی
3.شرکت با مسئولیت محدود
4.شرکت مختلط غیر سهامی
5.شرکت مختلط سهامی
6.شرکت نسبی
7.شرکت تعاونی تولید و مصرف
1- شرکت سهامی عام
شرکت سهامی عام ، شرکتی است که دست کم از 5 نفر تشکیل می شود و در آن سرمایه به قطعات مساوی سهام تقسیم می شود و مسئولیت صاحبان سهام، محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها است. این شرکت، شرکت بازرگانی محسوب می شود ولو این که عملیات آن امور بازرگانی نباشد. ( ماده 2 لایحه اصلاح قانون تجارت ). در شرکت سهامی به صاحبان سرمایه ، ” صاحبان سهام ” یا ” سهامدار” گفته می شود؛ کسانی که سهام آنان به ویژه در شرکت های بزرگ، و شرکت هایی که در بورس اوراق بهادار حضور دارند، پیوسته دست به دست می شود . تنها در شرکت های سهامی عام است که موسسین آن ها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم، تامین می کنند.
2- شرکت سهامی خاص
شرکت سهامی خاص، شرکت بازرگانی است و سرمایه آن که قانوناَ در موقع تاسیس از یک میلیون ریال کمتر نخواهد بود، به سهام تقسیم شده و کلیه سهام آن به وسیله سهام داران تعهد و تامین می گردد و مسئولیت صاحبان سهام که تعداد آن ها نباید کمتر از سه نفر باشد، محدود به مبلغ اسمی سهام آن هاست. ( ماده 1 تا 3 ، بند دوم ماده 4 و نیز ماده 20 لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 1347 ).
3- شرکت تضامنی
به موجب ماده 116 قانون تجارت : ” شرکت تضامنی، شرکتی است که در تحت اسم مخصوص برای امور تجاری بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود. اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است.
هر قراری که بین شرکا برخلاف این ترتیب داده شده باشد، در مقابل اشخاص ثالث، کان لم یکن خواهد بود. به طور خلاصه در شرکت تضامنی سه اصل ذیل باید رعایت شود :
1. مسئولیت تضامنی شرکا
2. غیرقابل انتقال بودن سهم الشرکه
3. تصریح به شرکت تضامنی در نام شرکت
4- شرکت با مسئولیت محدود
شرکت با مسئولیت محدود، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل می شود، و هر یک از شرکا بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است. ( ماده 94 قانون تجارت ) . از این تعریف چنین برمی آید که شرکا در شرکت با مسئولیت محدود، تاجر نیستند و مسئولیت آن ها محدود به سرمایه ای است که در شرکت گذاشته اند و اشخاص برای فرار از مسئولیت و عدم اجرای تعهدات خود، شرکت با مسئولیت محدود تشکیل می دهند تا اگر زیانی حاصل شود متوجه طلبکاران گردد. آورده شرکا در شرکت با مسئولیت محدود، به سهام یا قطعات سهام تقسیم نشده و آزادانه قابل نقل و انتقال نیست. بلکه نقل و انتقال موکول به رضایت عده ای از شرکا است که لااقل سه چهارم سرمایه را داشته باشند و اکثریت عددی را نیز دارا باشند. نقل و انتقال حتماَ باید به موجب سند رسمی باشد، وگرنه اعتبار نخواهد داشت. در شرکت با مسئولیت محدود ، شخصیت شرکا تا اندازه ای اهمیت دارد. این اهمیت و ارتباط تنها بین شرکا مورد بحث و بررسی است، نه در مقابل اشخاص خارج یا ثالث. شرکت با مسئولیت محدود ، در حقیقت برزخ بین شرکت سهامی و شرکت تضامنی است.
5- شرکت مختلط غیر سهامی
به موجب ماده 141 قانون تجارت : ” شرکت مختلط غیرسهامی، شرکتی است که برای امور تجاری، تحت اسم مخصوصی بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود ، بدون انتشار سهام تشکیل می شود. شریک ضامن، مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت گذاشته و یا بایستی بگذارد. در اسم شرکت باید عبارت ( شرکت مختلط) و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود”.
این نوع شرکت اصولاَ توسط دو دسته اشخاص تشکیل می شود. دسته اول کسانی هستند که سرمایه داشته و قصد سرمایه گذاری تجاری دارند، اما به امور تجاری آگاه نیستند. دسته دوم کسانی هستند که سرمایه ندارند، ولی به امور تجاری آگاهی دارند، یا دارای طرح های صنعتی یا موافقت های اصولی برای تاسیس کارخانه هستند و نمی خواهند به عنوان کارمند یا کارمندان سرمایه داران کار کنند. بلکه می خواهند برای خودشان کار کنند. این دو دسته می توانند با هم به توافق برسند و شرکت مختلط غیرسهامی تشکیل بدهند. در این صورت شرکای دسته اول دارای مسئولیت محدود، و شرکای دسته دوم دارای مسئولیت نامحدود و تضامنی می شوند و اداره شرکت نیز به عهده آن ها خواهد بود.
6- شرکت مختلط سهامی
به موجب ماده 162 قانون تجارت : ” شرکت مختلط سهامی، شرکتی است که تحت اسم مخصوصی، بین یک عده شرکای سهامی و یک یا چند نفر شریک ضامن تشکیل می شود.
شرکای سهامی کسانی هستند که سرمایه آن ها به صورت سهام یا قطعات سهام متساوی القیمه درآمده و مسئولیت آن ها تا میزان همان سرمایه ای است که در شرکت دارند.
شریک ضامن کسی است که سرمایه او به صورت سهام درنیامده، و مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی، شرکت پیدا شود. در صورت تعدد شریک ضامن، مسئولیت آن ها در مقابل طلبکاران و روابط آن ها با یکدیگر، تابع مقررات شرکت تضامنی خواهد بود. حداقل عده شرکای سهامی به ملاک ماده 3 لایحه قانونی مصوب 24/ 12/ 1347 سه نفر خواهد بود.
بنابراین شرکت مزبور یک شرکت بازرگانی است و ترکیبی از شرکت تضامنی و شرکت سهامی، نسبت به شریک یا شرکای ضامن، مقررات شرکت تضامنی و نسبت به شرکای سهامی، مقررات شرکت سهامی جاری است. در مواردی که با یکدیگر اصطکاک دارند، مقررات مخصوصی وضع گردیده است.
در این نوع شرکت ، معمولاَ سرمایه به وسیله شرکای سهامی تامین می گردد و شرکای ضامن ممکن است فقط طرح فنی یا دانش تخصصی خود را به عنوان آورده غیرنقدی به شرکت عرضه نمایند، تا با سرمایه شرکای سهامی نسبت به پیاده کردن طرح و راه اندازی آن اقدام گردد.
در اسم شرکت مختلط سهامی، باید عبارت ” شرکت مختلط ” و لااقل اسم یکی از شرکا ضامن قید گردد.
7- شرکت نسبی
شرکت نسبی یکی دیگر از اقسام شرکت های اشخاص است. این شرکت مختص به قانون ایران است و در کشورهای اروپایی چنین شرکتی وجود ندارد و تنها شرکتی است که با اصول فقه اسلامی و اصول حقوق مدنی ایران مطابقت دارد.
ماده 3 قانون تجارت ایران شرکت نسبی را این گونه تعریف می نماید : ” شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجاری تحت اسم مخصوص، بین دو یا چند نفر تشکیل و مسئولیت هر یک از شرکا به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته اند ” .
شرکت نسبی در واقع قالب متفاوتی از سایر قالب ها است و اهداف خاصی را دنبال می کند. از یک طرف، مسئولیت شرکا به مانند شرکت تضامنی آن قدر زیاد نمی باشد، بلکه به نسبت سرمایه است. از طرف دیگر، یک اطمینان نسبی برای طرف های معامله ایجاد می کند. شرکت های نسبی نزدیکی بیشتری با شرکت های تضامنی دارند. از این رو، اگر شرکت سهامی و با مسئولیت محدود را داخل یک دسته قرار دهیم، این دو شرکت ( تضامنی و نسبی ) را نیز از جهت شدت مسئولیت می توان داخل یک دسته قرار داد. و از لحاظ سازمان داخلی، این شرکت شباهت بسیار نزدیکی با شرکت تضامنی دارد. فقط از حیث رابطه شرکت و شرکا با اشخاص ثالث فرق هایی بین این شرکت و شرکت تضامنی وجود دارد.
8- شرکت تعاونی
شرکت های تعاونی برای تامین منافع مادی و بهبود وضع اجتماعی اعضا و براساس توحید مساعی و همکاری آن ها تشکیل می شود، می توان در تعریف شرکت تعاونی چنین گفت : شرکت تعاونی شرکتی است که برای فعالیت در امور مربوط به تولید و توزیع، در جهت اهداف مصرح در قانون بخش تعاونی و به منظور بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضا، از طریق همکاری و تشریک مساعی آن ها با رعایت قانون مذکور تشکیل می شود.
ملاحظه می شود که شرکت تعاونی بر پایه اصول تعاون تشکیل می شود و هدف آن رفع نیازمندی های مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی شرکا است که از طریق خودیاری و کمک متقابل و همکاری شرکا، که در شرکت تعاونی اعضا نامیده می شوند، صورت می گیرد.


 
امروزه شرکت های تجاری بالاخص شرکت های سهامی از نظر حقوقی و اقتصادی یکی از شرکت های مهم تجاری محسوب شده و نقش مهمی در توسعه اقتصادی کشورها ایفا می نمایند. نظر به اینکه شرکت های سهامی تنها مورد توجه پس انداز کنندگان نبوده بلکه با توسعه اقتصادی و رفاه عمومی ارتباط تنگاتنگی دارند دولت ها در مورد این قبیل شرکت ها هرگز بی تفاوت نبوده و با وضع مقررات آمره از منافع جامعه حمایت می نمایند و به این شکل به دنبال راه حل هایی برای جلب اعتماد صاحبان سرمایه می باشند.

بازرسان که وظیفه کنترل و نظارت بر امور شرکت سهامی را بر عهده دارند می توانند موجبات اعتماد مردم نسبت به این شرکت را فراهم آورند.این بازرسان موضوعات متعددی را در شرکت ها بررسی می کنند. از قبیل رقابت غیرعادلانه ، ادغام شرکت ها، انحصارات شرکت ها و تعهدات شرکت ها .
ذیلاَ به بررسی نحوه انتخاب بازرسان شرکت سهامی در حقوق انگلیس می پردازیم. علاقه مندان می توانند جهت کسب اطلاعات بیشتر به سایر مقالات سایت ، مانند مقالات ذیل مراجعه نمایند :
- فرآیند ثبت شرکت در انگلستان
- نحوه ثبت شرکت در انگلستان
- نقش ثبت شرکت در حقوق تطبیقی

• نحوه بازرسی در حقوق انگلیس
در حقوق انگلیس دو نحوه متفاوت بازرسی پیش بینی شده است :
1- در مورد اول ، وزارت تجارت و صنعت بازرسان را تعیین می کند تا امور شرکت را بررسی نموده و گزارش نمایند. این بازرسی خیلی رسمی و به طور مستقیم است . لازم به ذکر است، تعیین این نوع بازرسان از سوی وزارت فوق ممکن است به درخواست خود شرکت باشد که حداقل 200 عضو یا اعضایی که دارای حداقل یک دهم سهام منتشره می باشند این درخواست را صورت می دهند ، در این صورت این سهامداران باید هزینه را پرداخت نمایند.
در بعضی مواقع بازرسی ممکن است از سوی دادگاه انجام گیرد. به هنگام بازرسی ها عمدتاَ با روش اول فوق ممکن است این نتیجه حاصل شود که تقلب یا رفتار نادرست دیگری صورت پذیرفته یا اینکه اعضای شرکت همه اطلاعات را که به طور معقول مورد انتظار بوده نداده اند. یا اینکه مالک واقعی سهام یا کنترل کنندگان واقعی شرکت را مشخص نکرده اند. البته این بازرسی در زمانی که منافع عمومی ایجاب کند ممکن است به چاپ برسد.
2- مورد و نوع دوم بازرسی که ممکن است از سوی وزارت فوق الذکر صورت پذیرد در سطح پایین تر و غیر رسمی است ، گزارش آن چاپ نمی شود. بلکه از شرکت خواسته می شود که اسناد خاص را جهت بازرسی ارائه دهد و اگر اسناد در دسترس نیستند از شرکت خواسته می شود که در کجا می توان این اسناد را یافت.
هر گاه شرکت خواسته فوق را اجابت نکند ممکن است مورد بازخواست و تنبیه قرار بگیرد. روش دوم هزینه های زیادی را در برندارد و در بسیاری از بازرسی ها از نوع دوم استفاده می شود.

• آثار و پیامدهای بازرسی در حقوق انگلیس
بازرسی ممکن است آثاری در پی داشته باشد. هر گاه اقدام مجرمانه ای آشکار شود یا فردی مظنون به عمل مجرمانه باشد یافته های بازرسان ممکن است تعقیب وزارت فوق را در پی داشته باشد. یا ممکن است موجبات انحلال شرکت و یا موجبات جبران خسارت را فراهم نماید البته اگر قرار است موجبات جبران خسارت فراهم شود به موجب قانون سال 2006، وزارت فوق به نام شرکت چنین دعوایی طرح می کند.

ثبت شرکت
در پرونده Norwest Holst Ltd V. Secretary of state for Trade (1978)، در این پرونده hord Dening عنوان نمود از سال 1948 مقررات با ارزشی درباره قانون شرکت ها وجود داشته، بسیاری از بازرسی ها از سوی بازرسان انجام شده ، در این پرونده وزیر تجارت و صنعت خارج از اختیارات عمل کرده است. او می بایست ابتدا به شرکت اخطار می کرد و به آن ها فرصت می داده و در عین حال وزیر می بایست دلایل کافی می داشت در حالی که اینگونه نبود. بنابراین رای دادگاه بر این قرار گرفت که وزیر اشتباه کرده که بازرسان را منصوب کرده چون هیچ توجهی نداشته و در نهایت استدلال شد که قانون در صورتی وجود بازرس را موجه می داند که بر طبق عدالت باشد.
باید توجه داشت که بازرسان که از سوی وزارت تجارت و صنعت تعیین می شوند باید بیطرفانه عمل کنند اما وظایف آن ها قضایی یا شبه قضایی نیست.
در پرونده دیگری که امر بازرسی انجام شد مربوط به پرونده Press Ltd 3 Re Pergamonبود. در این پرونده مدیران شرکت Maxweii و غیره بودند که این شرکت به موجب ماده 165 قانون 1985 تحت بازرسی قرار گرفت ولی مدیران عنوان کردند که بازرسی نباید انجام شود و خود را مم به پاسخگویی به سوالات ندانستند. بلکه عنوان کردند که بایستی یک اطمینان از قبل به آن ها داده شود. در عمل اقدامات طوری انجام شد که گویا یک تحقیق قضایی است. بازرسین که موارد امتناع را به دادگاه اعلام کردند ، دادگاه پژوهش رای داد که مدیران مستحق چنین اطمینانی نیستند.

• شرایط و نحوه انتخاب بازرسان در حقوق انگلیس
در حقوق انگلیس بازرسان نمایندگان شرکت محسوب می گردند و همانند دیگر نمایندگان ، مانند مدیران در حدود اختیاراتشان عمل می کنند. به موجب بخش چهارم 434 ( قانون سال 1985 ) بازرس صریحاَ به عنوان نماینده شرکت برای نظارت بر امور شرکت معرفی شده است.
در حقوق انگلیس بازرسان حافظ حقوق و منافع همه گروه های ذی نفع در شرکت و از جمله بستانکاران آن دانست. به موجب این رویکرد ، نه تنها شرکاء و بستانکاران ، بلکه طرف های رابطه قراردادی یک شرکت تجاری و حتی جامعه از مصادیق مفهوم ذی نفع به شمار می روند.
در حقوق انگلیس، در خصوص شرایط بازرس مقرر داشته که بازرس باید مستقل و بی طرف باشد.
به موجب بند یک ماده 25 قانون شرکت های سال 1989 یک شخص در صورتی می تواند به عنوان بازرس انتخاب شود که :
اولاَ : در موسسه نظارتی رسمی عضو باشد.
ثانیاَ : بر اساس استانداردهای آن موسسه صلاحیت لازم برای این حرفه را دارا باشد.
در عین حال وزیر تجارت نیز به شخصی که در خارج از بریتانیا پروانه بازرسی داشته باشد مجوز همان فعالیت در بریتانیا را بدهد.
در خصوص تعیین بازرسین از اینکه شرکت در بازار بورس (companies quoted) پذیرفته شده باشد یا در بازار بورس پذیرفته نشده باشد باید تفکیک قائل شد.
انتخاب بازرس در شرکت های پذیرفته شده در بازار بورس می تواند مطابق نظام پیشین انتخاب بازرسان حساب انجام گیرد. یعنی این اشخاص دارای پروانه حسابرسی از هیئت تجاری و یا وزیر تجارت هستند مجاز به انتخاب شدن به عنوان بازرس شرکت های پذیرفته نشده در بازار بورس هستند. در حالی که شرکت های پذرفته شده در بازار بورس بایستی مقررات نظام جدید را که مبتنی بر مقررات جامعه اروپایی است، در انتخاب بازرس حساب رعایت کنند.
از انتخابتان متشکریم.
جهت کسب اطلاعات بیشتر ، می توانید با ما تماس حاصل فرمایید.



تبدیل و انحلال و تصفیه سه مرحله پایانی شرکت سهامی هستند. با این تفاوت که تبدیل به حیات شرکت خاتمه نمی دهد ولی انحلال قطعاَ به فعالیت شرکت خاتمه می دهد. شرکت همانطوری که در یک لحظه به وجود نیامده است، در یک لحظه خاتمه نمی یابد بلکه در مدتی بعد از تغییر یا انحلال که ممکن است دو سال یا بیشتر به طول انجامد، باید مطالبات شرکت وصول و بدهی های آن پرداخت و حساب ها تصفیه شود و پس از به صفر رسانیدن سرمایه شرکت به حیات شخصیت حقوقی پایان بخشند.

در این مقاله به بررسی موارد انحلال شرکت سهامی می پردازیم. علاقه مندان جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانند مقالات ذیل را نیز مورد مطالعه قرار دهند :
- آثار انحلال شرکت چیست ؟
- مدارک و مراحل ثبت انحلال شرکت
- صورت جلسه انحلال شعبه شرکت سهامی خاص

موارد انحلال شرکت سهامی :
موارد انحلال شرکت سهامی گاه در قانون پیش بینی شده است در این صورت انحلال قانونی است و گاهی شرکت به دستور دادگاه منحل می شود در این صورت انحلال قضایی است.
• الف- انحلال قانونی
قواعد عمومی انحلال شرکت ها در مورد شرکت سهامی قابل اعمال است .
طبق بند 1 و 2 ماده 6 قانون اشخاص حقوقی و شرکت های تجاری شرکت سهامی در موارد ذیل منحل می شود :
1- وقتی که شرکت موضوعی را که برای آن تشکیل شده است انجام داده یا انجام آن غیرممکن شده باشد.
2- شرکت برای مدت معین تشکیل گردیده و آن مدت منقضی شده باشد، مگر اینکه مدت مذکور قبل از انقضاء تمدید شود.
3- مجمع عمومی فوق العاده به هر علتی به انحلال شرکت رای دهد .
4- ادغام یا تجزیه در صورتی که منجر به محو شخصیت حقوقی شرکت شود.
5- صدور حکم قطعی دادگاه مبنی بر انحلال در مواردی که در قانون مقرر شده است.
1- انجام موضوع معین
معمولاَ در اساسنامه شرکت های تجاری موضوع شرکت با اهمیت و دقت خاص معین می شود زیرا شرکت فقط در موضوعی می تواند فعالیت داشته باشد که در اساسنامه قید شده است و چون فعالیت خارج از موضوع شرکت ممنوع است، موسسین سعی می کنند وسیع ترین دامنه شمول را برای فعالیت شرکت انتخاب نمایند. به طوری که در رومه رسمی گاهی دو یا سه صفحه از رومه به تعیین موضوع یک شرکت اختصاص داده می شود.
در شرکت سهامی تعیین موضوع شرکت به نظر شرکاء است که حدود عملیات شرکت را معین می کنند. ولی از جهت حفظ حقوق دیگران و رعایت مشروعیت رقابت و ممنوعیت انتخاب یک موضوع برای چند شرکت همنام ، اداره ثبت شرکت ها بر انتخاب موضوع شرکت نظارت دارد. موضوع شرکت معمولاَ نوعی انتخاب می شود. به عنوان مثال شرکتی برای امور ساختمانی تشکیل و به ثبت می رسد. این انتخاب به شرکت اجازه می دهد که پس از انجام یک پروژه ساختمانی اقدام به ساخت پروژه دیگر نماید و یا هم زمان چندین پروژه ساختمانی را در دستور کار خود قرار دهد. در این صورت موضوع انتخاب شده موضوع دائمی انجام فعالیت شرکت است.
در مواردی دیگر شرکت برای انجام پروژه معین تشکیل می شود و پس از آن شرکت حق ادامه فعالیت در پروژه دیگری ندارد. شرکتی که برای ساخت پروژه ساختمانی معین مانند تونل مانش یا برج مخابراتی تهران تشکیل می شود، پس از ساخت موضوعی که به خاطر آن تاسیس و تشکیل شده است منحل می شود. زیرا در تعیین موضوع شرکت فعالیت دیگری گنجانیده نشده است و شرکت از ابتدا برای انجام موضوع خاص تشکیل شده است و غیر از آنچه در مجمع عمومی موسس سهامداران بر آن توافق نموده اند شرکت حق مبادرت به امر دیگری ندارد. در پایان شرکت بدون موضوع می ماند و به طور قهری منحل می شود.
موضوع معین شرکت با مشکل دیگری نیز مواجه است که عبارت است از عدم امکان تحقق موضوعی که شرکت برای انجام آن تاسیس شده است. در مواردی که موضوع شرکت نوع عام فعالیتی تعیین شده است با عدم امکان انجام یک پروژه شرکت می تواند پروژه دیگری را در دستور کار خود قرار دهد ، ولی در مواردی که موضوع معین و خاص است در صورت عدم امکان انجام موضوع شرکت منحل می شود. البته مجمع عمومی فوق العاده با تغییر اصلاح اساسنامه و تغییر موضوع می تواند از انحلال شرکت جلوگیری نمایند زیرا در این حالت مشکل اساسی فقدان اراده سهامداران برای ادامه فعالیت شرکت است. عملی شدن موضوع شرکت یا غیرممکن شدن آن مانند انقضاء مدت در لحظه و زمان معین به وجود نمی آید و ارائه دلیل بر تحقق آن در زمان معین مانند ارائه دلیل بر عدم تحقق آن در زمان معین مشکل و گاهی ممکن نیست . لذا منطقی است که تغییر موضوع برای جلوگیری از انحلال شرکت به مدت کوتاه و معقول پس از تحقق موضوع یا اثبات عدم امکان انجام موضوع انجام شود.
انجام موضوع شرکت و یا عدم امکان انجام موضوع شرکت در شرکت اشخاص نیز از موارد انحلال ذکر شده است. در بند الف ماده 6 قانون اشخاص حقوقی و شرکت های تجاری تجارت ناظر بر فقرات 1 و 2 و 3 ماده 93 قانون تجارت و ماده 199 قانون اصلاح قسمتی از قانون تجارت 1347 وقتی که شرکت برای انجام موضوعی تشکیل شده است و آن موضوع را انجام داده است یا انجام آن غیرممکن باشد، شرکت منحل می شود.
2- انقضاء مدت
طبق بند 2 ماده 5 منطبق بر قوانین قبلی و قاعده کلی در صورتی که شرکت سهامی برای مدت معین تشکیل گردیده و آن مدت منقضی شده باشد، منحل می شود. مگر اینکه مدت قبل از انقضاء تمدید شده باشد.
انقضاء مدت از موارد عام و مخصوص شرکت شخص یا سرمایه نیست زیرا علاوه بر بند 2 ماده 6 مرقوم و بند الف ماده 136 قانون تجارت نیز مقرر شده است که در صورت انقضاء مدت ، شرکت منحل می شود . در بند 3 ماده 54 قانون بخش تعاونی نیز انقضاء مدت از موارد انحلال شمرده شده است.
در شرکت نامه و اساسنامه شرکت ها، مدت شرکت باید قید شده باشد. در این صورت پس از انقضاء مدت شرکت خود به خود منحل می گردد و نیاز به عمل حقوقی دیگری ندارد. زیرا موضوع شرکت اگرچه معین و عام ، ولی برای مدت معین و محدود بوده است و خارج از مدت مقرر برخلاف اراده سهامداران نمی تواند فعالیت داشته باشد. در مواردی که شرکت برای مدت معین تشکیل می شود نیز با اصلاح اساسنامه و تمدید مدت به صورت محدود یا نامحدود امکان ادامه فعالیت شرکت وجود دارد. ولی در این صورت مدت شرکت قبل از انقضاء مدت تعیین شده باید تمدید شود.
در عمل انقضاء مدت شرکت و مشکل ناشی از محدودیت موضوع شرکت از طرف اداره ثبت شرکت ها به شرکت اطلاع داده می شود تا در صورت تمایل اقدام به رفع مشکل نمایند. ارسال نامه و وصول آن توسط مدیران شرکت و اقدام برای تغییر موضوع و تمدید مدت ، طوری است که معمولاَ مدتی پس از انقضاء مدت و یا موضوع اقدام به تمدید و یا تغییر موضوع می شود. به این علت یک مدت شش ماهه وقفه در اداره ثبت شرکت ها معمول شده است. به این معنی که تا شش ماه بعد از انقضاء مدت مندرج در اساسنامه و یا شرکت نامه امکان تمدید مدت وجود دارد.
در اساسنامه های چاپی سازمان ثبت اسناد و املاک مدت شرکت به کرات نامحدود انتخاب نشده است و با همین مدت نامحدود شرکت ثبت می شود. ولی مدت نامحدود یعنی چه ؟ آیا به معنی نداشتن مدت است یا انقضاء و پایان شرکت در هر وقتی که اتفاق افتد. در هر دو مورد مدت شرکت معین نیست و با وجود این ثبت می شود.
3- ورشکستگی
ورشکستگی نیز از موارد عمومی و قانونی انحلال همه شرکت ها است با ورشکستگی شرکت سهامی به یکی از دو نهایت خود می رسد به این توضیح که در تاسیس شرکت نفع و ضرر محتمل است و ضرر مکرر به ورشکستگی منجر می گردد.
4- تصمیم مجمع عمومی فوق العاده
در هر موقع که مجمع عمومی فوق العاده صاحبان سهام به هر علتی رای به انحلال شرکت سهامی دهد، شرکت منحل می شود. برای اعلام انحلال دلیل خاصی لازم نیست و به صرف اینکه مجمع عمومی فوق العاده به درستی دعوت و رای به انحلال دهد، شرکت منحل و وارد مرحله تصفیه می گردد.
• ب) انحلال قضایی
همان طور که گفتیم ، انحلال قضایی به مواردی گفته می شود که دادگاه حکم به انحلال شرکت می دهد. موارد انحلال قضایی شرکت سهامی در ماده 7 قانون شرکت های تجاری و اشخاص حقوقی فوق الذکر به شرح ذیل شمرده شده است :
1- راکد ماندن شرکت
در صورتی که تا یک سال پس از به ثبت رسیدن شرکت هیچ اقدامی جهت انجام موضوع شرکت صورت نگرفته باشد و نیز در صورتی که فعالیت های شرکت در مدت بیش از یک سال متوقف شده باشد، شرکت باید منحل شود و یا تحرک پیدا نماید.
پس از تشکیل مجمع عمومی موسس و تاسیس شرکت حداکثر یکسال بعد از ثبت کردن شرکت باید اقداماتی جهت انجام موضوع آن انجام شود. اگر شرکت در این مدت ثبت نشود و یا اینکه پس از ثبت عملاَ فعالیتی نداشته باشد به درخواست ذینفع به دستور دادگاه شرکت منحل می شود.
2- عدم تشکیل مجمع عمومی سالانه
در آموزش هیات مدیره شرکت سهامی که بسته به اوضاع و احوال در هر صورت مجمع عمومی سالانه برای رسیدگی به حساب های هر یک از سال های مالی باید تشکیل گردد. ولی اگر با همه تلاشی که انجام شده هیچ کدام از مراجع صلاحیت دار اقدام به دعوت مجمع عمومی عادی ننماید و مجمع عمومی تشکیل نشود و یا اینکه هیچ تلاشی برای تشکیل آن نشود، و مدت ده ماه از تاریخی که اساسنامه برای تشکیل مجمع معین کرده است، سپری شود در این صورت ادامه حیات شرکت با مشکل مواجه می گردد. لذا به درخواست ذینفع و دستور دادگاه شرکت منحل می گردد.
3- بلاتصدی ماندن پست مدیریت
همان طور که می دانیم، پست مدیریت شرکت نباید بلاتصدی مانده باشد. در صورتی که پست تمام یا بعضی از اعضای هیات مدیره و همچنین پست مدیر عامل شرکت طی مدتی زائد بر شش ماه بلامتصدی مانده باشد هر ذینفع می تواند به دادگاه جهت انحلال شرکت مراجعه نماید. یا اینکه بیش از شش ماه تعداد شرکاء و یا سهامداران شرکت از حداقل مقرر در قانون کمتر باشد.
4- سکوت در موارد انحلال قانونی
یکی دیگر از موارد انحلال قضایی موارد مندرج در مواد 93 و 94 ق. ا. ح. ش. ت است . طبق این مقررات در صورتی که در اثر زیان های وارده سرمایه شرکت از حد قانونی کمتر شود در صورتی که مجمع عمومی فوق العاده صاحبان سهام جهت اعلام انحلال شرکت تشکیل نشود و یا رای به انحلال شرکت ندهد، انحلال قانونی تبدیل به انحلال قضایی می شود و از دادگاه می شود تقاضای انحلال شرکت را نمود.
در موارد فوق الذکر مندرج در بندهای یک و دو و سه ماده 6 قانون جدید دادگاه بلافاصله بر حسب مورد به مراجعی که طبق اساسنامه صلاحیت اقدام دارند مهلت متناسبی که حداکثر از شش ماه نکند می دهد تا نسبت به رفع موجبات انحلال اقدام نمایند. با دادن مهلت دادگاه بی میلی خود را نسبت به اعلام انحلال نشان می دهد ولی در صورتی که ظرف مهلت مقرر موجبات انحلال رفع نشود دادگاه ناگزیر از صدور حکم به انحلال شرکت خواهد بود.


 
کشور دانمارک ، کشوری است در شمال اروپا که از جنوب با آلمان مرز خشکی دارد و با کشورهای سوئد و نروژ مرز دریایی، و توسط پلی به نام اورسوند به سوئد متصل شده است.
پایتخت دانمارک کپنهاگ است و این کشور، از اعضای موسس سازمان ملل و ناتو می باشد. کشور دانمارک دارای دولت رفاه است و از نظر کم بودن اختلاف درآمد مردم ، در رتبه اول جهان قرار دارد. دانمارک از نظر درآمد سرانه در رتبه هفتم جهان قرار دارد و در بررسی های سالانه ، مردم آن مکرراَ به عنوان راضی ترین مردم جهان اعلام می شوند و همچنین در سال 2016 شرکت یونیورسام با انتشار شاخص سالانه شادی، کشور دانمارک را در رتبه نخست شادترین و راضی ترین نیروی کار در دنیا قرار داد.

شرایط بسیار مناسب سرمایه گذاری در دانمارک ، این کشور را به یک کشور امن و درجه یک برای سرمایه گذاری و ثبت شرکت تبدیل نموده است. چنانچه می خواهید با شرایط کامل ثبت شرکت در دانمارک آشنا شوید ، می توانید این مقاله را مورد مطالعه قرار دهید. در این نوشتار، نحوه ثبت کردن شرکت در دانمارک ، مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. شایان ذکر است ، علاقه مندان ، جهت آشنایی با قوانین ثبت کردن شرکت در سایر کشورهای اروپایی ، می توانند به مقالات ذیل مراجعه نمایند :
- ثبت شرکت در هلند
- ثبت شرکت در یونان
- ثبت شرکت در آلمان
- ثبت شرکت در گرجستان

• مزایای ثبت شرکت در دانمارک چیست ؟
- مالکیت 100% ( بدون نیاز به شریک محلی )
- روند ثبت نمودن شرکت در دانمارک ، سریع ، غیررسمی و به صرفه است .
- ثبت آنلاین شرکت های جدید بدین معنی است که شما در عرض چند ساعت آماده شروع کسب و کار خود هستید.
- هیچ گونه شرایطی برای اخذ اقامت دائمی مدیریت شرکت ، از جمله مدیر عامل ، هیئت مدیره یا هیئت نظارت وجود ندارد.
- هیچ گونه سند محضری نیاز نیست.
- نرخ مالیات شرکت نسبتاَ پایین ( 25% ) است . علاوه بر این ، سرمایه گذاران خارجی می توانند از نرخ مالیات ویژه برخوردار شوند.
- نرخ مالیات برای ثبت کردن شرکت در دانمارک در مقایسه با دیگر کشورهای شمال اروپا پایین تر است.
- شرایط زبانی بسیار انعطاف پذیر است و برخی اسناد و مدارک را می توان به زبان انگلیسی ثبت نمود.
- از طریق انجام این کار در این کشور، می توان برای اقامت دائم در دانمارک اقدام نمود.
- پس از کسب اقامت دائم در کشور دانمارک می توانید تقاضای پاسپورت 5 ساله بدهید.
- امکان اخذ آسان ویزا برای تمامی نقاط دنیا
- افتتاح حساب شرکتی و شخصی در بانک های این کشور
- دسترسی به تمام نواحی اروپای شینگن برای مسافرت ، تجارت و اقامت طولانی مدت
- استفاده از مارک تجاری ( برند ) اروپایی
- قوانین تجاری و گمرکی آزاد در داخل اتحادیه اروپا
- امکان تقسیم و توزیع سود سهام به طور موقت وجود دارد.

• مرسوم ترین انواع شرکت در دانمارک
1- شرکت محدود عمومی
2- شرکت محدود خصوصی
3- شرکت محدود عمومی اروپایی
4- گروه بندی اقتصاد اروپایی
5- سرمایه گذاری مشترک
6- کسب و کار انفرادی
متداول ترین انواع شرکت در دانمارک دو نوع اول می باشد.
مشخصات شرکت محدود عمومی : در این شرکت نیاز به سرپرست وجود دارد که حداقل یکی از آن ها باید مقیم اتحادیه اروپا باشد. مدیر استخدامی شرکت باید شهروند اتحادیه اروپا باشد. مقدار سرمایه لازم برای شرکت محدود عمومی 67 هزار یورو می باشد. حساب های شرکت به صورت سالانه بررسی می شود.
مشخصات شرکت محدود خصوصی : در این شرکت ومی وجود ندارد که سرپرستان و مدیر مقیم دانمارک باشند. حساب های شرکت باید به صورت سالانه توسط یک حسابرس بررسی گردد. مقدار سرمایه لازم برای تاسیس شرکت محدود خصوصی 10 هزار یورو می باشد.
لازم به ذکر است، در کشور دانمارک دو روش ثبت وجود دارد. ثبت نام آنلاین و ثبت نام کاغذی و پیچیده .
در روش ثبت نام آنلاین ، فرد متقاضی می تواند در مدت چند ساعت و توسط سیستم ثبت نام الکترونیکی به وسیله سازمان کسب و کار دانمارک به ثبت برسد . در این روش، نیاز به حضور اولیه فرد در کشور دانمارک نمی باشد و کلیه مراحل ثبت توسط سازمان کسب و کار دانمارک طی می شود و نهایتاَ لازم است متقاضی یک امضای دیجیتال ارائه دهد.
در روش ثبت نام کاغذی ، کارهای مربوطه از طریق موسسات ثبت و آژانس های تجاری در کشور انجام می شود. این روش ثبت زمان گیر و پیچیده است و ممکن است 2 تا 3 هفته به طول انجامد. لازم به ذکر است، ثبت نام سنتی و کاغذی در دانمارک ، مختص شرکت های بامسئولیت محدود می باشد .

• مدارک مورد نیاز جهت ثبت شرکت در دانمارک چیست ؟
- ارائه نام شرکت توسط فرد متقاضی که اقدام به ثبت نمودن شرکت در دانمارک نموده است.
- پر نمودن فرم ثبت شرکت در کشور دانمارک
- تهیه اساسنامه شرکت
- کپی پاسپورت سهامداران شرکت با اسکن از کپی پاسپورت مدیرعامل شرکت متقاضی
- ایجاد حساب بانکی برای شرکت ثبت شده در کشور دانمارک
- ارائه طرح توجیهی برای فعالیت اقتصادی در کشور دانمارک
- ارائه سند مالکیت مبنی بر عملکرد مالی
- ارائه کپی از آخرین مدرک تحصیلی
- داشتن وکالتنامه چنانچه امور توسط وکیل انجام می شود.

• برای شروع به ثبت شرکت در دانمارک چه باید کرد ؟
برای ثبت کردن شرکت در دانمارک باید مراحل مختلف و گوناگونی طی شود که این مراحل به قرار ذیل است :
- تشکیل پرونده توسط وکلایی که در کشور دانمارک هستند.
- هماهنگی میان وزارت بازرگانی و وزارت امور خارجه جهت تشکیل پرونده
- کسب موافقت نامه از دولت دانمارک و اخذ اجازه برای فعالیت تجاری
- تعیین وقت مصاحبه در سفارت و اخذ ویزای D برای فرد متقاضی و خانواده ایشان حضور در دانمارک جهت اخذ اقامت یکساله و انجام مراحل ثبت
- مجوز کار به مدت یک سال در کشور دانمارک
- ارائه گزارش یک ساله فعالیت های تجاری شرکت مذکور
- تمدید اقامت در صورت موافقت دولت دانمارک
- اقامت سه ساله در کشور دانمارک
- در صورت ارائه فعالیت تجاری ثبت درخواست اقامت ثابت
- اخذ اقامت دائم و ویزای دانمارک در کشور دانمارک همراه با خانواده
از انتخابتان متشکریم.


 
امروزه بنا به دلایل متعدد، تمایل اشخاص حقیقی به انجام فعالیت های اقتصادی در قالب شرکت های تجاری افزایش یافته و بلکه در مورد فعالیت های بزرگ به یک ضرورت تبدیل شده است. از این رو مطالعه راجع به انواع شرکت های تجاری و قوانین ثبت آن از اهمیت بسزایی برخوردار است.

نظر به اهمیت موضوع، در این مقاله تلاش نموده ایم تا اطلاعات کاملی را دراین رابطه در اختیار علاقمندان قرار دهیم. پیش از هر چیز لازم به یادآوری است در صورت نیاز به هرگونه مشاوره در رابطه با ثبت شرکت می توانید با متخصصان فوق حرفه ای ثبت  تماس حاصل فرمایید. متخصصان ثبت شرکت  ، با سال ها تجربه و همچنین با تسلط کاملی که به قوانین و اصول حقوقی دارند، به شما کمک خواهند کرد تا تصمیمات صحیح تری اتخاذ نمایید.

چه کسانی می توانند در ایران شرکت ثبت نمایند ؟
کلیه ی اشخاص حقیقی و حقوقی اعم از ایرانی و خارجی می توانند در ایران شرکت ثبت نمایند.
نکته :
– دارا بودن سوء پیشینه اشخاص مانعی جهت ثبت شرکت نیست فقط نمی توانند جزء هیئت مدیره، مدیر عامل و یا بازرسین شرکت باشند.
– حداقل سن برای ثبت شرکت سال است.

حداقل اعضا برای ثبت شرکت
حداقل اعضا برای ثبت شرکت دو نفر می باشد. چنانچه فرد مایل است تمام اختیارات را خود در دست بگیرد می تواند 99 درصد سهام را به خود اختصاص داده و 1 درصد باقی مانده را به دیگری و تمامی سمت ها اعم از مدیر عامل ، رئیس هیات مدیره و حق امضا را به خود اختصاص دهد و شخص دوم را به عنوان عضو ساده هیئت مدیره انتخاب کند.

شرایط عمومی و اختصاصی ثبت شرکت
شرایط عمومی ثبت شرکت : قصد و رضا ، اهلیت ، معین بودن موضوع ، قانونی بودن جهت و هدف. همچنین شرایط اختصاصی تشکیل شرکت عبارت است از : وجود شرکا ، همکاری شرکا ، سرمایه گذاری ، تقسیم سود و زیان ، مبادرت به عملیات بازرگانی .

انواع شرکت های قابل ثبت
به موجب ماده 20 قانون تجارت ، شرکت های تجاری بر هفت قسم است :
شرکت سهامی، شرکت بامسئولیت محدود، شرکت تضامنی، شرکت مختلط غیرسهامی، شرکت مختلط سهامی، شرکت نسبی و شرکت تعاونی.
1) شرکت سهامی
شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها است.
شرکت سهامی به دو نوع تقسیم می شود:
نوع اول: شرکت هایی که موسسین آن ها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند این گونه شرکت ها، شرکت سهامی عام نامیده می شوند.
نوع دوم: شرکت هایی که تمام سرمایه آن ها در موقع تاسیس منحصراَ توسط موسسین تامین گردیده است.این گونه شرکت ها، شرکت سهامی خاص نامیده می شوند.
2) شرکت بامسئولیت محدود
شرکت بامسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل می شود و هر یک از شرکا بدون آنکه سرمایه به سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول دیون و تعهدات شرکت خواهد بود. در نام شرکت باید عبارت " بامسئولیت محدود " ذکر شود وگرنه در برابر اشخاص ثالث تضامنی محسوب خواهد شد.
3) شرکت تضامنی
به موجب قانون تجارت ، شرکت تضامنی شرکتی است که درتحت اسم مخصوص برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود،مقصود ازمسئولیت تضامنی شرکاء این است که اگر دارایی شرکت برای پرداخت تمام بدهی های شرکت کافی نباشد هریک از شرکاء مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است. هرقراری که بین شرکاء برخلاف این ترتیب داده شده باشد درمقابل اشخاص کان لم یکن خواهد بود. »
4) شرکت مختلط غیرسهامی
شرکت مختلط غیرسهامی شرکتی است که برای امور تجاری در تحت اسم مخصوصی بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود بدون انتشار سهام تشکیل می شود. شریک ضامن مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت گذارده و یا بایستی بگذارد. در اسم شرکت باید عبارت ( شرکت مختلط ) و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود.
5) شرکت مختلط سهامی
بنا به تعریف ماده 162 قانون تجارت شرکت مختلط سهامی شرکتی است که در تحت اسم مخصوصی بین یک عده شرکای سهامی و یک یا چند نفر شریک ضامن تشکیل می شود.
شرکای سهامی ( عادی ) ، کسانی هستند که سرمایه آن ها به صورت سهام دارای ارزش واحد ( متساوی القیمه ) درآمده و مسئولیت آن ها محدود به میزان سرمایه ای است که در شرکت دارند.
شریک ضامن کسی است که سرمایه او به صورت سهام درنیامده و مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. در صورت تعدد شریک ضامن ، مسئولیت آن ها در مقابل طلبکاران و روابط آن ها با یکدیگر تابع مقررات شریک تضامنی است.
6) شرکت نسبی
شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجاری تحت عنوان و اسم مخصوصی بین دو یا چند نفر تشکیل می شود و مسئولیت هر یک از شرکاء به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته اند . در شرکت نسبی بعد از اسم شرکت عبارت ( شرکت نسبی ) و حداقل اسم یکی از شرکاء شرکت باید ذکر شود و در صورتی که اسم شرکت شامل نام همه شرکاء نباشد بعد از اسم شریک یا شرکایی که قید شده عبارتی از قبیل ( شرکاء و برادران ) ضروری می باشد.
7) شرکت تعاونی
طبق تعریف ماده اول قانون شرکت های تعاونی مصوب 11/ 5/ 34 شرکت تعاونی شرکتی است که برای مدت نامحدود به منظور رفع احتیاجات مشترک شرکا و بهبود وضع مادی و اجتماعی آنان تشکیل می شود.بنابراین، هدف اصلی این شرکت ها کمک به بهبود وضع اقتصادی و رفاه شرکاء و تامین حوائج و نیازمندی های مخصوص آن ها است و معمولاَ در مواقعی بیشتر تشکیل می شود که وضع اقتصادی آشفته و نامساعد باشد و بعلت تورم و گرانی قدرت خرید مردم کم است و لذا برای ارائه خدمات و تولید و امکانات رفاهی،اقشار کم درآمد را تحت پوشش خود قرار می دهد.

مشخصات عمومی انواع شرکت های تجاری
نوع شرکت                        حداقل شرکا            حداقل هیات میره یا مدیران
شرکت سهامی عام                  5 نفر                               5 نفر
شرکت سهامی خاص               3 نفر                              3 نفر
شرکت با مسئولیت محدود         2 نفر                       یک نفر یا بیشتر  
شرکت تضامنی                     2 نفر                       یک نفر یا بیشتر
شرکت نسبی                        2 نفر                       یک نفر یا بیشتر
شرکت مختلط سهامی              2 نفر                       یک نفر یا بیشتر
شرکت مختلط غیر سهامی        2 نفر                       یک نفر یا بیشتر
شرکت تعاونی                     7 نفر                        یک نفر یا بیشتر  

مسئولیت شرکا در انواع شرکت های تجاری :
– شرکت سهامی عام :  به میزان مبلغ اسمی سهام هر شریک »
– شرکت سهامی خاص : به میزان مبلغ اسمی سهام هر شریک »
– شرکت با مسئولیت محدود : به میزان سهم الشرکه هر شریک »
– شرکت تضامنی : نامحدود است و هر شریک مسوولیت کامل دارد »
– شرکت نسبی  : به نسبت سهم الشرکه هر شریک »
– شرکت مختلط سهامی  : شرکای ضامن: نامحدود.شرکای سهامی: به میزان مبلغ اسمی هر شریک»
– شرکت مختلط غیر سهامی : شرکای ضامن: نامحدود.شرکای غیر سهامی: به میزان سهم الشرکه»
– شرکت تعاونی : در صورت سهامی بودن به میزان مبلغ اسمی هر سهامدار.در غیر سهامی:با توجه به تراضی شرکا در اساسنامه »

مدارک مورد نیاز جهت ثبت انواع شرکت های تجاری
1) مدارک مورد نیاز جهت ثبت شرکت سهامی خاص :
–  اظهارنامه شرکت سهامی خاص که توسط اداره ثبت شرکت ها به صورت فرم چاپ شده است. 2 نسخه
– اساسنامه شرکت سهامی خاص که توسط مؤسسین تهیه می شود. 2 جلد
– صورت جلسه مجمع عمومی مؤسسین. 2 برگ
– صورت جلسه هیأت مدیره با امضای مدیران منتخب. 2 نسخه
– فتوکپی شناسنامه کلیه سهامداران و بازریس یا بازرسان.
– ارائه گواهی پرداخت حداقل 35% سرمایه شرکت از بانکی که حساب شرکت در شرف تأسیس درآنجا افتتاح شده است.
– ارائه مجوز در صورت نیاز( بنا به اعلام اداره ثبت شرکت ها)
– ارائه تقویم نامه کارشناس رسمی دادگستری در صورتی که آورنده سرمایه شرکت اموال غیر نقدی ( منقول یا غیر منقول ) را معرفی کرده باشد.
– ارائه اصل سند مالکیت در صورتی که اموال غیر منقول جهت سرمایه شرکت معرفی شده باشد.
– انتقال مال غیرمنقول به نام شرکت.
2) مدارک ثبت شرکت سهامی عام :
مرحله اول: (مرحله تشکیل و تحصیل اجازه پذیره نویسی )
– دو نسخه طرح اعلامیه پذیره نویسی که بایستی به امضاء کلیه موسسین رسیده باشد.
– دو نسخه طرح اساسنامه تکمیل شده
– دو نسخه اظهارنامه ی تکمیل شده
– تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت موسسین
– اصل گواهی بانکی مبنی بر پرداخت سرمایه (حداقل 35% از 20 % سرمایه تعهد شده)
– اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
– اصل مجوز اولیه از سازمان بورس و اوراق بهادار
-تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت نام پیشنهادی های و همچنین فیش واریزی مربوطه
مرحله دوم: ( مرحله ایجاد و ثبت شرکت های عام سهامی)
– دو نسخه اساسنامه که به تصویب مجمع عمومی موسس رسیده باشد.
– دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین متضمن تصویب اساسنامه تعیین،اعضاء هیئت مدیره،انتخاب بازرسان و رومه های کثیرالانتشار
– دو نسخه صورتجلسه هیات مدیره
– اصل گواهی بانکی مبنی بر پرداخت حداقل 35% سرمایه شرکت(در صورتیکه قسمتی از سرمایه موسسین بصورت غیر نقدی باشد)
– اصل مجوز سازمان بورس و اوراق بهادار(مجوز ثانویه)
3) مدارک ثبت شرکت بامسئولیت محدود  :
– دو برگ شرکت نامه و تکمیل آن و امضا ذیل شرکت نامه توسط کلیه سهامداران
– دو برگ تقاضانامه ثبت شرکت با مسئولیت محدود و تکمیل آن و امضا ذیل تقاضانامه توسط کلیه سهامداران
– دو جلد اساسنامه ی تکمیل شده و امضا ذیل تمام صفحات آن توسط کلیه سهامداران
– دو نسخه صورتجلسه ی مجمع عمومی موسس که به امضا سهامداران و بازرسین رسیده باشد.
– دو نسخه صورتجلسه ی هیات مدیره که به امضا سهامداران و بازرسین رسیده باشد.
– تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه ی شرکا،مدیران و هیات نظار(در مواردی که تعداد شرکا بیش از دوازده  نفر باشد)
– اصل گواهی عدم سوپیشینه جهت اعضا ی هیات مدیره،مدیر عامل
– تاییدیه هیئت مدیره اشخاص حقوقی سهامدار،مبنی بر غیر دولتی بودن آن
– معرفی نامه نمایندگان، در صورتیکه سهامداران و اعضا هیئت مدیره از بین اشخاص حقوقی باشند و ارائه تصویر رومه رسمی آگهی تاسیس یا آخرین تغییرات آن
– اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
– اصل وکالتنامه ی وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.
4) مدارک ثبت شرکت تضامنی
–  دو نسخه شرکتنامه تکمیل شده
–  دو نسخه تقاضانامه تکمیل شده
–  دو نسخه اساسنامه تکمیل شده
–  تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت نام های پیشنهادی و همچنین فیش واریزی
–  اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
–  تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه شرکاء ، مدیران و هیات نظار ( در مواردی که تعداد شرکاء بیش از 12 نفر باشند).
–  اصل گواهی عدم سوء پیشینه جهت اعضاء هیات مدیره ، مدیر عامل
–   دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین
–  دو نسخه صورتجلسه هیات مدیره
–  اصل وکالتنامه وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.
5) مدارک ثبت شرکت مختلط غیرسهامی
– دو نسخه اظهارنامه به امضای شرکا
– دو نسخه شرکتنامه به امضای کلیه شرکا
– دو نسخه اساسنامه به امضای شرکا
– دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین به امضای کلیه شرکا ( با معرفی شریک یا شرکای ضامن که سمت مدیریت دارند )
– فتوکپی شناسنامه شرکا و پایان خدمت در صورت مشمولی
– اخذ مجوز از شورای مرکزی اصناف یا موافقت اصولی از وزارتخانه مربوطه در صورت نیاز
6) مدارک ثبت شرکت مختلط سهامی
– یک نسخه مصدق از شرکت نامه
– یک نسخه مصدق از اساسنامه
– اسامی مدیر یا مدیران شرکت
– نوشته ای با امضای مدیر شرکت ،حاکی از تعهد پرداخت تمام سرمایه و پرداخت واقعی لااقل ثلث از آن سرمایه
– سوابق مصدق از تصمیمات مجمع عمومی در موارد مذکور در مواد 40،41،44
– نوشته ای با امضای مدیر شرکت،حاکی از پرداخت تمام سرمایه ی نقدی شرکای ضامن و تسلیم تمام سرمایه ی غیر نقدی با تعیین قیمت حصه های غیر نقدی .
7) مدارک ثبت شرکت نسبی
– دو نسخه شرکتنامه تکمیل شده
– دو نسخه تقاضانامه تکمیل شده
– دو نسخه اساسنامه تکمیل شده
– تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت نام های پیشنهادی و همچنین فیش واریزی
– اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
– کپی برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه شرکاء ، مدیران و هیات نظار ( در مواردی که تعداد شرکاء بیش از 12 نفر باشند).
– اصل گواهی عدم سوء پیشینه جهت اعضاء هیات مدیره ، مدیر عامل
– دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین
– دو نسخه صورتجلسه هیات مدیره
– اصل وکالتنامه وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.
8) مدارک لازم جهت ثبت تعاونی
مدارک و اوراقی که اولین هیئت مدیره برای اخذ مجوز ثبت باید همراه درخواست خود به وزارت تعاون ( اداره کل یا اداره تعاون ) تسلیم کند ، عبارت اند از :
– اساسنامه مصوب شرکت یا اتحادیه ؛
– دعوتنامه تشکیل اولین مجمع عمومی عادی ؛
– صورت جلسه اولین مجمع عمومی عادی ، دایر بر تصویب اساسنامه و انتخاب اولین هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان ؛
– رسید پرداخت مقدار وجوه لازم التادیه سرمایه تعاونی ، طبق اساسنامه ؛
– مدارک مربوط به تقویم و تسلیم آن مقدار از سرمایه که به صورت جنسی بوده است ( اگر وجود داشته باشد ) ؛
– فهرست اسامی و مشخصات داوطلبان تشکیل تعاونی ؛
– فهرست اسامی حاضران در اولین مجمع عمومی عادی که حاوی امضای آن ها باشد ؛
– فهرست اسامی و مشخصات و نشانی اعضای اولین هیئت مدیره و بازرس یا بازرسان اعم از اصلی و علی البدل و مدیر عامل که حاوی امضای آن ها باشد ؛
– قبولی کتبی اعضای اولین هیئت مدیره دایر بر انتخاب رئیس و نایب رئیس و منشی هیئت مدیره ، انتخاب صاحبان امضاهای مجاز و اسامی و مشخصات آن ها و انتخاب مدیر عامل .

شرایط انتخاب نام شرکت
به موجب دستورالعملی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صادر نموده است، نام شرکت باید فارسی و ایرانی باشد. بنابراین اداره کل ثبت شرکت ها از صدور نام های خارجی خودداری می نماید.
در نام شرکت، نام هیچیک از شرکاء نوشته نمی شود. در شرکت های سهامی عام ، کلمه " عام " و در شرکت های سهامی خاص، کلمه " خاص" بلافاصله بعد از اسم یا قبل از اسم شرکت اضافه می شود، به این منظور که نوع شرکت سهامی جهت مراجعه کنندگان مشخص باشد.
همچنین، در اسم شرکت باید عبارت مسئولیت محدود قید شود و اسم شرکت با اسم هیچیک از شرکاء همراه نباشد تا با شرکت تضامنی اشتباه نشود و برای شریک مسئولیت تضامنی نیز ایجاد نگردد.
جهت آشنایی بیشتر شما عزیزان ، در ذیل به مهم ترین نکات انتخاب نام شرکت می پردازیم.
–  دارای معنا و مطابق با فرهنگ اسلامی باشد.
–  اسم شرکت باید سه سیلاب باشد.
–  نام شرکت نباید قبلاَ به ثبت رسیده باشد.
–  در انتخاب نام شرکت حتما باید از اسم خاص استفاده شود .
–  لاتین نباشد.
–  از انتخاب اسامی مشهوره خود داری کنید.
–  اگر نام شما نیاز به مجوز از سازمان هایی دارد حتما قبل از تعیین نام باید مجوز های لازم را اخذ نمایید.
نام پیشنهادی اشخاص حقوقی ( نام شرکت ) در موارد زیر قابل تایید نمی باشد:
– نام هایی که اختصاص به تشکیلات دولتی و کشوری دارند.
– نام هایی که در آن از اسامی،عناوین و اصطلاحات بیگانه استفاده شده باشد.
– نام هایی که مخالف موازین شرعی، نظم عمومی و یا شامل واژه های بی معنا یا الفاظ قبیحه و مستهجن و خلاف اخلاق حسنه باشند.
– نام یا نام اختصاری یا حروفی که رسماَ متعلق به دولت باشد از قبیل ایران، کشور، ناجا، مگر با ارائه مجوز از مقام صلاحیت دار دولتی.
– هنگامی که در یک نام پیشنهادی، ترکیبی از دو واژه فارسی، تداعی کننده یک واژه بیگانه باشد، امکان ثبت آن وجود ندارد.
* تبصره: واژه های بیگانه یا غیر متعارف یا مخفف تنها در صورتی قابل استفاده در نام شخص حقوقی (نام شرکت) است که مورد تایید فرهنگستان زبان و ادب فارسی باشند.
 


 
به موجب ماده ۲۰۰ قانون تجارت تصمیمات شرکت های تجارتی در موارد ذیل باید آگهی گردد:
۱ـ تغییر مواد اساسنامه شرکت که شایع‌ترین موارد آن افزایش و کاهش سرمایه می‌باشد.

۲ـ تمدید مدت شرکت، زائد بر مدت مقرر.
۳ـ تصمیم راجع به انحلال شرکت (حتی در مواردی که انحلال به واسطه انقضای مدت شرکت صورت می گیرد.) و تصمیم راجع به تعیین اسامی مدیر یا مدیران تصفیه و نشانی آنها.(ماده ۲۰۹ لایحه)
۴ـ تعیین کیفیت تفریغ حساب و تغییر آن.
۵ـ تبدیل شرکاء (مثل جانشینی وارث شریک ضامن متوفی) و یا مورد نقل و انتقال سهام و سهم‌الشرکه.
۶ـ خروج بعضی از شرکاء از شرکت.
۷ـ تغییر اسم شرکت.
۸ـ موقعی که تبدیل سهام بی اسم شرکت به سهام با اسم انجام می‌پذیرد. و صاحبان سهام در ظرف مهلتی که از تاریخ انتشار اعلانی که دوبار، به فاصله ده روز در رومه رسمی و رومه کثیرالانتشار مرکز اصلی شرکت انتشار می‌یابد و این مهلت کمتر از ۶ ماه نخواهد بود سهام خود را به سهام جدید تبدیل نمایند.(ماده ۷۶ق.ت) و سهام جدیدی را که در ازای سهام بی نام تبدیل نشده در شرکت موجود میباشد، شرکت از طریق مزایده به اشخاص دیگر بفروشد.(ماده ۷۸ق.ت) قیمت سهامی که بدین طریق فروخته میشود، در مرکز اصلی شرکت یا در بانک ملی ایران ودیعه گذاشته می‌شود، آگهی خواهد شد.
۹ـ تغییر مدیر یا مدیران شرکت.
۱۰ـ تغییر بازرس یا بازرسان شرکت.
۱۱ـ تغییر مرکز اصلی شرکت.
۱۲ـ ثبت تاسیس شرکت.(ماده ۲۳ لایحه قانونی)
۱۳ـ موقعی که به واسطه ضررهای وارده نصف سرمایه شرکت از میان برود، و مدیران شرکت مکلفنا تمام صاحبان سهام را برای انعقاد مجمع عمومی دعوت نمایند. تا موضوع انحلال یا بقاء شرکت مورد شور و رای قرار گیرد. تصمیم این مجمع در هر حال منتشر خواهد شد.
۱۴ـ انتشار اعلامیه پذیره نویسی در رومه رسمی و رومه کثیرالانتشاری که آگهی‌های شرکت در آن منتشر می‌شود.
۱۵ـ تبدیل سهام شرکت که متعاقب اطلاع دادن کتبی مراتب به مرجع ثبت شرکت ها، آگهی می‌شود.
۱۶ـ اعلام کتبی راجع به فروش اوراق قرضه و شرایط صدور آن و انتشار آن همراه با طرح اطلاعیه انتشار اوراق قرضه به مرجع ثبت شرکتها، برای ثبت و انتشار در رومه رسمی.(مواد ۵۷ و ۷۰ لایحه)
۱۷ـ نام و مشخصات و حدود اختیارات و مدت تصدی مدیرعامل.
۱۸ـ تعداد سهام هر یک از خریداران سهام جدید صادره در اثر افزایش سرمایه.
۱۹ـ اعلام ختم تصفیه امور شرکت بعد از انحلال آن.(ماده ۲۲۷ لایحه قانونی)
• ذکرسرمایه :
شرکت‌های تجاری به جزشرکت‌های تعاونی و به جز شرکتهای سهامی ممند سرمایه شرکت را صریحا در اسناد و صورتحساب ها و اعلانات و نشریات و غیره که به طور خطی و چاپی از طرف شرکت‌های مذکور در این قانون، به استثنای شرکت‌های تعاونی صادر می شود، سرمایه شرکت معین شود. شرکت متخلف به جزای نقدی از ۲۰۰ تا ۳۰۰۰ ریال محکوم خواهد شد.
* تبصره : شرکت های خارجی نیز که به وسیله شعبه یا نماینده در ایران اشتغال به تجارت دارند، در مورد اسناد و صورتحساب ها و اعلانات و نشریات خود در ایران، مشمول مقررات این ماده خواهند بود.
• ذکر شماره ثبت شرکت:
اام قانون به ثبت و درج شماره ثبت شرکت در اسناد و مدارک در ماده ۲۲۰ قانون تجارت، چنین پیش‌بینی شده است:
هر شرکت تجارتی ایرانی مذکور در این قانون و هر شرکت خارجی که بر طبق قانون ثبت شرکتها مصوب خرداد ماه ۱۳۱۰ مکلف به ثبت است، باید در کلیه اسناد و صورتحساب ها و اعلانات و نشریات خطی و چاپی خود در ایران تصریح نماید که در تحت چه نمره در ایران به ثبت رسیده است و الا به جزای نقدی از ۲۰۰ هزار ریال محکوم خواهد شد. این مجازات علاوه بر مجازاتی است که در قانون ثبت شرکتها، برای عدم ثبت محرم شده است.
به طوری که ملاحظه می شود برای ثبت و درج شماره ثبت شرکت در دفتر ثبت شرکتها، کلیه شرکتهای تجارتی بدون استثناء مکلف به انجام این تکلیف قانونی هستند.
فلسفه این تکلیف قانونی را در ماده ۲۶ آیین نامه اجرای قانون ثبت شرکت ها پیدا می‌کنیم که می‌گوید: مراجعه به دفاتر ثبت شرکتها اعم از ایرانی و خارجی برای عموم مردم آزاد و هر ذینفعی می تواند از مندرجات آن، سواد مصدق تحصیل کند و چون دفتر ثبت شرکتها بر اساس شماره ثبت شرکتها تنظیم می‌شود، لذا درج شماره ثبت شرکتها در اسناد و مدارک آنها از حیث سهولت مراجعه به دفاتر مربوطه ضروری است.


شرکت فرعی به شرکتی گفته می شود که توسط شرکت خارجی ( مادر ) ایجاد شده است و کنترل آن در اختیار شرکت مادر قرار دارد. چنین شرکتی دارای شخصیت حقوقی مستقل از شرکت مادر می باشد و در کشور محل ثبت از همان وضعیت حقوقی یک شرکت تجاری داخلی برخوردار خواهد بود.

در اکثر موارد ثبت یک شرکت فرعی در ایران به منظور سرمایه گذاری در کشورمان می باشد. با این وجود ممکن است شرکت های خارجی با تشکیل شرکت فرعی به معاملات تجاری دیگری به جز آنچه به عنوان سرمایه گذاری قابل طبقه بندی میباشد، مشغول شوند. به بیانی دیگر، این شرکت ها می توانند با تشکیل یک شرکت فرعی تجاری موضوع ماده 20 قانون تجارت به یکی از فعالیت های مندرج در ماده 2 قانون تجارت اشتغال یابند.
بر فرض چنین شرکتی می تواند به خرید و فروش اموال منقول اقدام نماید و به عنوان مثال با خرید محصول از شرکت خارجی مادر به توزیع و عرضه آن در بازار ایران اقدام کند یا آن که با تخصص و مهارت هایی که در امر توزیع محصول دارد، عملیات بازاریابی و توزیع محصولات چند شرکت خارجی در چنین مواردی که به فعالیت های عمرانی و تولیدی اشتغال نمی یابد، در چارچوب قانون سرمایه گذاری قرار نمی گیرد و نمی تواند با اخذ مجوز سرمایه گذاری از محدودیت های موجود در خصوص درصد مشارکت با اتباع ایرانی رهایی یابد. به بیان دیگر در چنین مواردی شرکت خارجی می تواند به ثبت شرکت با حد اکثر 49 درصد مشارکت خارجی اقدام نماید و چاره ای ندارد جز این که با اتباع محلی مشارکت نماید. البته شاید اگر چنین محدودیتی نبود، بیشتر شاهد شرکت هایی بودیم که با ثبت یک شرکت فرعی به توزیع محصولات شرکت مادر می پردازد.

حال سوالی که ممکن است مطرح شود این است که وم ثبت شرکت فرعی چیست ؟
در حقوق ایران قوانین مختلفی به وم ثبت شرکت ایرانی اشاره دارند. ماده 2 قانون ثبت شرکت ها، مصوب 2/ 3/ 1310 کلیه شرکت های ایرانی مذکور در قانون تجارت را که در تاریخ اجرای قانون یادشده موجود و مطابق مقررات راجع به ثبت عمل نکرده اند، مکلف نموده است تا آخر شهریور ماه 1310 مطابق قانون تجارت تقاضای ثبت نمایند. علاوه بر این طبق ماده 195 قانون تجارت، مصوب 13/ 2/ 1311 : " ثبت کلیه شرکت های مذکور در این قانون اامی و تابع جمیع مقررات قانون ثبت شرکت ها است ."
به رغم آن که در این ماده ضمانت اجرای عدم ثبت مقرر نشده است، اما از مجموع قوانین و مقررات موجود از جمله ماده 198 قانون تجارت که به امکان ابطال عملیات شرکت اشاره می نماید و ماده 2 قانون ثبت شرکت ها که علاوه بر وم پرداخت جزای نقدی توسط مدیران، امکان انحلال شرکت را به درخواست دادستان مقرر نموده است، به نظر می رسد عدم ثبت شرکت خود به خود موجب بطلان شرکت نمی شود ، بلکه افزون بر جریمه نقدی، امکان ابطال عملیات شرکت و انحلال خود شرکت را فراهم می آورد. به علاوه طبق ماده 220 قانون تجارت، شرکاء شرکت در چنین وضعیتی در حکم شرکاء شرکت های تضامنی می باشند.
سوال این است که " کلیه شرکت های مذکور در این قانون " که وم ثبت آن ها پیش بینی شده است، کدام شرکت ها می باشند ؟ ماده 20 قانون تجارت در این خصوص تعیین تکلیف می نماید. طبق این قانون " شرکت های تجاری بر هفت قسم است :1- شرکت سهامی 2- شرکت با مسئولیت محدود 3- شرکت تضامنی 4- شرکت مختلط غیرسهامی 5- شرکت مختلط سهامی 6- شرکت نسبی 7- شرکت تعاونی تولید و مصرف ".
شرکت های قسم اول و دوم ، یعنی شرکت سهامی و شرکت با مسئولیت محدود ، تنها شرکت هایی هستند که معمولاَ تشکیل می شوند. این شرکت ها، شرکت های سرمایه هستند و در آن ها سرمایه حرف اول را می زند. لازم به ذکر است که در کشور ایران، شرکت های سهامی خاص و با مسئولیت محدود ، با توجه به محدود بودن مسئولیت شرکا و با توجه به این که شرکت ها می توانند از اشخاص معدودی تشکیل شوند، همچون سایر کشورها بیشترین محبوبیت را به خود اختصاص داده اند. چهار قسم بعدی کمتر تشکیل شده اند و با توجه به مقررات حاکم بر آن ها مورد توجه نمی باشند و قسم آخر که شرکت های تعاونی اند، در حقیقت شرکت های تجاری تشبیهی می باشند و هدف از تشکیل آن ها به طور اصولی تامین منافع اعضا می باشد. ذکر این نکته حائز اهمیت می باشد که طبق طرح اصلاحی قانون تجارت که در حال حاضر در دستور کار مجلس شورای اسلامی قرار دارد، شرکت های تجاری تنها به چهار نوع یعنی سهامی ، با مسئولیت محدود ، تضامنی و تعاونی دسته بندی گردیده اند.
پس از بیان این مطالب حال باید دید که آیا یک شرکت خارجی نیز وماَ باید برای فعالیت در کشور ایران، به ثبت شرکت اقدام نماید یا خیر ؟ و اگر جواب مثبت است، چه نوع شرکتی باید به ثبت برسد ؟
برای پاسخ به پرسش های فوق توضیح این مطلب خالی از لطف نیست که یک شرکت خارجی جهت فعالیت در کشور ایران باید در چارچوب مقررات ایران به فعالیت بپردازد. بنابراین بسته به این که به چه نوع فعالیتی تمایل داشته باشد، وم یا عدم وم ثبت شرکت مشخص خواهد شد. همان گونه که می دانیم، طبق مقررات ایران ، شرکت های مدنی اامی به ثبت ندارند ؛ بنابراین اگر به عنوان مثال یک شرکت خارجی با طرف های ایرانی در چارچوب مقررات قانون مدنی مشارکت خود را آغاز نماید، به ثبت شرکت نیازی نخواهد بود. حال آن که اگر شرکت های خارجی بخواهند به شکل شرکت های تجاری یا شعبه و نمایندگی به فعالیت اقدام نمایند، باید طبق مقررات ایران به ثبت هر یک از پایگاه های فعالیتی یاد شده اقدام نمایند .
به علاوه با توجه به این که شرکت خارجی تنها در موارد محدودی می تواند از طریق ثبت شعبه یا نمایندگی فعالیت نماید، بنابراین در بیشتر موارد که شرکت خارجی به سرمایه گذاری اقدام می نماید، به ویژه با اخذ مجوز سرمایه گذاری، اصولاَ ثبت یک شرکت فرعی در قالب یکی از شرکت های مندرج در ماده 20 قانون تجارت است که نظر وی را تامین خواهد نمود.
زیرا به طور مثال فعالیت های تولیدی از جمله تاسیس کارخانه و تولید محصول از طریق ثبت شعبه یا نمایندگی امکان پذیر نخواهد بود.
از انتخابتان متشکریم.


از جمله شرکت هایی که در ماده 20 قانون تجارت به آن اشاره شده است، شرکت با مسئولیت محدود است. شرکت مزبور را به این جهت با مسئولیت محدود می گویند که مسئولیت هر یک از شرکاء محدود به همان مقدار سرمایه ای است که در شرکت سهیم می باشد و بیشتر از سرمایه خود مسئولیتی نداشته و متعهد به پرداخت دیون و قروض شرکت نخواهد بود. بنابراین اگر شرکت زیان کند یا ورشکستگی او اعلام شده باشد و طلبکاران از قسمتی از طلب خود محروم شوند، حق مراجعه به شرکا ندارند.

موفقیت این نوع شرکت در ایران بسیار چشمگیر است. علت موفقیت آن هم این است که :
اولاَ : تشکیل شرکت ، متضمن تشریفات بسیار ساده ای است ؛ از جمله اینکه تشکیل آن نیاز به وجود بیش از دو نفر شریک ندارد. ( قانون تجارت سقفی برای تعداد شرکاء معین نکرده است. بنابراین شرکت می تواند متضمن هر تعداد شریک باشد) .
ثانیاَ : مسئولیت شخصی شرکاء را به دنبال ندارد.
ثالثاَ : تشکیل شرکت با مسئولیت محدود ، علی الاصول با مبلغ کمی سرمایه هم میسر است.
برای تشکیل شرکت با مسئولیت محدود باید سه عنصر آورده و قصد تشکیل و تداوم شرکت و همکاری همگانی برای تحصیل منفعت و تقسیم سود و زیان ، وجود داشته باشد و شرایط ذیل فراهم باشد :
قصد و رضای شرکا : در تشکیل شرکت موضوع قصد، تشکیل نوعی شخصیت حقوقی به نام ( شرکت تجاری ) است. هم چنان که نوع شرکت نیز باید معلوم بوده و موضوع قصد قرار گیرد. رضایت شرکا نیز نباید ناشی از اکراه و اشتباه باشد.
اهلیت شرکا : توافق طرفین برای تشکیل شرکت ماهیتاَ قراردادی می باشد و موضوع این قرارداد مالی است. از این رو، شرکا باید اهلیت انعقاد و دخالت در امور مالی خود را داشته باشند؛ یعنی دارای اهلیت استیفا باشند و اگر محجور باشند باید به واسطه نمایندگان قانونی خود اقدام کنند.
موضوع شرکت : منظور از موضوع شرکت موضوع فعالیت و به عبارت دیگر شغل شرکت است. موضوع شرکت باید امور تجاری باشد وگرنه شرکت تشکیل شده، شرکت مدنی خواهد بود. فعالیت یا شغل شرکت باید مشروع و قانونی باشد؛ یعنی قانون گذار انجام آن فعالیت را ممنوع نکرده باشد. موضوع شرکت باید معلوم و معین باشد. به عبارت دیگر مجهول و مبهم یا مردد بین چند امر نباشد. مالیت داشته و دارای منفعت عقلایی باشد و نیز مقدور و ممکن باشد.
لازم به ذکر است، شرکت با مسئولیت محدود شرکت موضوعاَ " تجاری " است و به عبارت دیگر، موضوع فعالیت آن نمی تواند چیزی جز امور تجاری باشد. از این نظر ، شرکت با مسئولیت محدود با شرکت سهامی متفاوت است ؛ زیرا شرکت سهامی می تواند برای امور تجاری یا غیرتجاری تشکیل شود و به اصطلاح ، یک شرکت شکلاَ تجاری است .البته شرکت با مسئولیت محدود نمی تواند به هر امر تجاری اشتغال داشته باشد، بلکه مطابق ماده 31 قانون تاسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه گری مصوب 1350، تصدی به عملیات بیمه توسط شرکت های با مسئولیت محدود ممنوع است.
در تشکیل و ثبت شرکت با مسئولیت محدود اصول زیر باید رعایت گردد :
• اساسنامه و شرکتنامه
از جمله شرایط تشکیل شرکت با مسئولیت محدود ، تنظیم و امضای شرکت نامه میان شرکاء است. شرکتنامه قرارداد تشکیل شرکت بامسئولیت محدود است و باید در اداره ثبت شرکت ها به ثبت برسد و سند رسمی محسوب می شود. اساسنامه قانون اداره شرکت است. در صورت عدم تنظیم اساسنامه، نکات و مقررات لازم نسبت به اداره امور شرکت در شرکتنامه درج می شود. به موجب ماده 197 قانون تجارت، نشر خلاصه شرکتنامه ضروری است و ضمانت اجرایی آن جواز ابطال عملیات شرکت است.
اضافه می شود ، در برخی شرکت ها مانند شرکت های سهامی و تعاونی و شرکت های مختلط، اساسنامه اامی است اما در سایر شرکت ها وجود شرکتنامه اجباری است.
• شرایط راجع به سرمایه
به موجب ماده 96 قانون تجارت ، " شرکت با مسئولیت محدود وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد ". در این شرکت تعهد سرمایه امکان پذیر نیست و تمام سرمایه باید در لحظه تشکیل پرداخت شود. در ماده 115 ق. ت ، برای اشخاصی که به طور غیرواقعی پرداخت تمام سرمایه را تصدیق کرده باشند، مجازات ی پیش بینی شده است.
قانون گذار ایران هیچ گونه حداقل و حداکثری برای سرمایه شرکت با مسئولیت محدود معین نکرده است. بنابراین ، سرمایه شرکت می تواند به هر میزانی باشد و این شرکت با هر میزان سرمایه قابل ثبت است. نتیجه این وضع در حقوق ایران این است که شرکت با مسئولیت محدود، علی الاصول ، هیچ گاه نمی تواند به دلیل میزان سرمایه اش باطل اعلام شود ؛ برخلاف آنچه در مورد شرکت های سهامی صدق می کند.
در شرکت با مسئولیت محدود آورده نقدی تادیه می شود. یعنی توسط شریک به حساب شرکت یا به حساب شرکت در شرف تاسیس واریز می شود. آورده غیرنقدی با نظر کارشناس رسمی دادگستری ارزیابی و تقویم و تسلیم میشود. به این ترتیب کل سرمایه نقدی و غیرنقدی به قیمت واقعی در اختیار شرکت قرار می گیرد. قبل از تادیه سرمایه غیرنقدی و تقویم و تسلیم سرمایه غیرنقدی ثبت شرکت با مسئولیت محدود ممکن نیست.
در شرکت با مسئولیت محدود این شرط ضمنی وجود دارد که اگر آورده غیرنقدی پذیرفته شد آن آورده نمی تواند به صورت کار یا هنر باشد. زیرا این نوع آورده اولاَ نمی تواند وثیقه پرداخت دیون شرکت قرار گیرد و در صورت ورشکستگی شرکت نمی تواند جهت پرداخت دیون شرکت به فروش رسد و ثانیاَ قابل وصول و تسلیم نیست. زیرا شرکت با مسئولیت محدود وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقدیم و تسلیم شده باشد.
بنابراین محدودیت آورده غیرنقدی به شکل هنر وجود دارد. از طرف دیگر هر یک از شرکاء در مورد کل قیمتی که به هنگام ثبت برای سهم الشرکه های غیرنقدی معین می شود در مقابل اشخاص ثالث مسئولیت دارد.
شایان ذکر است، پذیره نویسی سهام این نوع شرکت ممنوع است.
• ویژگی های سهم الشرکه
مجموع سرمایه شرکت را اعم از نقدی و غیرنقدی سهم الشرکه می گویند و سرمایه به سهام تبدیل نمی شود. ویژگی های سهم الشرکه عبارت است از :
1- سهم الشرکه را نمی توان به صورت اوراق تجارتی قابل انتقال مانند سهام بانام یا بی نام و غیره درآورد.
2- انتقال سهم الشرکه به اشخاص دیگر موکول به رضایت تعدادی از شرکاء می باشد که ضمن داشتن اکثریت عددی، لااقل سه چهارم سرمایه متعلق به آنان باشد.
3- برخلاف شرکت های سهامی که انتقال سهام با تحویل اوراق سهام و نهایتاَ در مورد سهام بانام با ثبت در دفتر شرکت به عمل می آید، انتقال سهم الشرکه فقط از طریق سند رسمی صورت می گیرد.
از این رو با توجه به تعریف سند رسمی، صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده شرکت با مسئولیت محدود در ارتباط با انتقال سهم الشرکه می بایست در اداره مربوطه به ثبت رسیده و آگهی آن در رومه رسمی کشور درج گردد. بنابراین برخلاف تصور عام منظور از " سند رسمی " انجام معامله صرفاَ در دفاتر اسناد رسمی نمی باشد ، هر چند که این کار نیز مقدور می باشد.
• نام شرکت با مسئولیت محدود
در نام شرکت با مسئولیت محدود ، رعایت دو شرط زیر اامی است :
1- عبارت " با مسئولیت محدود " می بایست در آن قید شود. در غیر این صورت شرکت مذکور در برابر اشخاص ثالث شرکت تضامنی محسوب شده و تابع مقررات آن خواهد بود.
2- در نام شرکت نبایستی اسم هیچیک از شرکاء آورده شود والا شریکی که نامش در اسم شرکت ذکر شده باشد، در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن را خواهد داشت.
• مدیران در شرکت با مسئولیت محدود
1- تعداد مدیران : در شرکت با مسئولیت محدود حد معینی برای انتخاب مدیر وجود ندارد و بر حسب تعداد شرکاء و نیاز آن ها مدیر انتخاب می شود.
2- مدت مدیریت : در مورد مدت مدیریت محدود به زمان معینی نیست و این مورد در اختیار شرکاء قرار داده شده است.
3- عدم وم عضویت در شرکت : در شرکت با مسئولیت محدود لازم نیست که مدیران ازبین شرکاء باشند، بلکه شرکاء می توانند اشخاصی خارج از شرکت برای مدیریت انتخاب نمایند.
4- اختیارات مدیران : مدیران شرکت کلیه اختیارات لازم را برای نمایندگی و اداره شرکت دارا می باشند مگر اینکه در اساسنامه غیر این مورد تصریح شود. هر قراردادی که راجع به محدود کردن اختیارات مدیران که در اساسنامه به آن تصریح نشده باشد اعتبار ندارد.
• هیئت نظار و وظایف آن
برابر ماده 109 در صورتی که شرکاء شرکت با مسئولیت محدود بیش از دوازده نفر باشند. باید دارای هیئتی به نام هیئت نظار بوده که در حقیقت همان هیئت بازرسی یا بازرسان شرکت می باشند و حداقل هر سال یک مرتبه باید مجمع عمومی شرکاء را تشکیل دهند و مهمترین وظایف هیئت نظار به قرار ذیل است :
1- پس از انجام انتخابات هیئت مزبور ضمن تحقیق باید اطمینان حاصل نماید که :
اولاَ : سهم الشرکه نقدی شرکت تسلیم گردیده است.
ثانیاَ : سرمایه غیرنقدی شرکت تقویم و تسلیم شده است.
2- آیا در شرکت نامه میزان سهم الشرکه غیرنقدی شرکت قید گردیده که به چه میزانی تقویم شده است ؟
3- در صورتی که لازم باشد هیئت نظار می تواند مجمع عمومی فوق العاده را دعوت نماید.
• مجمع عمومی در شرکت با مسئولیت محدود
1- اگر شرکا در این شرکت بیش از 12 نفر باشند، مجمع عمومی تشکیل می شود. در غیر این صورت اامی نیست.
2- دعوت از مجمع عمومی از وظایف هیات نظار است.
3- مجمع، حداقل سالی یک بار دعوت می شود.
• افزایش سرمایه
1- اگر افزایش سرمایه نیازمند افزایش سهم الشرکه باشد، یعنی قرار باشد که مبلغ سرمایه افزایش یافته از شرکا دریافت شود، نیازمند رضایت همه شرکاست.
2- اگر افزایش سرمایه نیازمند افزایش سهم الشرکه نباشد، یعنی مبلغ افزایش سرمایه را از شرکا دریافت نکنیم، بلکه از منابع دیگر مانند اندوخته های شرکت یا وارد کردن شرکای جدید در شرکت، تامین کنیم، در این صورت نیاز به رضایت همه شرکا نیست ؛ بلکه رضایت همان اکثریتی که برای تغییر اساسنامه مقرر شده ( اکثریت عددی شرکا که دارای حداقل سه چهارم سرمایه باشند) کافی است.

• مدارک مورد نیاز جهت ثبت شرکت
- دو برگ شرکت نامه و تکمیل آن و امضا ذیل شرکت نامه توسط کلیه سهامداران
- دو برگ تقاضانامه ثبت با مسئولیت محدود و تکمیل آن و امضا ذیل تقاضانامه توسط کلیه سهامداران
- دو جلد اساسنامه ی تکمیل شده و امضا ذیل تمام صفحات آن توسط کلیه سهامداران
- دو نسخه صورتجلسه ی مجمع عمومی موسس که به امضا سهامداران و بازرسین رسیده باشد.
- دو نسخه صورتجلسه ی هیات مدیره که به امضا سهامداران و بازرسین رسیده باشد.
- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه ی شرکا،مدیران و هیات نظار(در مواردی که تعداد شرکا بیش از دوازده نفر باشد)
- اصل گواهی عدم سوپیشینه جهت اعضا ی هیات مدیره،مدیر عامل
- تاییدیه هیئت مدیره اشخاص حقوقی سهامدار،مبنی بر غیر دولتی بودن آن
- معرفی نامه نمایندگان، در صورتیکه سهامداران و اعضا هیئت مدیره از بین اشخاص حقوقی باشند و ارائه تصویر رومه رسمی آگهی تاسیس یا آخرین تغییرات آن
- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
- اصل وکالتنامه ی وکیل دادگستری در صورتی که این کار توسط وکیل صورت پذیر


برخلاف سرمایه گذاری مستقیم خارجی که متعالی ترین نوع فعالیت یک شرکت فراملی است ، فروش محصولات و بازاریابی در ورای مرزهای کشور از طریق شعبه یا نمایندگی از جمله کم ترین نوع فعالیت شرکت های خارجی محسوب می شود. لذا با توجه به آن که بسیاری از شرکت های خارجی در نقاط مختلف جهان ، از جمله در ایران ، با توسل به چنین روش هایی به فعالیت مشغول می باشند و در حقوق ایران نیز مقولاتی بدین گونه حضور اختصاص یافته است، در مقاله حاضر ضمن بررسی تاریخچه ثبت شعبه ها و نمایندگی ها در ایران ، به شرایط ثبت آن ها می پردازیم . قبل از این کار برای عزیزانی که تمایل به مطالعه مقالات در حوزه های مختلف ثبت شرکت دارند چند مقاله خوب و مفید معرفی می کنیم.

- زمینه های فعالیت برای شرکت های خارجی در ایران
- مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت های خارجی
- طریقه ی ثبت شعبه شرکت خارجی
- ثبت نمایندگی شرکت خارجی


شعبه ها و نمایندگی های شرکت های خارجی ازسالیان قبل از انقلاب اسلامی در ایران با ثبت در اداره ثبت شرکت ها به صورت قانونی به فعالیت در کشور ایران می پرداختند. بعد از انقلاب اسلامی و تصویب اصل 81 قانون اساسی که دادن امتیاز تشکیل شرکت ها در امور تجاری، صنعتی، کشاورزی ، معادن و خدمات به خارجیان را ممنوع اعلام می نمود، اداره فوق الذکر از به ثبت رساندن شعب و نمایندگی های شرکت های خارجی امتناع نمود و لذا فعالیت آن ها در کشور ایران با مشکل مواجه گردید. این امر سبب شد نخست وزیر وقت ( شهید رجایی ) طی نامه ای به دلیل آن که برخی از وزارتخانه ها و موسسه های دولتی در رابطه با بهره گیری از متخصصان خارجی ناگزیر به انعقاد قرارداد با شرکت های خارجی بودند و دست کم جهت تعیین اقامتگاه قانونی آنان ثبت شرکت های مزبور لازم به نظر می رسید، از شورای نگهبان امکان ثبت کردن شرکت های مزبور را استعلام نماید.


شورای نگهبان در پاسخ به سوال مزبور امکان ثبت شرکت های خارجی را که با دستگاه های دولتی ایران قرارداد قانونی منعقد نموده بودند ، مورد پذیرش قرار داد و این امر را برخلاف اصل 81 قانون اساسی ندانست. نظر شورای نگهبان در این خصوص منجر به آن شد تا اداره ثبت شرکت ها تنها با ثبت آن دسته از شرکت های خارجی که موفق به انعقاد قراردادی با دستگاه های دولتی شده بودند، موافقت و از ثبت مابقی خودداری نماید. با این حال چون به دلایل مختلف وم ثبت کردن شرکت های خارجی ضروری به نظر می رسید، دولت لایحه ای را تقدیم مجلس نمود تا شرایط ثبت شرکت های خارجی را از طریق تصویب ماده واحده ای فراهم آورد. به رغم آن که در لایحه اولیه طرح مزبور هیچ گونه اشاره ای به تصویب آیین نامه اجرایی آن توسط هیات وزیران نگردیده بود، در جریان تصویب قانون مزبور این موضوع مطرح و به شکل تبصره ای به همراه قانون آن با اکثریت آرا به تصویب رسید.

قانون اجازه ثبت شعبه یا نمایندگی شرکت های خارجی، مصوب 21 آبان ماه 1376 به موجب ماده واحده ای چنین مقرر می نماید : " شرکت های خارجی که در کشور محل ثبت خود شرکت قانونی شناخته می شوند ، مشروط به عمل متقابل از سوی کشور متبوع ، می توانند در زمینه هایی که توسط دولت جمهوری اسلامی ایران تعیین می شود در چهارچوب قوانین و مقررات کشور به ثبت شعبه یا نمایندگی خود اقدام کنند. تبصره – آیین نامه اجرایی این قانون بنا به پیشنهاد وزارت امور اقتصادی و دارایی با هماهنگی سایر مراجع ذیربط به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید . "

همان گونه که ملاحظه می شود ، به موجب قانون فوق برای ثبت شعبه یا نمایندگی شرکت های خارجی چهار شرط وجود داردد. شرط نخست این که شرکت خارجی در کشور محل ثبت خود شرکت قانونی شناخته شود. بدین معنا که طبق موازین حقوقی کشور متبوع خود تشکیل شده باشد و در آن کشور دارای شخصیت حقوقی باشد. شرط دوم در خصوص عمل متقابل است. به عبارت دیگر، اگر ثبت شرکت های ایرانی در کشور متبوع شرکت خارجی که تقاضای ثبت در کشور ایران را دارد، امکان پذیر نباشد، ثبت کردن شرکت خارجی در کشور ایران میسر نخواهد بود. شرط سوم مربوط به زمینه های فعالیت شرکت خارجی در ایران است. به موجب بند 8 ماده 6 نظامنامه اجرایی قانون ثبت شرکت ها، شرکت خارجی باید در اظهارنامه ثبت معین نماد که شرکت به چه نوع امور صنعتی یا تجاری یا مالی در ایران مبادرت خواهد کرد. ثبت کردن شرکت خارجی در صورتی امکان پذیر می باشد که زمینه فعالیتی شرکت در اموری باشد که توسط دولت جمهوری اسلامی ایران تعیین و پذیرفته گردیده است. مضاف بر این که به رغم عدم صراحت قانونی ، آن ها نمی توانند به عملیاتی سوای آن چه که در اساسنامه آن ها پیش بینی شده است، اقدام بنمایند. شرط چهارم عبارت است از این که ثبت کردن شرکت خارجی در چارچوب قوانین و مقررات کشور ایران صورت گیرد. به عبارت دیگر، شرکت خارجی به موجب قوانین حاکم ، از جمله قوانین راجع به ثبت شرکت ها و نظامنامه اجرای قانون ثبت شرکت ها به ثبت برسد.
جهت آشنایی با آمار شعبه ها و نمایندگی های ثبت شده در کشور ایران ( سرزمین اصلی ) شایان ذکر است ، طبق آمار ارائه شده از سوی اداره ثبت شرکت ها در سال 1378 : 42 مورد ، در سال 1379: 44 مورد ، در سال 1380: 45 مورد، در سال 1381 : 75 مورد، در سال 1382 : 71 مورد، در سال 1383 : 85 مورد، در سال 1384: 74 مورد، در سال 1385 : 61 مورد و در سال 1386 : 40 مورد شعبه شرکت خارجی به ثبت رسیده است که در مجموع 74 مورد از آن ها تا پایان سال 1386 منحل گردیده است . با این حال تاکنون تنها 4 مورد نمایندگی شرکت خارجی در سال 1383 به ثبت رسیده است که 2 مورد آن در سال 1384 منحل شده است.
همان گونه که ملاحظه می شود ، آمار فوق نشان می دهد که تا به امروز تعداد زیادی شعبه شرکت خارجی به ثبت رسیده است، حال آن که تعداد نمایندگی های ثبت شده به اندازه ای نادر است که جای تامل و بحث دارد. به هر حال طبق اظهارات مسئولان اداره مزبور، اداره مربوطه به دلیل نواقص قانونی به ثبت نمایندگی های شرکت های خارجی در ایران تمایل ندارد.


 
یکی از قدیمی ترین تعاریف یک نام تجاری توسط انجمن بازاریابی آمریکا (AMA) در سال 1960 ارایه گردیده است. این تعریف بر اهمیت آرم وعلامت های به کار رفته در یک مارک تجاری به عنوان مبنایی برای تمیز آن مارک تجاری از مارک های دیگر تاکید می نماید. بنابرتعریف انجمن بازاریابی آمریکا نام تجاری عبارت است از : یک اسم، علامت، نماد یا طرح، یا ترکیبی از آن ها به منظور شناسایی کالاها و خدمات ارایه شده توسط یک فروشنده یا گروهی از فروشندگان و تمیز دادن آن ها از محصولات رقبا.به عنوان مثال، شکل منحصر بفرد بطری های شرکت کوکاکولا (Coca-cola) همگی نمونه های بارز از مارک های تجاری ای هستند که به خاطر آرم خود فوراَ شناسایی می گردند.
نام تجاری به عنوان ابزاری قانونی
یکی از تفاسیر ساده از یک نام تجاری به کاربردن آن به عنوان ابزاری برای بیان در اختیار داشتن مالکیت قانونی یک محصول است. ایجاد یک نام تجاری نشان دهنده ی یک سرمایه گذاری بر روی یک محصول می باشد و در نتیجه سازمان ها به دنبال در اختیار گرفتن حق مالکیت قانونی آن به عنوان یک وسیله ی پشتیبانی کننده در برابر تقلید کنندگان می باشند. ثبت قانونی یک نام تجاری تا حدودی برای آن حمایت قانونی فراهم می کند ولی برچسب های کپی شده ای که در خرده فروشی ها مشاهده می شوند نمونه ای از مشکل تکیه ی بیش از حد برروی قانون به عنوان ابزاری در برابر رقبا می باشد.
نام تجاری به عنوان یک میان بر
بر اساس تئوری عقلانیت محدود توانایی انسان برای جست و جو، پردازش و ارزیابی اطلاعات محدود می باشد. یعنی ذهن انسان درهر زمان توانایی پردازش اطلاعات محدودی را دارد.با وجود این جست و جو در اینترنت و یا در نظرگرفتن اشکال دیگر تبلیغات مارا متوجه این واقعیت می سازد که بسیاری از سازمان ها بر روی کمیت اطلاعات بیش از کیفیت اطلاعات تاکید دارند. افراد برای پشتیبانی از توانایی های محدودشناختی (cognitive capability) خود شیوه هایی را برای پردازش چنین حجم های بالایی از اطلاعات توسعه داده اند. اگر ما ذهن انسان را با کامپیوتر مقایسه کنیم می توانیم کمیت اطلاعاتی را که یک مصرف کننده با آن مواجه می گردد با واحد بیت (bit) نشان دهیم. حجم اطلاعاتی که بر روی بسته بندی یک نام تجاری در یک سوپر مارکت درج شده است بیش از 100 بیت می باشد در حالی که تحقیقات نشان داده است که ذهن انسان حداکثر قادر است به طور همزمان7بیت از اطلاعات را پردازش کند.
ذهن انسان برای برخورد با این سیل عظیم اطلاعات بازاریابی بیت های اطلاعاتی را به صورت گروه های بزرگ تری در می آورد که به آن ها بسته های اطلاعاتی (chunks) گفته می شود و محتوی اطلاعات بیشتری می باشند. از قرار گرفتن این بسته های اطلاعاتی در کنار یکدیگر که هر کدام بخشی از اطلاعات مرتبط با نام تجاری را ارایه می دهند در ذهن مصرف کننده نگرشی در مورد آن نام تجاری شکل می گیرد که می تواند برخرید آن نام تجاری تاثیر بگذارد.
 براین اساس وظیفه ی بازار یابان این است که شیوه ی پردازش اطلاعات مرتبط با نام های تجاری توسط مصرف کنندگان را تسهیل نمایند.در این صورت بسته های بزرگتر اطلاعاتی می توانند در حافظه ساخته شوند و به سرعت از طریق پیوندهایی (association) که با نام های تجاری دارند در حافظه در دسترس قرار گیرند. قرار گرفتن مکرر در معرض تبلیغاتی که حاوی ادعاهایی در مورد آن نام تجاری می باشند می تواند به فرآیند بسته بندی اطلاعات (chunking process) کمک کند. با وجود این آنچه اهمیت دارد این است که به جای تکرار مداوم یک نام تجاری بدون پیوند دادن (associate) همزمان با آن ویژگی های برجسته ی آن را تقویت نمود.
نام تجاری به عنوان یک کاهش دهنده ی ریسک
موقعیت هایی وجود دارد که در آن ها مصرف کنندگان احساس ریسک می کنند.به عنوان مثال ریسک ادراک شده از عدم تایید یک مدل خاص لباس توسط دوستان. زمانی که مصرف کنندگان از بین نام های تجاری رقیب انتخابی را انجام می دهند این انتخاب ممکن است بر اساس ادراک آن ها از وجود حداقل ریسک در آن انتخاب باشد.
ریسک ادراک شده (perceived risk) عبارت است از میزان عدم اطمینان احساس شده توسط مصرف کنندگان در مورد پیامدهای مطلوب حاصل از خرید یک نام تجاری .
 ادراک ریسک توسط مشتریان می تواند ابعاد مختلفی داشته باشد از جمله :

ریسک عملکردی : آیا نام تجاری مشخصات کارکردی  مورد نظر مشتری را برآورده می نماید؟
ریسک مالی :آیا مشتری ارزش های مطلوبی را در برابر پولی که برای آن نام تجاری پرداخت کرده است دریافت می دارد؟
ریسک زمانی:آیا مشتری باید زمان بیشتری را برای ارزیابی نام های تجاری ناشناخته صرف کند، و اگر آن نام تجاری نامناسب از آب دربیاید مقدار زمان تلف شده چه مقدار خواهد بود؟
ریسک اجتماعی: گروه های هم سنخ  مشتری چه ارتباطاتی را بین خود و مشتری به عنوان نتیجه ی انتخاب آن نام تجاری توسط او برقرار می کنند و آیا این امر دیدگاه گروه های هم سنخ در مورد آن مشتری رابهتر می کند یا بدتر؟
ریسک روان شناختی: آیا مشتری احساس مطلوبی در مورد نام تجاری مورد نظر دارد تا حدی که این احساس با تصویری که او از خود در ذهن  دارد مطابقت داشته باشد؟
اگر مدیران بتوانند تشخیص دهند که مشتریان بیشتر نگران چه ابعادی از ریسک ادراک شده هستند، احتمال موفقیت نام های تجاری عرضه شده توسط آنها بیشتر خواهد بود. با استفاده از تحقیقات می توان به راه هایی دست یافت که بر اساس آن یک نام تجاری، به منظور به حداقل رساندن ریسک ادراک شده توسط مشتریان با توجه به ابعادی که به طور خاص نگران آن هستند، به بازار عرضه گردد.
نام تجاری به عنوان شرکت
در این دیدگاه جدید برایجاد ارزش از طریق ایجاد اشتیاق در کارکنان برای برقراری روابط با ذی نفعان تاکید می شود. مدیریت نام تجاری در حال تبدیل شدن به مدیریت فرهنگ سازمانی و مدیریت خارجی آن در حال تبدیل شدن به مدیریت روابط با مشتریان می باشد. در این رویکرد جدید ایجاد نام تجاری سازمانی  در داخل سازمان پیام هایی را در مورد فرهنگ مطلوب سازمانی ابلاغ می نماید و در خارج از سازمان مشکلات اضافه بار اطلاعاتی مصرف کنندگان درمورد نام تجاری یک خط محصول و در نتیجه هزینه های پردازش اطلاعات توسط مصرف کنندگان را هم کاهش می دهد. یکی دیگر از دلایل ایجاد نام تجاری سازمانی این است که از طریق ایجاد احترام و اعتماد به شرکت با استفاده از یکی از محصولات آن،  مصرف کنندگان با احتمال بیشتری وعده های شرکت در مورد محصولات دیگر آن را خواهند پذیرفت .
 بنابراین ایجاد نام تجاری شرکتی ،یک دیدگاه استراتژیک را برای یک موضع یابی مشخص فراهم می نماید .همچنین انسجام بیشتر را در برنامه های ارتباطی تسهیل می کند و علاوه بر آن کارکنان را قادر می سازد که نوع سازمانی که در آن کار می کنند را بهتر بشناسند و در نتیجه الهام بخش شیوه های مطلوب رفتاری خواهد بود. همچنین برای سبدهای سرمایه گذاری ذی نفعان معیار منسجمی را فراهم نموده و پیام های نوید بخش منسجمی را به آن ها ابلاغ می کند. عیب این رویکرد این است که مشکلاتی که در شهرت سازمان به وجود می آید می تواند به تصویر ذهنی کل سازمان آسیب برساند.
نام تجاری به عنوان چشم انداز
عنوان دیگری که مدیران در مورد تفسیر نام تجاری آن را اظهار داشته اند شبیه به یک فانوس دریایی می باشد که پرتوهای نور آن جهت حرکت مشخصی را برای کشتی ها تعیین می کند. به بیان دیگر نام های تجاری همانند چشم اندازی هستند که مدیران ارشد سازمان قصد دارند بر اساس آن  مسیری را که می خواهند بپیمایند را مشخص کنند. بر اساس این تعبیر مدیریت نام تجاری عبارت خواهد بود از یک تیم متشکل از مدیران ارشد که برای به تصویر کشاندن آنچه که می خواهند آن را از طریق نام تجاری خود بسازند وقت و تلاش بسیاری را صرف کنند. بدون داشتن چشم انداز مشخص یک نام تجاری در معرض خطر خارج شدن از مسیر خود قرار خواهد گرفت و زمانی که با یک تهدید غیرمنتظره مواجه می گردد به اتخاذ راه حل های کوتاه مدت توسط مدیران خواهد انجامید که این امر می تواند جهت حرکت آن نام تجاری را تغییر دهد. یک چشم انداز مناسب برای نام تجاری در مدیران کارکنان و مصرف کنندگان انگیزه ی حرکت به سمت اهداف بزرگ تری را فراهم خواهد نمود. تبلیغ شرکت نایک (Nike) با این محتوا که شما نقره را نمی برید، شما طلا را از دست می دهید ؛ نمونه ای خوب از شیوه ای است که ثابت می کند یک چشم انداز برای نام تجاری باعث تشویق رفتارهای بخصوصی می گردد.


اساسنامه مهمترین رکن شرکت سهامی است.کلیه ی شرکت های سهامی عام یا شرکت سهامی خاص باید دارای اساسنامه باشند.اساسنامه روابط شرکاء با یکدیگر و حدود اختیارات مجامع عمومی و هیئت مدیره را تعیین و تکلیف سود و زیان شرکت و مدت انحلال آن را معین می نماید.اساسنامه تابع نظر موسسین و اکثریت دارندگان سهام است و قانون از لحاظ اهمیت ،مواردی را در آن ذکر کرده که در هر حال لازم الرعایه است.اساسنامه ی شرکت در حقیقت سندی است که به آن اعتبار می دهد.و در آن خط مشی و سرمایه ی شرکت،هدف و نحوه ی فعالیت و وظایف هر یک از اعضای شرکت و هیئت مدیره و مجامع عمومی و بازرسان شرکت و تعداد مدیران و نحوه ی انتخاب و مدت ماموریت و چگونگی تعیین جانشین مدیرانی که فوت یا استعفاء نموده و یا محجور و معزول می شوند معین می گردد.و کلیه ی مواد آن برای اعضاء لازم الرعایه می باشد و همان طوری که در زندگی یک شخص حقیقی سجل یا شناسنامه ی او باعث هویت و اعتبارش می شود در شخص حقوقی نیز اساسنامه به او هویت و اعتبار  می دهد و حدود اختیارات و وظایف مدیران و میزان مسئولیت آن ها و چگونگی عملکرد آن ها در قید می گردد.

بنابرین شرکت های سهامی عام،و سهامی خاص باید دارای اساسنامه ای باشند.
اما شرکت نامه مخصوص شرکت های با مسئولیت محدود،تضامنی و نسبی می باشد و شرکت های سهامی و تعاونی نیازی به شرکت نامه ندارند وشرکت نامه هم نوعی سند رسمی است که بین دو یا چند شریک به منظور تشکیل شرکت تجارتی تنظیم می شود و برابر قانون تجارت(ماده 197 قانون تجارت)پس از آنکه شرکت تشکیل شد.در همان ماه اول باید خلاصه شرکت نامه و ضمائم آن به وزارت دادگستری ارسال شود و این سند معتبری می باشد که مندرجات آن در حقیقت،قسمتی از اساسنامه شرکت است که به وسیله قوه ی قضائیه چاپ گردیده،و در اختیار سازمان ثبت اسناد و املاک کشور و اداره ی کل ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی قرار می گیرد و به وسیله ی موسسین تنظیم می شود.
برابر ماده ی 8 لایحه ی اصلاحی 24/12/48 اساسنامه باید شامل نکات زیر باشد.
1-نام شرکت
2-موضوع شرکت بطور صریح و منجز(روشن)
3-مدت شرکت
4-مرکز اصلی شرکت و محل شعب آن در صورتیکه تاسیس شعبه مورد نظر باشد.
5-مبلغ سرمایه ی شرکت و تعیین وجود نقدی و غیر نقدی آن.
6-تعداد سهام بی نام و با نام و مبلغ اسمی آن ها و هرگاه ایجاد سهام ممتاز مورد نظر باشد تعیین تعداد،خصوصیات و امتیازات اینگونه سهام.
7-تعیین مبلغ پرداخت شده هر سهم و نحوه ی مطالبه بقیه اسمی هر سهم و مدتی که باید مطالبه شود که البته این مدت بیش از 5 سال نمی باشد.
8-نحوه ی انتقال سهام با نام
9-طریقه ی تبدیل سهام با نام به سهام بی نام و بالعکس.
10-در صورت پیش بینی امکان صدور اوراق قرضه،ذکر شرایط و ترتیب آن ها
11-شرایط و ترتیب افزایش و کاهش سرمایه
12-مواقع و ترتیب دعوت مجامع
13-مقررات راجع به حد نصاب لازم جهت تشکیل مجامع عمومی و ترتیب اداره ی آن ها
14-تعداد مدیران و طرز انتخاب و مدت ماموریت و نحوه ی تعیین جانشین برای مدیرانی که فوت نموده و یا استعفاء می کنند یا به جهات قانون محجور،معزول و یا ممنوع می گردند.
15-تعیین وظایف و حدود اختیارات مدیران
16-تعداد سهام تضمینی که مدیران باید به صندوق شرکت بپردازند.
17-قید اینکه شرکت دارای چند نفر بازرس خواهد بود و نحوه ی انتخاب و مدت ماموریت آن ها
-تعیین آغاز و پایان سال مالی شرکت و موعد تنظیم ترامه و حساب سود و زیان و تسلیم آن به بازرسان و مجمع عمومی سالانه.
19-نحوه ی انحلال اختیاری شرکت و ترتیب تصفیه ی امور آن.
20-چگونگی تغییر اساسنامه.

تصمیمات مربوط به افزایش و کاهش سرمایه شرکت سهامی در صلاحیت انحصاری مجمع عمومی فوق العاده می باشد و اساسنامه شرکت نمی تواند متضمن اختیار افزایش سرمایه برای هیات مدیره باشد.

- قوانین ثبت شرکت

- شرایط ثبت شرکت پیمانکاری

- مراحل تشکیل و ثبت شرکت

برای افزایش سرمایه شرکت رعایت نکات ذیل اامی است.
1-تصویب مجمع عمومی فوق العاده
2-تادیه تمام سرمایه قبلی شرکت
3-تادیه مبلغی افزایش سرمایه
طرق افزایش سرمایه شرکت:
سرمایه شرکت را می توان از طریق صدور سهام جدید و یا از طریق بالا بردن مبلغ اسمی سهام موجود افزایش داد.(ماده 157)
به موجب ماده ی 158 تادیه مبلغ اسمی سهام جدید به یکی از طرق زیر امکان پذیر است:
1-پرداخت مبلغ اسمی سهم به نقد
2-تبدیل مطالبات نقدی حاصل شده اشخاص از شرکت به سهام جدید
3-انتقال سود تقسیم نشده یا اندوخته یا عواید حاصله از اضافه ارزش سهام جدید به سرمایه شرکت
4-تبدیل اوراق قرضه به سهام
افزایش سرمایه از طریق بالا بردن مبلغ اسمی سهام موجود در صورتیکه برای صاحبان سهام ایجاد تعهد کند ممکن نخواهد بود مگر آن که کلیه صاحبان سهام با آن موافق باشند.ضمناَ پرداخت مبلغ اسمی سهام جدید در شرکت های سهامی عام بصورت نقدی است ولی در شرکت های سهامی خاص چنین پرداختی در قالب آورده ی غیر نقدی نیز مجاز می باشد مضافاَ اینکه انتقال اندوخته قانونی شرکت به سرمایه ممنوع است.البته باید توجه داشت تا زمانیکه سرمایه قبلی پرداخت نشده باشد افزایش سرمایه شرکت تحت هیچ عنوانی مجاز نخواهد بود.

افزایش سرمایه در شرکت سهامی خاص
بنا به تجویز ماده 106 در مواردیکه تصمیمات مجمع عمومی یکی از امور ذیل باشد یک نسخه از صورت جلسه مجمع باید جهت ثبت به مرجع ثبت شرکت ها ارسال گردد.
1-انتخاب مدیران بازرس یا بازرسان
2-کاهش یا افزایش سرمایه
3-تغییرات اساسنامه
4-تصویب ترامه
5-انحلال شرکت و نحوه تصفیه آن
بدیهی است مراتب پس از انجام تشریفات ثبت در رومه رسمی کشور منتشر می گردد.
لذا، در شرکت سهامی خاص پس از اتخاذ تصمیم راجع به افزایش سرمایه از طریق انتشار سهام جدید باید مراتب از طریق نشر آگهی در رومه کثیرالانتشاری که آگهی های مربوط به شرکت در آن نشر می گردد به اطلاع صاحبان سهام برسد.در این آگهی باید اطلاعات مربوط به مبلغ افزایش سرمایه و مبلغ اسمی سهام جدید و حسب مورد مبلغ اضافه ارزش سهم و تعداد سهامی که هر صاحب سهم به نسبت سهام خود حق تقدم در خرید آن ها را دارد و مهلت پذیره نویسی و نحوه پرداخت ذکر شود در صورتیکه برای سهام جدید شرایط خاصی در نظر گرفته شده باشد چگونگی این شرایط در آگهی قید خواهد شد.(ماده 169)
برای ثبت افزایش سرمایه شرکت سهامی خاص تسلیم اظهارنامه به همراه مدارک ذیل اامی است:
_صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده که افزایش سرمایه را تصویب نموده یا اجازه آن را به هیات مدیره داده است و در صورت اخیر صورتجلسه هیات مدیره که افزایش سرمایه را مورد تصویب قرار داده است.
_یک نسخه از رومه ای که آگهی کذکور در ماده 169 این قانون در آن منتشر شده است.
_اظهارنامه مشعر بر فروش کلیه سهام جدید و در صورتی که سهام جدید امتیازاتی داشته باشد باید شرح امتیازات و موجبات آن در اظهارنامه قید گردد.
_در صورتی که قسمتی از افزایش سرمایه به صورت غیرنقدی باشد باید تمام قسمت غیرنقدی تحویل گردیده و با رعایت ماده 82 این قانون به تصویب مجمع عمومی فوق العاده رسیده باشد.
مجمع عمومی فوق العاده در این مورد با حضور صاحبان سهام شرکت و پذیره نویسان سهام جدید تشکیل شده و یک نسخه از صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده باید به اظهارنامه ضمیمه گردد،اظهارنامه های مذکور باید به امضای کلیه اعضای هیات مدیره برسد.

افزایش سرمایه در شرکت سهامی عام
در شرکت سهامی عام پس از اتخاذ تصمیم راجع به افزایش سرمایه از طریق انتشار سهام جدید باید آگهی در رومه کثیرالانتشاری که آگهی های شرکت در آن منتشر می شود به اطلاع صاحبان سهام برسد و در آن قید شود که:
الف-صاحبان سهام بی نام برای دریافت گواهی نامه حق خرید سهامی که حق تقدم در خرید آن را دارند ظرف مهلت معین که نباید کمتر از 20 روز باشد به مراکزی که از طرف شرکت تعیین و در آگهی قید شده است مراجعه کنند.
ب-برای صاحبان سهام با نام گواهینامه های حق خرید باید توسط پست سفارشی ارسال گردد.
-گواهی نامه حق خرید سهام
گواهی نامه حق خرید سهام باید مشتمل بر نکات ذیل باشد:
1-نام و شماره ثبت و مرکز اصلی شرکت
2-مبلغ سرمایه فعلی و همچنین مبلغ افزایش سرمایه شرکت
3-تعداد و نوع سهامی که دارنده گواهینامه حق خرید آن را دارد با ذکر مبلغ اسمی سهم و حسب مورد مبلغ اضافه ارزش آن
4-نام بانک و مشخصات حساب سپرده ای که وجوه لازم باید در آن پرداخته شود.
5-مهلتی که طی آن دارنده گواهی نامه می تواند از حق خرید مندرج در گواهی نامه استفاده کند.
6-هر گونه شرایط دیگری که برای پذیره نویسی مقرر شده باشد.
لازم به ذکر است گواهی نامه حق خرید سهم باید به همان ترتیبی که برای امضا اوراق سهام شرکت مقرر است به امضا برسد.

کاهش سرمایه شرکت:
کاهش سرمایه شرکت به دو طریق اختیاری و اجباری انجام می شود.
_کاهش اختیاری
کاهش اختیاری سرمایه ای از طریق کاهش بهای اسمی سهام به نسبت متساوی و رد مبلغ کاهش یافته هر سهم به صاحب آن انجام می گیرد.برای این منظور هیات مدیره باید پیشنهاد خود را 45 روز قبل از تشکیل مجمع عمومی فوق العاده به بازرس یا بازرسان شرکت تسلیم نماید.در گزارش فوق باید توجیهات لازم در خصوص وم کاهش سرمایه و نیز امور جاری شرکت از بدو سال مالی در جریان و حساب های سال قبلی منعکس باشد.
_کاهش اجباری:
مجمع عمومی فوق العاده می تواند بنا به پیشنهاد هیات مدیره در مورد کاهش سرمایه شرکت به طور اختیاری اتخاذ تصمیم کند.مشروط بر آن که بر اثر کاهش سرمایه به تساوی حقوق صاحبان سهام لطمه ای وارد نشود و سرمایه شرکت از حداقل مقرر در ماده 5 (شرکت عام پانصد هزار تومان و شرکت خاص صد میلیون ریال) کمتر نگردد.لازم به ذکر است کاهش اختیاری سرمایه از طریق کاهش تعداد یا مبلغ اسمی سهام صورت می گیرد.پیشنهاد هیات مدیره نیز باید 45 روز قبل از جلسه مجمع عمومی فوق العاده تسلیم گردد و توجیه وم کاهش سرمایه و وضعیت مالی سال در جریان و حساب های سنوات قبل را منعکس نماید و مجمع پس از دریافت گزارش بازرس مبنی بر ضرورت کاهش سرمایه،اتخاذ تصمیم خواهد نمود و مراتب نیز پس از تصویب توسط هیات مدیره منتشر و برای صاحبان سهام با نام توسط پست سفارشی ارسال گردد.
مندرجات اطلاعیه کاهش سرمایه
بموجب ماده 197 اطلاعیه کاهش سرمایه باید مشتمل بر نکات ذیل باشد:
1-نام و نشانی مرکز اصلی شرکت
2-مبلغ سرمایه شرکت قبل از اتخاذ تصمیم در مورد کاهش سرمایه


 
قانون تجارت،شرکت با مسوولیت محدود  را چنین تعریف می کند:
"شرکت با مسوولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد،فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت،مسوول قروض و تعهدات شرکت است.بدین ترتیب در شرکت با مسوولیت محدود مسوولیت هر یک از سهامداران در مورد بدهی های شرکت محدود به مبلغ سرمایه گذاری شده در شرکت است و در صورت عدم کفایت مجبور نیستند اموال شخصی خود را در این راه مصرف نمایند.

- ثبت شرکت در رشت

- ثبت شرکت در کرمان

شرکت با مسوولیت محدود در ایران تنها با حداقل 2 شریک قابل ثبت است و هر گونه نقل و انتقال سهام آن تنها از طریق دفتر اسناد رسمی امکان پذیر است.
تغییرات در شرکت با مسوولیت محدود:
شرکاء شرکت با مسئولیت محدود می توانند با اختیار حاصل از اساسنامه شرکت و با تشکیل مجمع عمومی فوق العاده ،نسبت به انجام تغییرات مذکور در ذیل اقدام نمایند که عبارت است از:
1-تغییر نام شرکت
2-تغییر موضوع شرکت
3-تغییر محل شرکت
4-نقل و انتقال سهم الشرکه شرکاء
5-افزایش سرمایه شرکت با ورود شریک یا شرکاء جدید
6-افزایش سرمایه شرکت بدون ورود شریک یا شرکاء جدید
7-کاهش سرمایه شرکت بدون خروج شریک
8-کاهش سرمایه شرکت با خروج شریک
9-تغییرات و اصلاح مواد اساساسنامه

تغییر نام شرکت با مسوولیت محدود
_ تشکیل مجمع عمومی فوق العاده.
_ تنظیم صورتجلسه و امضای کلیه شرکا با قید نمودن میزان سهم الشرکه خود در شرکت.
_چنانچه مجمع فوق العاده با اکثریت شرکاء تشکیل شود ارائه مدارک مثبته و رعایت تشریفات دعوت طبق اساسنامه شرکت و قانون تجارت ضروری است.
_ انتخاب و عنوان نمودن نام اعضای هیأت نظار در صورت جلسه در صورتی که تعداد شرکا بیش از دوازده نفر باشد.
_ امضای صورتجلسه توسط هیأت نظار.
_ مراجعه به سامانه اداره ثبت شرکت ها به نشانی  جهت اعلام درخواست تغییر نام به اداره محترم ثبت شرکت ها
_ارسال مدارک از طریق پست به صورت سفارشی به آدرس ذکر شده در تاییدیه پذیرش
_امضاء ذیل دفاتر ثبت پس از موافقت مسئول مربوطه
_ ثبت آگهی

تغییر موضوع شرکت با مسوولیت محدود
1-تشکیل مجمع عمومی فوق العاده و تنظیم صورتجلسه و امضای ذیل آن توسط کلیه شرکا با قید میزان سهم الشرکه خود.
2-چنانچه موضوع شرکت نیاز به اخذ مجوز خاص از مراجع ذیصلاح باشد،به اداره ثبت شرکت ها مراجعه و برگ استعلام اخذ و به مرجع مربوطه تحویل و در ظرف مهلت مقرر جواب استعلام را اخذ و همراه با صورتجلسه تحویل اداره ثبت خواهد شد.
3-دفاتر ثبت بعد از تحویل مدارک توسط متقاضی امضا خواهد شد.

تغییر آدرس شرکت با مسوولیت محدود
در تغییر آدرس شرکت با مسوولیت محدود،مجمع عمومی فوق العاده جلسه ای را تشکیل داده و صورتجلسه ی مربوط به موضوع را تنظیم می نماید که کلیه ی اعضای شرکت ( شرکا) با قید کردن مقدار سهام خود باید آن را به امضاء برسانند.
در صورتی که تعداد شرکا زیاد باشد مطابق با ماده 109 قانون تجارت، هیأت نظار انتخاب شده و اسامی اعضای هیأت نظارت در صورتجلسه تنظیمی درج می گردد و آنها باید صورتجلسه را امضا کنند. این صورتجلسه باید حداکثر یکماه بعد از تاریخی که مجمع تشکیل شده به وسیله اعضای شرکت یا وکیل رسمی آن به اداره ثبت شرکتها تحویل داده شود و ثبت گردد.
هر زمان اختیار تغییر محل شرکت در اساسنامه ی آن به هیأت مدیره داده شده بود، هیأت مدیره باید صورتجلسه ای در رابطه با ثبت تغییر محل تنظیم نمایند و اگر تغییر محل از یک شهرستان به شهرستان دیگر صورت بگیرد پرونده شرکت مربوطه مطابق بادرخواست هیأت مدیره و تنظیم و تصویب صورتجلسه به شهرستان مربوطه ارسال می شود.

نقل و انتقال سهم الشرکه شرکاء
1-تشکیل مجمع عمومی فوق العاده و تنظیم صورت جلسه
2-چنانچه تعداد شرکاء 12 نفر یا بیشتر باشد انتخاب هیات نطار و قید نام آن ها در بالای صورت جلسه
3-کلیه شرکاء اعم از کسانی که سهم الشرکه خود را منتقل نموده و کسانی که جدیداَ وارد شرکت شده اند باید ذیل صورت جلسه را امضاء نمایند.
4-اگر شرکائی که از شرکت خارج می شوند دارای سمت در هیات مدیره باشند،از شرکای جدید الورود مایل به عضویت در هیات مدیره باشند با تنظیم صورتجلسه دیگر نسبت به انتخاب اعضا و تعیین سمت اقدام خواهد شد و چنانچه شرکاء جدید مایل به عضویت نباشند در صورت جلسه مجمع عمومی فوق العاده نسبت به کاهش تعداد اعضای هیات مدیره و اصلاح اساسنامه شرکت اقدام خواهد شد.
5-طبق قانون انتقال سهم الشرکه می بایست به موجب سند رسمی انجام گیرد لذا هر یک از شرکاء که بخواهند سهم الشرکه خود را انتقال دهند می توانند با مراجعه به دفاتر اسناد رسمی و با ارائه موافقت نامه یا صورت جلسه مجمع اقدام نمایند.
6-شرکایی نیز که از شرکت خارج شده اند می بایست شخصاَ یا توسط وکیل رسمی خود _با ارائه وکالت نامه رسمی _ضمن مراجعه به اداره ثبت ذیل دفتر ثبت را امضاء نمایند.

افزایش سرمایه شرکت با ورود شریک یا شرکاء جدید در شرکت با مسوولیت محدود
1-تشکیل مجمع عمومی فوق العاده و تنظیم صورت جلسه و امضای ذیل آن توسط کلیه شرکاء با قید میزان سهم الشرکه خود
2-چنانچه مجمع با اکثریت شرکاء تشکیل گردد بایستی تشریفات دعوت وفق اساسنامه و قانون تجارت رعایت شود و مدارک مثبته ارائه گردد.
3-چنانچه تعداد شرکاء 12 نفر یا بیشتر باشد می بایست وفق ماده 109 قانون تجارت نسبت به انتخاب هیات نظار اقدام و نام اعضای هیات نظار در صورت جلسه درج شود و صورت جلسه به امضای آنان برسد.
4-فتوکپی شناسنامه شرکاء جدید الورود به اداره ثبت شرکت ها تسلیم خواهد شد.
5-امضاء ذیل دفاتر ثبت

افزایش سرمایه شرکت بدون ورود شریک یا شرکاء جدید
1-تشکیل مجمع عمومی فوق العاده و تنظیم صورت جلسه و امضای ذیل آن توسط کلیه شرکاء با قید میزان سهم الشرکه خود
2-چنانچه مجمع با اکثریت شرکاء تشکیل گردد بایستی تشریفات دعوت وفق اساسنامه و قانون تجارت رعایت شود و مدارک مثبته ارائه گردد.
3-چنانچه تعداد شرکاء 12 نفر یا بیشتر باشد می بایست وفق ماده 109 قانون تجارت نسبت به انتخاب هیات نظار اقدام و نام اعضای هیات نظار در صورت جلسه درج شود و صورت جلسه به امضای آنان برسد.
4-تقدیم صورت جلسه به اداره ثبت و امضاء ذیل دفاتر ثبت

کاهش سرمایه شرکت بدون خروج شریک در شرکت
1-تشکیل مجمع عمومی فوق العاده و تنظیم صورت جلسه و امضای ذیل آن توسط کلیه شرکاء با قید میزان سهم الشرکه خود
2-چنانچه مجمع با اکثریت شرکاء تشکیل گردد بایستی تشریفات دعوت وفق اساسنامه و قانون تجارت رعایت شود و مدارک مثبته ارائه گردد.
3-چنانچه تعداد شرکاء 12 نفر یا بیشتر باشد می بایست وفق ماده 109 قانون تجارت نسبت به انتخاب هیات نظار اقدام و نام اعضای هیات نظار در صورت جلسه درج شود و صورت جلسه به امضای آنان برسد.
4-تقدیم صورت جلسه به اداره ثبت و امضاء ذیل دفاتر ثبت

کاهش سرمایه شرکت با خروج شریک در شرکت
1-تشکیل مجمع عمومی فوق العاده و تنظیم صورتجلسه
2-چنانچه مجمع با اکثریت شرکاء تشکیل گردد بایستی تشریفات دعوت وفق اساسنامه و قانون تجارت رعایت شود و مدارک مثبته ارائه گردد.
3-چنانچه تعداد شرکاء 12 نفر یا بیشتر باشد بایستی نسبت به انتخاب هیات نظار اقدام و نام اعضای هیات نظار در صدر صورت جلسه تنظیمی درج شود.
4-امضای صورت جلسه توسط کلیه شرکایی که از شرکت خارج می شوند و شرکایی که در شرکت می مانند.
5-در صورتی که شرکایی که از شرکت خارج می شوند از اعضای هیات مدیره باشند می بایست با تسلیم صورتجلسه جداگانه نسبت به تکمیل اعضای هیات مدیره از بین شرکایی که در شرکت باقی مانده اند اقدام شود.
6-اگر شرکای باقی مانده نخواهند به جای شرکای خارج شده که عضو هیات مدیره بوده اند اعضای جدید انتخاب نمایند بایستی در ذیل صورت جلسه مجمع عمومی فوق العاده نسبت به اصلاح ماده مربوطه به تعداد اعضای هیات مدیره اقدام نمایند.
7-شرکایی که از شرکت خارج می شوند بایستی با در دست داشتن کارت شناسایی معتبر در اداره ثبت شرکت ها حضور یافته و ذیل دفاتر ثبت را امضاء نمایند.

تغییر و اصلاح مواد اساسنامه
_تشکیل مجمع عمومی فوق العاده
_تنظیم صورتجلسه و امضاء ذیل آن
_تقدیم صورتجلسه به همراه سایر مدارک به اداره محترم ثبت
_امضاء ذیل دفاتر ثبت
از اینکه ما را انتخاب نموده اید متشکریم.


اتاق بازرگانی تشکلی است که در آن تجار عمده و صاحبان صنایع برای هماهنگی فعالیت های خود با نهادهای حکومتی جهت تامین منافع شان تلاش می کنند.هدف از راه اندازی اتاقهای مشترک تسهیل روابط تجاری بین دو کشور است. اتاق ها سعی در گسترش سطح روابط بین بازرگانان  دو

طرف از روش های مختلف مانند برگزاری سمینارها و شرکت در نمایشگاهها دارند.
اتاق بازرگانی ایران و روسیه
در سال 1985 میلادی هیأت اتاق بازرگانی ایران و شوروی از مسکو دیدار کرد. با تجدید سازمان در ساختار اداره شوروی در سال 1991 تعداد اعضای روسی اتاق کاهش پیدا کرد اما در همان سال 12 سازمان جدید به عضویت اتاق درآمدند.با انحلال نظام اتحاد جماهیر شوروی اتاق بازرگانی ایران و شوروی به اتاق مشترک ایران و روسیه تغییر نام داد و در بهمن سال 1372 تصویب شد. آخرین انتخابات هیأت مدیره اتاق بازرگانی مشترک ایران و روسیه طبق مصوبه شورای عالی نظارت بر اتاق ایران  و اساسنامه جدید در سال 93 با استقبال قابل ملاحظه ی اعضا برگزار و اعضای ایرانی هیأت مدیره انتخاب و اعضای انتصابی روسی از طرف نمایندگی بازرگانی روسیه معرفی شدند.
اتاق بازرگانی مشترک ایران و روسیه از ابتدای تأسیس تلاش داشت با برقراری ارتباط مؤثر و قوی با نهادها و سازمانهای اقتصادی روسیه زمینه ی پیوند فعالیت اعضا را با بازار بزرگ روسیه فراهم کند. با وجود تحولات بزرگ ی و اقتصادی دو کشور، اتاق هم چنان به فعالیت های خود ادامه داد و با سازمانهای مهمی در روسیه مانند اتاق بازرگانی و صنعت فدراسیون روسیه و بنیاد توسعه همکاری های روسیه و ایران تفاهم نامه های همکاری دو جانبه امضا کرد.
رییس اتاق بازرگانی روسیه با بیان اینکه حجم مبادلات دو کشور حدود 3.5 میلیارد دلار است خاطر نشان کرد که ایران و روسیه می توانند با شناسایی توانمندی ها و نیازهای مشترک خود در منطقه اثرگذار بوده و به سرمایه گذاری مشترک در کشورهای آسیایی و منطقه بپردازند.وی افزود:ایران ده ها کالای قابل رقابت دارد که می تواند ضمن برخورداری از کیفیت بازارهای منطقه را به دست بگیرد.به عنوان مثال ایران در حوزه مواد غذایی در منطقه ممتاز است.تکنولوژی بسته بندی این کشور در سطح بین المللی کم نظیر بوده و ایران می تواند با کم ترین هزینه و با استفاده از تبلیغات و اطلاع رسانی جایگاه خود را در منطقه بیابد.

این مقالات را بخوانید:

مراحل ثبت شرکت - 

 راهنمای گام به گام تشکیل و ثبت شرکت با مسئولیت محدود - 

جستجوی شرکت های ثبت شده - 

او در ادامه تصریح کرد از آن جا که ایران از ویژگی همجواری و همسایگی با روسیه برخوردار است می تواند در زمینه نیازهای این کشور وارد بازارهای مصرف روسیه شود.
مدارک مورد نیاز جهت عضویت در اتاق ایران و روسیه
_ کپی شناسنامه متقاضی.
_ کپی گذرنامه متقاضی.
_ دو قطعه عکس سه در چهار رنگی پشت نویسی شده مدیر عامل یا متقاضی حقیقی.
_ کپی رومه رسمی مربوط به آگهی تأسیس و آخرین تغییرات شرکت برای اشخاصی حقوقی.
_ کپی پروانه تولیدی برای واحدهای تولیدی.
_ واریز مبلغ تعیین شده به شماره حساب بانک ملی در وجه اتاق بازرگانی یران و روسیه برای بازرگانانی که برای اولین بار عضو می شوند.
_ واریز مبلغ تعیین شده بایت حق عضویت سالانه در وجه اتاق بازرگانی مشترک ایران و روسیه.
_ کپی کارت عضویت بازرگانی.
_ یا کپی کارت عضویت اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران.
خدمات اتاق بازرگانی ایران و روسیه به اعضاء
_ گسترش روابط بازرگانی خارجی بین ایران و روسیه.
_ ارایه اطلاعات بازرگانی.
_ اعزام هیأتهای بازرگانی و اقتصادی به روسیه.
_ برگزاری سمینارها و کنگره های با موضوعیت گسترش همکاری های اقتصادی، تجاری و علمی ایران و روسیه.
_ برگزاری نمایشگاه و مشارکت دادن اعضای اتاق در آن.
_ حل مشکلات مربوط به قراردادهای تجاری طرفین.
 

 
قانون سرمایه گذاری جهت صدور مجوز ثبت شرکت خارجی ، معیارها و ضوابطی را مد نظر قرار می دهد و از آن چه که شامل کلیه پروژه ها و طرح های سرمایه گذاری می گردد، به عنوان " شرایط عمومی پذیرش سرمایه خارجی " یاد می نماید. حال آن که شرایط دیگری به صورت پراکنده در آیین نامه سرمایه گذاری وجود دارد که با عنوان شرایط خاص طبقه بندی خواهد شد. لذا در این مقاله ، به بیان این شرایط می پردازیم. شایان ذکر است، علاقه مندان جهت کسب اطلاعات تکمیلی در این رابطه می توانند به مقالات ذیل مراجعه نمایند :

- در چه صورتی ثبت شرکت خارجی ممنوع است ؟
- طریقه ی ثبت شعبه شرکت خارجی
الف- شرایط پذیرش سرمایه گذاری خارجی اشخاص حقیقی و حقوقی ایرانی
علاوه بر شرایط عام پذیرش سرمایه گذاری خارجی، قانونگذار به موجب ماده 5 آیین نامه سرمایه گذاری اشخاص حقیقی و حقوقی ایرانی را که با سرمایه با منشا خارجی متقاضی سرمایه گذاری در کشور ایران می باشند، مکلف نموده است تا به منظور برخورداری از تسهیلات و حمایت های قانون ، مستندهایی را که موئد فعالیت های اقتصادی و تجاری آنان در خارج از کشور باشد نیز ارائه دهند.
به نظر می رسد این امر به منظور جلوگیری از هر گونه سوء استفاده در راستای برخورداری از این قانون تمهید شده است . زیرا در غیر این صورت سرمایه گذار ایرانی می تواند با خارج نمودن سرمایه داخلی خود و وارد نمودن مجدد آن خود را تحت شمول تضمین های قانون سرمایه گذاری قرار دهد.
سوالی که در این خصوص ذهن را به خود مشغول می نماید ، منظور قانونگذار از عبارت " فعالیت های اقتصادی و تجاری " می باشد. آن چه که از ماده مذکور برمی آید ، آن است که قانونگذار تمایلی به پذیرش ارز ناشی از صادرات محصولات داخلی به عنوان سرمایه خارجی ندارد. به همین دلیل است که اشخاص ایرانی باید فعالیت اقتصادی و تجاری خود را در خارج از کشور اثبات نمایند. مضاف بر این که با وجود نگارش ماده مزبور ، چنین به نظر می رسد که منظور قانونگذار از " فعالیت های اقتصادی و تجاری " ، هرگونه فعالیت پول سازی است که منجر به کسب درآمد ارزی در خارج از کشور گردیده است ، که اگر چنین باشد سرمایه ای که در نتیجه فعالیت های علمی و یا به وراثت از والدین مقیم خارج از کشور اکتساب شده نیز تحت پوشش قانون سرمایه گذاری قرار می گیرد. در هر حال ارائه این گونه مدارک ، از جمله شرایط پذیرش سرمایه گذاری اشخاص حقیقی و حقوقی ایرانی می باشند و برای سایر سرمایه گذاران اامی نخواهد بود.
ب- شرایط پذیرش سرمایه گذاری خارجی بدون مجوز قبلی
برخی از سرمایه گذاران خارجی بدون اخذ مجوز سرمایه گذاری به سرمایه گذاری در کشور ایران اقدام می نمایند. زیرا اخذ مجوز سرمایه گذاری یک تکلیف نیست ، بلکه یک حق قانونی است. به عبارت دیگر ، به موجب قانون سرمایه گذاری این حق برای سرمایه گذاران خارجی ایجاد گردیده است تا با اخذ مجوز سرمایه گذاری از تضمین های مقرر در قانون سرمایه گذاری برخوردار گردند.
قانونگذار به موجب ماده 6 آیین نامه سرمایه گذاری راه را برای سرمایه گذارانی که پس از سال ها سرمایه گذاری در ایران ، به اخذ مجوز سرمایه گذاری و استفاده از این حق قانونی تمایل یافته اند ، هموار نموده است . به موجب این ماده سرمایه گذار خارجی که بدون برخورداری از پوشش قانون قبلاَ در ایران سرمایه گذاری نموده است ، می تواند با طی مراحل پذیرش ، برای اصل سرمایه گذاری انجام شده از پوشش قانون برخوردار شود. بنابراین وقتی سرمایه گذار خارجی که در مرحله ورود به ایران به اخذ مجوز سرمایه گذاری اقدام می نماید ، تنها نسبت به " اصل سرمایه " و آن چه که در روز اول وارد نموده است ، تحت شمول قانون قرار می گیرد ، باید پذیرفت که آن شخص سرمایه گذاری که بعداَ به اخذ چنین مجوزی اقدام می نماید نیز از این قاعده مستثنی نیست و تنها نسبت به سرمایه اولیه خود زیر پوشش قرار خواهد گرفت.
پس از صدور مجوز سرمایه گذاری ، سرمایه گذار از کلیه مزایای قانون ، از جمله امکان انتقال سود و هر آن چه که برای سایر سرمایه گذاران در نظر گرفته شده است برخوردار می گردد. این گونه سرمایه گذاری ها به طور کلی سرمایه گذاری موجود تلقی می شوند و از ضوابط عمومی پذیرش سرمایه گذاری خارجی پیروی می نمایند و از این بابت هیچ گونه تفاوتی وجود نخواهد داشت.
ج- شرایط پذیرش سرمایه گذاری خارجی در بنگاه های اقتصادی موجود
سرمایه گذاری خارجی ممکن است یا از طریق به کارگیری سرمایه خارجی در یک بنگاه اقتصادی جدید صورت گیرد ، یا آن که این سرمایه در یک بنگاه اقتصادی موجود سرمایه گذاری گردد. قانونگذار شرط خاصی را برای پذیرش نوع دوم سرمایه گذاری به موجب ماده 7 آیین نامه سرمایه گذاری در نظر گرفته است. به عبارت دیگر، این گونه سرمایه گذاری ( در بنگاه اقتصادی موجود ) در صورتی پذیرفته خواهد شد که سرمایه گذاری مزبور " ارزش افزوده ایجاد کند ". از نظر قانونگذار " ارزش افزوده جدید می تواند در نتیجه افزایش سرمایه در بنگاه اقتصادی و یا تحقق اهدافی از قبیل ارتقای مدیریت ، توسعه صادرات و یا بهبود سطح فن آوری در بنگاه اقتصادی موجود حاصل شود ".
به طور اصولی سرمایه گذاری خارجی در بنگاه های اقتصادی موجود " یا از طریق خرید سهام یا افزایش سرمایه یا تلفیقی از آن ها " صورت می گیرد. با این توضیح که در مواردی سرمایه گذار خارجی با خرید به طور مثال 50 سهم از شرکت ، در شرکت موجود وارد می شود و گاهی تصمیم بر افزایش سرمایه گرفته می شود و اگر به فرض سرمایه شرکت موجود 100 میلیون دلار باشد، به عنوان مثال 100 میلیون دلار هم طرف خارجی می آورد و سرمایه شرکت به 200 میلیون دلار افزایش می یابد و وگاهی تلفیقی از این دو روش صورت می گیرد.
در هر حال طبق نظر قانونگذار، سرمایه گذار خارجی که در یک شرکت موجود سرمایه گذاری می نماید ، باید در آن شرکت " ارزش افزوده " ایجاد نماید. گاهی این ارزش افزوده از طریق افزایش سرمایه امکان پذیر است ، اما زمانی که سرمایه گذار خارجی با خرید بخشی از سهام وارد شرکت می شود ، این ارزش افزوده تحقق نیافته است ، مگر آن که ورود سرمایه گذار خارجی به هدف هایی چون ارتقای مدیریت یا بهبود سطح فن آوری یا ارتقای کیفیت محصول و غیره منجر گردد


  
 اشتغال به هر نوع تجارت، به حداقلی از سرمایه نیازمند است و تصور تجارت با سرمایه صفر دشوار است. سرمایه ، محصول کار است همچنانکه جوهر تجارت نیز چیزی جز کار نیست. بنابراین برای تامین سرمایه لازم جهت ورود به دنیای تجارت، دو راه پیش روست که یکی کند و دیگری سریع است . تجارت به تنهایی در قالب شخص حقیقی یا تجارت در قالب شخص حقوقی ( شرکت تجاری )
با کار کردن به تنهایی می توان تدریجاَ سرمایه ای را اندوخت و به وسیله آن آغاز به تجارت نمود. شخصی که می خواهد به تنهایی تجارت کند، برای جبران کمبود نیروی کار خویش، راهی جز اجاره اشخاص ندارد و برای جبران کمبود سرمایه نیز راهی جز قرض گرفتن ندارد. بنابراین، اگر سود هنگفتی حاصل شود پس از کسر هزینه ها، متعلق به خود تاجر است، در عوض تمام زیان های احتمالی را نیز باید خود او تحمل کند.

اما در برابر این شیوه، روش سریعی نیز قابل تصور است که عبارت است از تشکیل شرکت تجاری . فعالیت در قالب شرکت موجب تجمیع سرمایه ها و دانش های فنی و ایجاد یک سرمایه عمده و دانش فنی قابل توجه می شود. همچنین ، فعالیت در قالب شرکت موجب کسب سود بیشتر و توزیع زیان ها بین چند شریک و کم کردن بار خطرات سرمایه گذاری ( ریسک ) می شود.
اساساَ شرکت تجاری برای فعالیت های بزرگ تجاری از ظرفیت زیادی برخوردار است. عمر طولانی و غیروابسته به عمر اشخاص حقیقی زاینده آن، سهولت تنظیم روابط شرکا و معامله گران با شرکت از طریق واسط شخص حقوقی و سهولت بیشتر اداره سرمایه شرکت، از مشترکات همه انواع شرکت های تجاری است که بستر مناسبی برای فعالیت های بزرگ فراهم می کند.
بنا براین، تردیدی نیست قالب شرکت تجاری در مقایسه با فعالیت به صورت انفرادی بسیار مناسب تر است زیرا توانایی های یک شخص در مقایسه با شرکت بسیار محدودتر است. قانون نیز اجازه بسیاری از فعالیت های بزرگ را به افراد به تنهایی نمی دهد ، چه بسا مشتریان نیز رغبت کافی برای معامله با چنین تاجری را نداشته باشند.
طبیعتاَ، آغاز تجارت در قالب شرکت های تجاری سوالات بسیاری را در ذهن خواهان ورود به دنیای تجارت مطرح می سازد . از جمله اینکه :
- چه قالب هایی برای ثبت شرکت تجاری وجود دارد ؟
- مدارک لازم برای ثبت انواع شرکت های تجاری کدامند ؟
- شرکا در شرکت تجاری چه مواردی را می توانند به عنوان آورده و سرمایه به شرکت بیاورند ؟
- چگونه می توان برای شرکت خود نام و موضوعی مناسب تعیین کرد ؟
- چگونه می توان شرکت خود را در اداره ثبت شرکت ها به ثبت رساند ؟
در این مقاله ، به صورت گام به گام شما را با مراحل ثبت شرکت آشنا می سازیم.

• موضوع فعالیت شرکت به طور صریح

از اقدامات اولیه برای ثبت شرکت تصمیم گیری برای تعیین موضوع شرکت است. اهدافی را که موسسین از تاسیس آن ها در نظر دارند، موضوع شرکت را تشکیل می دهد که باید در اساسنامه مشخصاَ قید شود. موضوع شرکت، معرف و بیان گر نوع عملکرد شرکت ،خدمات و فعالیت های شرکت و زمینه کاری شرکت می باشد.
بدیهی است برای این که به شرکت اجازه تاسیس داده شود، باید موضوع شرکت جهت مشروع داشته و مخالف اخلاق حسنه و نظم اجتماعی نباشد.
در بعضی از کشورها مانند انگلستان موضوع شرکت را نمی توان تغییر داد؛ ولی در قوانین ایران تغییر موضوع شرکت مانعی ندارد. مجمع عمومی فوق العاده حق دارد آن را تغییر دهد و مراتب را به مرجع ثبت شرکت ها اعلام دارد تا برای اطلاع عموم آگهی شود.
لازم به ذکر است برخی از موضوعات فعالیت نیازمند مجوز می باشد که در این صورت پیش از ثبت آن ها باید نسبت به اخذ مجوز اقدام نمود .

• جایگاه نام شرکت های تجاری

ورود به دنیای تجارت به مثابه یک تولد است . شرکت تجاری نیز، به محض تولد نیازمند نام است. امروزه برای تنظیم آسان تر روابط اجتماعی، دارا بودن نام برای همه اشخاص اعم از حقیقی و حقوقی، تبدیل به یک اام قانونی شده و مایه حفظ بهتر حقوق سایر اشخاص در برابر دارنده نام است.
نام شرکت تجاری باید وسیله و عامل مشخص کننده آن شرکت باشد و با نوع فعالیت و اهداف اساسی فعالیت های شرکت، هماهنگی داشته باشد. در حقوق ایران، نام شرکت باید دارای شرایط ذیل باشد :
الف) نام یا عنوان از نظر ماهیت یا طریقه استفاده آن خلاف موازین شرعی نباشد.
ب) خلاف نظم عمومی و اخلاق حسنه نباشد.
ج) موجبات فریب مراکز تجاری یا عمومی را نسبت به ماهیت موسسه یا شرکتی که اسم یا عنوان انتخاب شده معرف آن است، فراهم نکند.
نام پیشنهادی می بایست:
1- خارجی نباشد.
2- سابقه ثبت نداشته باشد .
3- دارای معنا و مفهوم باشد .
4- با فرهنگ انقلاب اسلامی مطابقت داشته باشد .
• آورده شرکا در شرکت تجاری
آورده شرکا یعنی آن سرمایه ای که هر شریک برای تشکیل شرکت تجاری با خود به شرکت می آورد و این آورده ها ، دارایی شرکت را تشکیل می دهد. آورده شرکا اغلب به صورت پول است ؛ اما ممکن است این آورده در مواردی به صورت غیرپولی و غیر نقدی باشد ؛ اما به عنوان یک ضابطه کلی باید به این امر توجه داشت که اگر آورده شرکا، غیر نقد باشد باید قابلیت تحویل و تسلیم را داشته باشد. آورده شرکا می تواند اعم از موارد ذیل باشد :
1- پول که همان آورده نقد است.
2- عین اموال منقول و غیرمنقول ؛ البته در صورتی که قابل نقل و انتقال باشند و حقوق اشخاص ثالث نسبت به آن ها تعلق نگرفته باشد. برای مثال اگر مال در رهن شخص ثالثی باشد، نمی توان آن را به عنوان آورده به شرکت آورد. همچنین است مال موقوفه که نمی تواند به عنوان آورده یکی از شرکا تلقی شود.
3- منفعت ؛ البته اگر منافع مالی قابل تعیین باشد، آوردن منافع به عنوان آورده به شرکت بلامانع است.

آورده شرکا در شرکت تجاری

4- سرقفلی از آن رو که قابلیت تقویم را دارا هستند و مال محسوب می شوند، می توانند به عنوان آورده شرکا به شرکت تجاری مورد استفاده قرار گیرند.
5- حقوق فکری مانند مانند گواهی نامه حق اختراع ؛ گواهی نامه ثبت طرح صنعتی یا اسم تجاری می تواند به عنوان آورده واقع شود ؛ زیرا قابلیت نقل و انتقال دارند.
• تعیین قالب شرکت
شرکت تجاری به تناسب نیازهای متنوع دنیای تجارت، انواع گوناگونی یافته است که البته دارا بودن شخصیت حقوقی، وجه مشترک همه آن هاست. انواع این شرکت ها طبق ماده 20 قانون تجارت عبارتند از :
- شرکت سهامی عام ،
- شرکت سهامی خاص ،
- شرکت با مسئولیت محدود ،
- شرکت تضامنی ،
- شرکت نسبی ،
- شرکت مختلط سهامی ،
- شرکت مختلط غیرسهامی ،
- شرکت تعاونی.
در میان انواع شرکت های تجاری تفاوت های قابل توجهی وجود دارند که باید به آن ها توجه نمود. مثلاَ ظرفیت شرکت سهامی عام برای تجمیع سرمایه های کوچک و تشکیل سرمایه های بزرگ کاملاَ متمایز از دیگر انواع شرکت تجاری است.
آشنایی با قالب های تجاری، سوالات بسیاری را برای تازه وارد به دنیای تجارت مطرح میسازد ، از جمله اینکه کدام قالب برای فعالیت ما مناسب تر است ؟ در ذیل به بررسی هر یک از شرکت های تجاری می پردازیم :
شرکت سهامی عام :
شرکت سهامی عام شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده است. سرمایه ای که موسسین آن قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین کرده اند.
شرکت های سهامی عام امروزه یکی از مهم ترین شرکت های تاثیرگذار در اقتصاد کشور است که به اتکاء سرمایه های تسهیم شده فعالیت اقتصادی خود را رونق می دهد زیرا اشخاص به صورت ثابت در آن تصمیم گیرنده و اداره کننده نمی باشند.
قابلیت انتقال آسان سهام در این نوع شرکت ها باعث شده در بورس اوراق بهادار کشورهای مختلف این شرکت ها حضور فعال و چشمگیری داشته باشند.
در رابطه با شرکت سهامی عام توجه به نکات ذیل حائز اهمیت می باشد :
1- شرکای شرکت سهامی عام نباید کم تر از 5 عضو باشند. لازم به ذکر است که حداکثر تعداد اعضای شرکت سهامی در قانون معین نشده است.
2- به موجب ماده 5 لایحه، در موقع تاسیس، سرمایه شرکت های سهامی عام از پنج میلیون ریال نباید کمتر باشد. قانون گذار در این ماده، میزان حداقل سرمایه را پیش بینی نموده است. اما حداکثر سرمایه در قانون معین نشده است.
3- به موجب تبصره ماده 4 لایحه، در شرکت های سهامی عام عبارت " شرکت سهامی عام " باید قبل از نام شرکت یا بعد از آن بدون فاصله بانام شرکت در کلیه اوراق و اطلاعیه ها و آگهی های شرکت به طور روشن و خوانا قید شود.
شرکت سهامی خاص :
از این نوع شرکت در ایران استقبال زیادی شده و گرایش و علاقه فعالان اقتصادی به تاسیس و ثبت این نوع شرکت به نسبت سایر انواع شرکت، بسیار بیشتر می باشد و اکثر کارخانجات تولیدی در ایران که متعلق به اشخاص می باشد تحت عنوان شرکت سهامی خاص به ثبت رسیده اند.
شرکت سهامی خاص از انواع شرکت های سرمایه است و مزیت این گونه شرکت ها اینست که برخلاف برخی شرکت ها که با فوت یکی از شرکا امکان انحلال شرکت وجود دارد در شرکت های سهامی خاص، با فوت یا خروج یکی از سهامداران تاثیری در سرنوشت شرکت ندارد.
در تعریف شرکت سهامی خاص آمده است : شرکت سهامی خاص، شرکت بازرگانی است و سرمایه آن که قانوناَ در موقع تاسیس از یک میلیون ریال کم تر نخواهد بود، به سهام تقسیم شده و کلیه سهام آن به وسیله سهامداران تعهد و تامین می گردد و مسئولیت صاحبان سهام که تعداد آن ها نباید کم تر از سه نفر باشد محدود به مبلغ اسمی سهام آن هاست.
لازم به توضیح است، در شرکت های سهامی خاص، موسسین شرکت در واقع همان سهامدارانی هستند که به تشکیل شرکت اقدام می نمایند. بدین جهت نیازی به مجمع عمومی موسس ندارند.
برای امکان تشکیل شرکت سهامی خاص ، وجود عناصر و خصوصیات زیرین ضرورت قانونی دارد :
1- سهامداران شرکت، ( موسسین ) نباید کم تر از سه نفر باشند.
2- سرمایه شرکت در موقع تاسیس، نباید کم تر از یک میلیون ریال باشد.
3- کلیه سهام شرکت باید به وسیله سهامداران ( موسسین ) تعهد و تامین گردد.
4- سرمایه شرکت به سهام و در صورت تجزیه به قطعات سهام تقسیم شده و باید متساوی القیمه باشد.
شرکت با مسئولیت محدود :
ثبت این نوع شرکت، برای تاسیس بنگاه های کوچک اقتصادی و انجام فعالیت های محدود اقتصادی، بسیار مناسب است. چرا که شرکت با مسئولیت محدود با وجود حداقل دو نفر شریک به ثبت می رسد و انتخاب بازرس در آن اختیاری است و تشریفات تشکیل مجامع عمومی و هیئت مدیره و انتشار آگهی ها که در شرکت های سهامی وجود دارد در این گونه شرکت ها گسترده نیست. مدیران در این نوع شرکت ها می توانند برای مدت نامحدودی انتخاب شوند بنابراین تشکیل جلسات مجامع عمومی و هیئت مدیره برای تمدید مدت ماموریت مدیران، همانند شرکت های سهامی ضروری نیست.
شرکت با مسئولیت محدود در قانون تجارت این گونه تعریف شده است : شرکتی بین دو یا چند شریک، به منظور امور تجاری که در آن مسئولیت هر یک از شرکا به میزان سرمایه ای است که در شرکت آورده است، ولی سرمایه شرکا برخلاف شرکت سهامی به قطعات سهام تقسیم نمی شود. ( م 94 )
توجه داشته باشید که فقط در شرکت های سهامی و تعاونی است که سرمایه شرکا به صورت قطعاتی به نام سهم درمی آید. در شرکت مختلط سهامی نیز فقط سرمایه برخی از شرکا به صورت قطعات سهم در می آید؛ و در بقیه شرکت ها، سرمایه به هیچ وجه به صورت قطعات سهم در نمی آید. ( م 1 ل. ا. ق. ت و ماده 162 ق. ت )
زمان تشکیل شرکت با مسئولیت محدود : زمانی است که : ( م 96 ق. ت )
1- تمام سهم الشرکه های نقدی تادیه شود؛ بنابراین در این شرکت ، برخلاف شرکت سهامی تعهد به پرداخت وجود ندارد و باید تمام سرمایه از همان ابتدا پرداخت شود.
2- تمام سهم الشرکه های غیرنقدی تقویم شده باشد و آن نیز از همان ابتدا تسلیم شود ؛ مانند شرکت های سهامی که در آن ها نیز تسلیم آورده های غیرنقد باید از همان ابتدا انجام شود.
3- در این شرکت نیز مانند شرکت سهامی تشکیل منوط به ثبت نیست و قبل از ثبت ، شرکت تشکیل می شود.
شرکت تضامنی :
شرکت تضامنی شرکتی است که مسئولیت شرکاء در آن محدود به سرمایه نیست بلکه چون به اعتبار شخصیت شرکاء تشکیل می شود، مسئولیت نامحدود است و شرکاء مسئول کلیه قروض و تعهدات شرکت، علاوه بر سرمایه می باشند . شرکت تضامنی از حیث اعتبار در راس تمام شرکت های تجاری قرار دارد و بیشتر بین اقربا و نزدیکان تشکیل می شود.
برای سازماندهی شرکت تضامنی، شرکا باید یک یا چند مدیر برای اداره شرکت انتخاب کنند. مدیر مزبور ممکن است غیر از شرکاء بوده و از خارج انتخاب شود.( ماده 120 ق.ت ) در صورتی که مدیران از بین شرکا بدون قید در اساسنامه انتخاب شده باشند ، با توجه به شرایط اساسنامه یا به اتفاق آراء سایر شرکاء قابل عزل می باشند. مدیر غیر شریک با شرایط پیش بینی شده در اساسنامه و در غیر این صورت با تصمیم اکثریت شرکاء معزول می شود.
در صورتی که عزل مدیری بدون دلیل موجه باشد، مدیر معزول حق مطالبه ضرر و زیان را از شرکت خواهد داشت.
شرکت نسبی :
ماده 3 قانون تجارت شرکت نسبی را چنین تعریف نموده است :
شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجاری در تحت اسم مخصوصی بین دو یا چند نفر تشکیل و مسئولیت هر یک از شرکاء به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته.
در شرکت نسبی که یکی از شرکت های اشخاص محسوب است و بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل می شود هر یک از شرکاء به نسبت سرمایه ای که در شرکت گذاشته مسئولیت دارد. در این نوع شرکت قانونگذار از کلمه " میزان سهم " یا " میزان سرمایه " استفاده ننموده است بلکه از کلمه " نسبت " استفاده نموده است.
شرکت مختلط سهامی :
شرکت مختلط سهامی، شرکتی است بین یک یا چند شریک ضامن از یک سو و دو یا چند شریک سهامی از سوی دیگر، به منظور امور تجاری، که در آن در صورتی که دارایی شرکت در زمان انحلال برای تادیه دیون کافی نباشد، هر شریک ضامن مسئول تادیه کلیه دیون است، ولی مسئولیت شریک سهامی، فقط به میزان سهام او در شرکت است. در این شرکت سرمایه شرکاء سهامی، به صورت سهام در می آید، اما سرمایه شرکاء تضامنی به صورت سهام در نمی آید. ( ماده 162 ق. ت )
این شرکت به صورت همزمان و توامان از یک سو و برای عده ای، برخی از اوصاف و مزیت های شرکت تضامنی را داراست و از سوی دیگر و برای عده ای دیگر، برخی از اوصاف و مزیت های شرکت سهامی را .
شرکت مختلط غیرسهامی :
به موجب ماده 141 قانون تجارت : " شرکت مختلط غیرسهامی، شرکتی است که برای امور تجاری، تحت اسم مخصوصی بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود، بدون انتشار سهام تشکیل می شود. شریک ضامن، مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت گذاشته و یا بایستی بگذارد. در اسم شرکت باید عبارت ( شرکت مختلط ) و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود ".
این نوع شرکت اصولاَ توسط دو دسته اشخاص تشکیل می شود. دسته اول کسانی هستند که سرمایه داشته و قصد سرمایه گذاری تجاری دارند، اما به امور تجاری آگاه نیستند. دسته دوم کسانی هستند که سرمایه ندارند، ولی به امور تجاری آگاهی کامل دارند یا دارای طرح های صنعتی یا موافقت های اصولی برای تاسیس کارخانه هستند و نمی خواهند به عنوان کارمند یا کارمندان سرمایه داران کار کنند. بلکه می خواهند برای خودشان کار کنند. این دو دسته می توانند با هم به توافق برسند و شرکت مختلط غیرسهامی تشکیل بدهند. در این صورت شرکای دسته اول دارای مسئولیت محدود، و شرکای دسته دوم دارای مسئولیت نامحدود و تضامنی می شوند و اداره شرکت نیز به عهده آن ها خواهد بود.
شرکت مختلط غیرسهامی با تنظیم و امضای قرارداد شرکت یا شرکتنامه، حداقل میان دو شریک تشکیل می شود که یکی از آن ها دارای مسئولیت تضامنی و دیگری دارای مسئولیت محدود است. برای تشکیل شرکت تنظیم اساسنامه جداگانه لازم نیست ، ولی مانع قانونی وجود ندارد که شرکا علاوه بر شرکت نامه، اساسنامه نیز تنظیم کنند.
شرکت تعاونی :
شرکت تعاونی، شرکتی است که برای مدت نامحدود و به منظور رفع احتیاجات مشترک شرکاء و بهبود وضع مادی و اجتماعی آنان تشکیل می شود. شرکت های تعاونی دارای ارکانی از قبیل مجمع عمومی، هیئت مدیره و بازرسین می باشند.
اداره شرکت تعاونی با هیات مدیره ای است که حداقل 3 عضو اصلی و یک عضو علی البدل دارد. حداکثر اعضای هیات مدیره 7 نفر اصلی و 2 نفر علی البدل می باشد. در تعاونی های بزرگ به ازای هر 400 نفر یک نفر به اعضای اصلی و یک نفر به اعضای علی البدل هیات مدیره اضافه می شود اما در هر صورت تعداد اعضای اصلی بیش از 15 نفر نخواهد بود. تعداد اعضای علی البدل حداکثر یک سوم اعضای اصلی است.

مدارک لازم برای به ثبت رساندن شرکت سهامی خاص  
1- دو برگ اظهارنامه شرکت سهامی خاص و تکمیل آن و امضا ذیل اظهارنامه توسط کلیه سهامداران
تذکر : اوراق اظهارنامه به دلیل بهادار بودن صرفاَ می بایست از محل اداره ثبت شرکت ها تهیه گردند.
2- دو جلد اساسنامه شرکت سهامی خاص و امضا ذیل تمام صفحات آن توسط کلیه سهامداران .
3- دو نسخه صورت جلسه مجمع عمومی موسسین که به امضا سهامداران و بازرسین رسیده باشد.
4- دو نسخه صورت جلسه هیئت مدیره که به امضای مدیران منتخب مجمع رسیده باشد.
5- فتوکپی شناسنامه و کارت ملی برابر اصل شده کلیه سهامداران و در صورتی که مدیر عامل خارج از اعضای هیئت مدیره باشد که در دفاتر اسناد رسمی قابل تهیه است.
6- فتوکپی شناسنامه
7- معرفی نامه نمایندگان، در صورتی که سهامداران و اعضای هیئت مدیره از بین اشخاص حقوقی باشند و ارائه تصویر رومه رسمی آگهی تاسیس یا آخرین تغییرات آن .
8- تاییدیه هیئت مدیره اشخاص حقوقی سهامدار ، مبنی بر غیردولتی بودن آن
9- گواهی پرداخت حداقل 35% سرمایه شرکت از بانکی که حساب شرکت در شرف تاسیس در آن جا افتتاح شده است.
تذکر : در صورتی که مقداری از سرمایه شرکت آورده غیرنقدی باشد ( اموال منقول و غیرمنقول ) ارائه تقویم نامه کارشناس رسمی دادگستری اامی است و در صورتی که اموال غیرمنقول جزء سرمایه شرکت قرار داده شود ارائه مستندات مربوطه ضروری است.
10- اخذ مجوز در صورت نیاز بنا به تشخیص کارشناس اداره ثبت شرکت ها
توجه : کلیه شرکت های سهامی خاص موظفند یک جلد دفتر سهام جهت ثبت سهام شرکت تهیه نمایند و تغییرات سهام نیز طبق مقررات در آن ثبت گردد.
تنظیم اظهارنامه درخواست ثبت شرکت
نمونه چاپی اظهارنامه ثبتی برای شرکت سهامی خاص، از مرجع مربوطه خریداری می شود. اظهارنامه بر اساس مصرحات قانون تجارت و قانون اصلاحی آن، تکمیل می گردد و سپس به امضای کلیه سهامداران خواهد رسید.
اظهارنامه درخواست، مشعر بر تعهد کلیه سهام شرکت خواهد بود . گواهینامه بانکی حاکی از تادیه قسمت نقدی سرمایه شرکت به حساب ( شرکت در شرف تاسیس ) که نباید کم تر از سی و پنج درصد کل سهام که سرمایه شرکت را تشکیل ممی دهد باشد، ضمیمه اظهارنامه خواهد بود.
هرگاه تمام یا قسمتی از سرمایه غیرنقدی باشد، باید تمام آن تادیه گردیده و صورت تقویم آن به تفکیک، در اظهارنامه منعکس شود و در صورتی که سهام ممتازه وجود داشته باشد، باید شرح امتیازات و موجبات آن در اظهارنامه انعکاس یابد.

مدارک لازم برای ثبت شرکت های با مسئولیت محدود
1- دو برگ تقاضانامه شرکت با مسئولیت محدود و تکمیل آن و امضا ذیل تقاضانامه توسط کلیه سهامداران
2- دو برگ شرکت نامه شرکت با مسئولیت محدود و تکمیل آن و امضا ذیل شرکت نامه توسط کلیه سهامداران
تذکر : اوراق تقاضانامه و شرکت نامه به دلیل بهادار بودن صرفاَ می بایست از محل اداره مربوطه تهیه گردند.
3- دو جلد اساسنامه شرکت با مسئولیت محدود و امضا ذیل تمام صفحات آن توسط کلیه سهامداران
4- دو نسخه صورت جلسه مجمع عمومی موسسین و هیئت مدیره که به امضای سهامداران و بازرسین رسیده باشد.
5- دو نسخه صورت جلسه هیئت مدیره که به امضای مدیران منتخب مجمع رسیده باشد.
6- فتوکپی شناسنامه و صورت جلسه هیئت مدیره
7- کارت ملی برابر اصل شده کلیه سهامداران و در صورتی که مدیرعامل خارج از اعضای هیئت مدیره باشد. ( برابر اصل در مراجع قضایی یا دفاتر اسناد رسمی صورت می گیرد ).
8- فتوکپی شناسنامه و کارت ملی بازرسین
9- معرفی نامه نمایندگان، در صورتی که سهامداران و اعضای هیئت مدیره از بین اشخاص حقوقی باشند ارائه تصویر رومه رسمی آگهی تاسیس یا آخرین تغییرات آن .
10- تاییدیه هیئت مدیره اشخاص حقوقی سهامدار ، مبنی بر غیردولتی بودن آن
تذکر : در صورتی که مقداری از سرمایه شرکت آورده ی غیرنقد باشد ( اموال منقول و غیرمنقول) ارائه تقویم نامه کارشناس رسمی دادگستری اامی است و در صورتی که اموال غیرمنقول جزء سرمایه شرکت قرار داده شود ارائه مستندات مربوطه ضروری است.
11- اخذ مجوز در صورت نیاز بنا به تشخیص کارشناس اداره مربوطه

مدارک ثبت شرکت سهامی عام 
برای ثبت شرکت سهامی عام مدارک زیر باید تهیه شود :
الف) مدارک لازم جهت کسب اجازه پذیره نویسی شرکت سهامی عام در حال تاسیس :
1- دو نسخه طرح اظهارنامه شرکت سهامی عام ؛
2- دو نسخه طرح اساسنامه شرکت سهامی عام ؛
3- دو نسخه طرح اعلامیه پذیره نویسی ؛
4- گواهی بانکی مبنی بر واریز حداقل 35% سرمایه، تعهد توسط موسسین ؛
5- تصویر مصدق شناسنامه موسسین
ب) مدارک لازم جهت تاسیس :
1- دو نسخه اظهارنامه ؛
2- دو نسخه اساسنامه ؛
3- دو نسخه صورت جلسه مجمع عمومی موسسین ؛
4- دو نسخه صورت جلسه هیئت مدیره ( تعداد مدیران ، حداقل پنج نفر می باشد ).
5- آگهی دعوت مجمع موسسین در رومه تعیین شده ؛
6- فتوکپی شناسنامه مدیران ( در مورد اشخاص حقوقی، ارائه برگ نمایندگی، لازم است ).
7- گواهی بانک مبنی بر واریز 35% سرمایه شرکت ؛
8- ارائه مجوز یا موافقت اصولی یا مجوز از مراجع ذی صلاح در صورت نیاز .

مدارک ثبت شرکت تضامنی
1- دو نسخه شرکتنامه تکمیل شده
2- دو نسخه تقاضانامه تکمیل شده
3- دو نسخه اساسنامه تکمیل شده
4- دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین
5- دو نسخه صورتجلسه هیات مدیره
6- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
7- اصل گواهی عدم سوء پیشینه جهت اعضاء هیات مدیره ، مدیر عامل
8- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه شرکاء ، مدیران و هیات نظار ( در مواردی که تعداد شرکاء بیش از 12 نفر باشند).
9- اصل وکالتنامه وکیل دادگستری در صورتی که ثبت توسط وکیل صورت پذیرد.

مدارک ثبت شرکت نسبی
مدارک لازم عبارت است از :
1- دو نسخه شرکتنامه ی تکمیل شده
2- دو نسخه تقاضانامه ی تکمیل شده
3- دو نسخه اساسنامه ی تکمیل شده
4- تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت
5- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
6- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه شرکا ،مدیران و هیات نظار(در مواردی که تعداد شرکا بیش از دوازده نفر باشد)
7- اصل گواهی عدم سوپیشینه جهت اعضاء هیات مدیره،مدیر عامل
8- دو نسخه صورتجلسه ی مجمع عمومی موسسین
9- دو نسخه صورتجلسه ی هیات مدیره
10- اصل وکالتنامه ی وکیل دادگستری در صورتی که این کار توسط وکیل صورت پذیرد.

مدارک ثبت شرکت مختلط سهامی
1- یک نسخه مصدق از شرکت نامه
2- یک نسخه مصدق از اساسنامه
3- اسامی مدیر یا مدیران شرکت
4- نوشته ای با امضای مدیر شرکت ،حاکی از تعهد پرداخت تمام سرمایه و پرداخت واقعی لااقل ثلث از آن سرمایه
5- سوابق مصدق از تصمیمات مجمع عمومی در موارد مذکور در مواد 40،41،44
6- نوشته ای با امضای مدیر شرکت،حاکی از پرداخت تمام سرمایه ی نقدی شرکای ضامن و تسلیم تمام سرمایه ی غیر نقدی با تعیین قیمت حصه های غیر نقدی .

مدارک ثبت شرکت مختلط غیرسهامی 
1- دو نسخه اظهارنامه به امضای شرکا
2- دو نسخه شرکتنامه به امضای کلیه شرکا
3- دو نسخه اساسنامه به امضای شرکا
4- دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین به امضای کلیه شرکا ( با معرفی شریک یا شرکای ضامن که سمت مدیریت دارند )
5- فتوکپی شناسنامه شرکا و پایان خدمت در صورت مشمولی
6- اخذ مجوز از شورای مرکزی اصناف یا موافقت اصولی از وزارتخانه مربوطه در صورت نیاز

مدارک ثبت شرکت تعاونی 
1- اساسنامه مصوب شرکت
2- دعوتنامه تشکیل اولین مجمع عمومی عادی
3- صورتجلسه اولین مجمع عمومی عادی ، دایر بر تصویب اساسنامه و انتخاب اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان .
4- صورتجلسه راجع به جلسه اولین هیات مدیره دایر بر انتخاب رئیس و نایب رئیس و منشی هیات مدیره ، انتخاب صاحبان امضاهای مجاز و اسامی و مشخصات آن ها و انتخاب مدیر عامل.
5- فهرست اسامی و مشخصات داوطلبان تشکیل تعاونی .
6- فهرست اسامی حاضران در اولین مجمع عمومی عادی که حاوی امضای آن ها باشد.
7- فهرست اسامی و مشخصات و نشانی اعضای اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان اعم از اصلی و علی البدل و مدیر عامل که حاوی امضای آن ها باشد.
8- مدارک مربوط به تقویم و تسلیم آن مقدار از سرمایه که به صورت جنبی بوده است.
9- قبولی کتبی اعضای اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان
10- رسید پرداخت مقدار وجوه لازم التادیه سرمایه تعاونی ، طبق اساسنامه

 مراحل ثبت شرکت
پس از تعیین موضوع شرکت ، نوع شرکت ، میزان سرمایه، نام شرکت و تنظیم مدارک مورد نیاز، نخستین مرحله ی ثبت کردن شرکت، ورود به سامانه اداره مشخص شده به نشانی  می باشد. مراحل ثبت اینترنتی شرکت در سامانه به ترتیب عبارت است از :
- ورود اطلاعات متقاضی شامل نام متقاضی ، نام خانوادگی متقاضی ، تابعیت متقاضی ، سمت متقاضی ، شماره ملی متقاضی ، شماره همراه متقاضی
- درج 5 نام به ترتیب اولویت در سامانه . ( توجه داشته باشید در صورتی که اولویت اول مورد قبول واقع شود، به اولویت های بعدی ترتیب اثر داده نخواهد شد) .
- دریافت کد رهگیری.
- تعیین مدت زمان و نوع فعالیت شرکت. ( محدود یا نامحدود بودن، آموزشی یا پژوهشی بودن)
- وارد نمودن نشانی و محل انجام فعالیت شرکت.
- مشخص کردن میزان سرمایه اولیه شرکت در قسمت سرمایه شخص حقوقی.
- وارد کردن اسامی تمام شرکا در فرم مربوطه.
- تکمیل مشخصات کامل شرکا از جمله اطلاعات شناسنامه ای، آدرس پستی و.
- تعیین میزان سهام هرکدام از شرکا ( نقدی یا غیر نقدی بودن)

مراحل لازم برای ثبت شرکت
- تعیین نوع سمت شرکا
- انتخاب تعداد شعب و هم چنین وارد کردن مکان آنها در فرم مربوطه .
- تعیین سال مالی شرکت و تکمیل صورتجلسه.
- بعد از تأیید اطلاعات، باید اساسنامه و شرکتنامه را در سایت بارگذاری کرد.
در مرحله نهایی با توجه به نوع شرکت ، مدارکی که متقاضی باید ارائه کند نشان داده می شود .
کلیک بر روی گزینه پذیرش ، پایان کار بوده و تقاضای تأسیس ثبت نهایی شده و ارسال می گردد. بعد از دریافت رسید پذیرش اینترنتی، مدارک تأیید شده و پرینت گرفته شده از طریق سامانه باید توسط اعضا امضا شود.
اوراق قابل چاپ شرکت با مسئولیت محدود از سامانه :
1- برگه تعیین نام
2- تقاضانامه
3- شرکتنامه
4- اساسنامه
5- صورتجلسه موسسین
6- رسید پذیرش اینترنتی

اوراق قابل چاپ در شرکت سهامی خاص :

1- برگه تعیین نام
2- اظهارنامه
3- اساسنامه
4- صورتجلسه موسسین
5- رسید پذیرش اینترنتی
این اوراق می بایست در دو نسخه چاپ گردد و ذیل تمام صفحات آن توسط اعضاء شرکت به امضاء برسد.
پس از امضاء اوراق می بایست سایر مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت تکمیل گردیده و به همراه این اوراق پست گردد و بارکد پستی در سامانه درج شود.
سایر مدارک مورد نیاز عبارت است از :
1- رونوشت برابر با اصل مدارک شناسایی اعضاء
2- گواهی عدم سوء پیشینه اعضاء هیئت مدیره و بازرسین
3- اقرارنامه مدیران
4- ارائه برگه مجوز در صورت مجوزی بودن موضوع فعالیت
5- وکالتنامه وکیل در صورتی که وکیل، امضاء کننده دفاتر ثبت شرکت باشد.
متقاضیان، باید بلافاصله پس از ثبت تقاضای خود در سامانه اداره ثبت شرکت ها و دریافت کد پیگیری ، نسبت به ارسال اصل مدارک و مستندات لازم - از طریق باجه های منتخب پستی و به وسیله پاکت های مخصوص- به مرجع ثبت شرکت ها و موسسات غیرتجاری اداره کل ثبت اسناد و املاک استان محل وقوع اقامتگاه قانونی شخص حقوقی مورد تقاضا اقدام نمایند و پس از ارسال مدارک، به سامانه مراجعه و بارکدپستی را وارد نمایند.
به این نکته مهم توجه داشته باشید که چنانچه حداکثر 24 ساعت پس از پست مدارک ، بارکد پستی در سامانه درج نگردد پرونده عیناَ عودت می گردد.
موارد زیر موجب رد پذیرش و عودت اصل صورتجلسه به واسطه پست می شود:
- عدم دریافت پذیرش اینترنتی مجزا برای هر یک از صورتجلسات.
- عدم تکمیل مشخصات کامل سهامداران و اشخاص حقیقی ( نمایندگان اشخاص حقوقی و مدیران شرکت یا مؤسسه)
- عدم تطبیق کامل متن تایپ شده با اصل صورتجلسه.
- عدم ارسال اصل صورتجلسه و استفاده از تصاویر معمولی یا برابر با اصل شده.
- دقت نکردن در انتخاب نوع شرکت و عدم تطابق عنوان صورتجلسه انتخابی در سامانه.
- مغایرت متن صورتجلسه ای که اطلاعات را در آن وارد نموده با اصل صورتجلسه ارسالی.
- در صورتی که شماره ثبت و شناسه ملی شرکت یا مؤسسه به دلایلی هم خوانی نداشته یا دارای تعدد شناسه ملی باشد.
- عدم ارسال اصل وکالتنامه ها یا کپی برابر با اصل آن ها و همچنین سایر مدارک مورد نیاز ( لذا دقت شود تمام مدارک بعد از پذیرش اینترنتی در زمان ارسال صورتجلسه ضمیمه گردد).
بعد از تسلیم مدارک ثبت شرکت به اداره ثبت شرکت ها، اداره مزبور بررسی اجمالی نسبت به مدارک مزبور به عمل می آورد تا معلوم شود آیا مدارک مطابق مقررات قانون تنظیم شده است یا خیر و چنانچه نقصی در مدارک باشد به متقاضی اعلام تا متقاضی نسبت به رفع نواقص اقدام نماید و در صورت نداشتن نقص و کامل بودن مدارک پس از وصول پاسخ تعیین نام شرکت و پرداخت حق الثبت و حقوق دولتی از طرف متقاضی مفاد شرکت نامه یا اظهارنامه در دفتر ثبت شرکت های تجاری ثبت می شود.
شایان ذکر است، ثبت شرکت به عنوان اقدام نهایی تاسیس شرکت زمانی صورت می گیرد که طبق ماده 197 قانون تجارت در رومه رسمی چاپ شود تا شرکت به رسمیت شناخته شود.
دارندگان آگهی برای ثبت آگهی در رومه رسمی، می بایست پس از انجام مراحل قانونی و ثبت آگهی خود در ادارات ثبت، تمامی مراحل را از طریق پورتال رومه رسمی کشور به آدرس  انجام دهند و هزینه ی انتشار آگهی را نیز صرفاَ به صورت اینترنتی پرداخت نمایند.
در شرکت های سهامی موارد ذیل نیاز به ثبت و آگهی دارند :
- انتخاب مدیران و بازرس یا بازرسان ؛
- تصویب ترامه ؛
- کاهش یا افزایش سرمایه و هر نوع تغییر در اساسنامه ؛
- انحلال شرکت و نحوه تصفیه آن
در سایر شرکت های تجاری ، موارد ذیل نیاز به ثبت و آگهی دارند :
- ثبت اصل شرکت و اعلان خلاصه شرکت نامه و منضمات آن ظرف ماه اول تشکیل ( م 197، 195 ق. ت )
- ثبت شعبه های شرکت و اعلان تشکیل شعبه شرکت ظرف ماه اول از تشکیل شعبه ؛ چه شعبه شرکت، متعلق به یک شرکت داخلی باشد و چه متعلق به یک شرکت خارجی . ( م 197، 195 ق. ت )
- تغییر اساسنامه شرکت ( م 200 ق. ت )
- تمدید مدت شرکت ( م 200 ق. ت )
- انحلال شرکت به هر دلیلی که باشد. ( م 200 ق. ت )
- تعیین کیفیت تفریغ ( م 200 ق. ت )
- تبدیل شرکا ( م 200 ق. ت )
- خروج بعضی از شرکا از شرکت ( م 200 ق. ت )
- تغییر اسم شرکت ( م 200 ق. ت )
- تعیین اشخاصی غیر از مدیران شرکت برای تصفیه شرکت ( م 205 ق. ت )
ضمانت اجرای تخلف از ثبت اصل شرکت و تخلف از آگهی کردن خلاصه شرکت نامه :
1- ضمانت اجرای این تخلف، بطلان شرکت است ؛ اما این بطلان در مقابل اشخاص ثالث و به ضرر اشخاص خارج از شرکت، قابلیت استناد ندارد ؛ یعنی شرکت و شرکای داخل شرکت نمی توانند در برابر سایرین به این بطلان استناد کنند، گرچه اشخاص خارج از شرکت می توانند در برابر شرکت و شرکای داخل شرکت، به این بطلان استناد کنند. ( م 198 ق. ت )


 
 در دوران کنونی، با پیشرفت سریع صنعت و تجارت، فعالان اقتصادی برای برخورداری از رقابتی سالم در بستر فعالیت های سازماندهی شده و مکان مناسب برای گسترش کار خود ، نیازمند تاسیس و ثبت شرکت می باشند.
یکی از استان های پرطرفدار جهت ثبت کردن شرکت و سرمایه گذاری ، استان خراسان رضوی است. این استان به علت دربرداشتن یکی از مکان های مقدس شیعیان، حرم مطهر رضوی و به خاطر مجاورت با کشورهای ترکمنستان و افغانستان و همچنین به لحاظ رواج گردشگری دینی، رونق فعالیت های بازرگانی و گسترش مسائل سوق الجیشی ، اهمیت و اعتبار فراوانی دارد.

مضاف بر این موارد ، بررسی توانمندی و قابلیت های اقتصادی استان خراسان رضوی نشان می دهد که این استان پتانسیل های بالایی برای سرمایه گذاری بخصوص از لحاظ صنعتی دارد که همین مهم، چشم انداز روشنی را برای سرمایه گذاری و ثبت شرکت در این منطقه پدیدار می سازد.
متقاضیان محترمی که قصد دارند برای ثبت کردن شرکت در استان خراسان رضوی اقدام کنند ، می بایست با تکمیل فرم اظهارنامه یا تقاضانامه و شرکت نامه ( بسته به نوع شرکت یا موسسه ) که شامل مواردی همچون موضوع فعالیت ، محل فعالیت ، مشخصات سهامداران ، میزان سرمایه و مشخصات اعضای هیئت مدیره و مدیرعامل می شود و همچنین ارائه اساسنامه ای که در برگیرنده نحوه اداره شرکت و اساس تشکیلات و عمل شرکت می باشد به مرجع ثبت شرکت ها، درخواست خود را به آن اداره محترم اعلام بنمایند.

آدرس اداره ثبت شرکت ها در مشهد

اداره مربوطه پس از بررسی اجمالی نسبت به مدارک ارائه شده و مطابقت مفاد آن با قانون تجارت و قانون ثبت شرکت ها و در صورت کامل بودن مدارک، نسبت به ثبت آن در دفتر ثبت شرکت ها اقدام نموده و مراتب را در رومه رسمی کشور و یکی از رومه های کثیرالانتشار مرکز اصلی شرکت، جهت اطلاع عموم آگهی می نماید.

ثبت شرکت در اداره ثبت شرکت های استان خراسان رضوی
• در درگز
• در قوچان
• در چناران
• در کلات
• در سرخس
• در تربت جام
• در فریمان
• در بینالود
• در باخزر
• در زاوه
• در نیشابور
• در فیروزه
• در خوشاب
• در جوین
• در جغتای
• در داورزن
• در سبزوار
• در بردسکن
• در خلیل آباد
• در بجستان
• در گناباد
• در خواف
• در رشتخواه
• در کاشمر
• در مه ولات

آخرین مطالب

آخرین جستجو ها

وقته سحر شد دنیای بزرگ ریاضی Robert's blog contherzferria perssentcondo سوپرهای جدید storyofthelegendary خبر نیوز tesjahrpadar asanleidi